Ο παλιός είναι αλλιώς

Σε μία συζήτηση με κάποιον πρωθυπουργό, μου έκανε την τιμή, όταν είχε πρωτοεκλεγεί να με ρωτήσει ποιος κατά την γνώμη μου θα ήταν κατάλληλος για διοικητής του ΙΚΑ. Του είπα ένα όνομα και μου απάντησε ότι, ναι, είναι ικανός αλλά είναι μεγάλος στην ηλικία. Του ανταπάντησα ότι στη θέση του υπουργού Οικονομίας που είχε επιλέξει εγώ θα έβαζε τον... Ξενοφώντα Ζολώτα αν ήταν έστω, εκείνη την εποχή και 90 ετών. Δυστυχώς ήταν παραπάνω, αλλά μέχρι τα 100 είχε τα μυαλά του τετρακόσια.

Μπορεί να μοιάζει με υπερβολή το παραπάνω περιστατικό αλλά

τόσο τα γεγονότα που ακολούθησαν όσο και η πολιτική εμπειρία απέδειξαν ότι σε μία κυβέρνηση η ηλικιακή φρεσκάδα δεν ταυτίζεται κατ’ ανάγκην είτε με την ικανότητα είτε με την αποτελεσματικότητα. Αντιθέτως μπορώ να αραδιάσω σειρά πολιτικών φελλών, ηλικιακού περιθωρίου μεταξύ 40 και 45 ετών –κατ’ ιδίαν βεβαίως διότι δεν θέλω να τους εκθέσω- των οποίων η πολιτική σκέψη μπροστά λ.χ. στις αναλύσεις που μπορεί να σου κάνει ο Κώστας Μητσοτάκής έχει νηπιακή αφέλεια.

Ο μύθος, με άλλα λόγια, δηλοί ότι ένας καλός κυβερνήτης πρέπει να συνθέτει την ομάδα του με νέους μεν ηλικιακά που διψούν για δουλειά και διάκριση αλλά και παλαιούς και εμπείρους ώστε ο συνδυασμός αυτός να φέρνει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Να κατατίθεται δηλαδή η φρέσκια ιδέα αλλά το πόσο είναι αυτή εφικτή να το προσδιορίζει η μακρά εμπειρία.

Τα θυμήθηκα όλα αυτά διότι και πάλι το φώς της δημοσιότητας είδαν απίθανα πράγματα με επίκεντρο το υπουργείο Οικονομικών, τον γραμματέα Δημοσίων Εσόδων και τους άτυχους φορολογουμένους που διαπίστωσαν πως ενώ είχαν σπεύσει να πληρώσουν μέχρι τέλους Ιανουαρίου τις οφειλές τους, στο ηλεκτρονικό σύστημα Taxis εμφανίζονταν να χρωστάνε. Και βεβαίως επειδή ζουν στην Ελλάδα που είναι μία Αυλή των Θαυμάτων και όχι κανονικό κράτος, τους έχει λούσει κρύος ιδρώτας, μη τυχόν και τους έλθει κανένα πρόστιμο στα καλά καθούμενα.

Θα επαναλάβω κάτι που έχουμε κατά κόρον γράψει και στην εφημερίδα και σε αυτό το site. Και καλό είναι να το έχει υπ’ όψιν του ο Αντώνης Σαμαράς. Oι κυβερνήσεις παθαίνουν την ανεπανόρθωτη ζημιά από κυβερνητικές αστοχίες που αφορούν την καθημερινότητα του πολίτη. Την οποία συνήθως αγνοούν οι έχοντες υπεύθυνη θέση νέοι, αλλά δεν την ξεχνούν οι πολιτικοί που χρόνια έχουν τριβή με τη διαχείριση της καθημερινότητας αυτής.