Ο αδύναμος εγγυητής

του Νίκου Σίμου

Η διακαναλική συνέντευξη του αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και προέδρου (ακόμη) του ΠΑΣΟΚ δεν εφώτισε παραπάνω την κοινή γνώμη γύρω από την εύλογη απορία της για τις προοπτικές της χώρας. Βεβαίως είχαν προηγηθεί δηλώσεις του κ. Βενιζέλου μια –δυό μέρες πριν, μετά την υπόθεση Μπαλτάκου και την συνάντησή του με τον κ. Σαμαρά, σύμφωνα με τις οποίες, ο ίδιος

Αν θέλαμε να αναλύσουμε τόσο το περιεχόμενο των δηλώσεων αυτών του κ. Βενιζέλου όσο και της διακαναλικής του συνέντευξης θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

Πρώτον ότι η ιδιότητα του εγγυητή με την οποία περιβάλλεται είναι λίαν εύθραυστη. Αφ΄ενός διότι τελεί υπό αυστηρή επιτροπεία μέσα στο ίδιο του το κόμμα και αφ΄ετέρου οι εγγυήσεις σταθερότητας που μπορεί να παράσχει στη χώρα ένας πολιτικός εξαρτώνται, πρωτίστως, από την απήχηση που έχει στον κυρίαρχο λαό. Όταν λοιπόν βλέπει κανείς το ΠΑΣΟΚ να καταβαραθρώνεται και δια του αρχηγού του να αναζητεί σωσίβιο στην Ελιά, στην Αχλαδιά ή σε άλλα οπωροφόρα δέντρα, λογικώς αυτή η εγγύηση δεν μπορεί να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν. Άλλο πράγμα αυτή η προσωπική εγγύηση που είναι διάτρητη και άλλο η εγγύηση που το όποιο ΠΑΣΟΚ μπορεί να παράσχει, δια των βουλευτών του, στην κυβερνητική σταθερότητα.

Δεύτερον μετά τόσα χρόνια παρουσίας του ΠΑΣΟΚ στην πολιτική ζωή του τόπου και με συγκεκριμένα πεπραγμένα δεν μπορεί να καμώνεται ό αρχηγός του ότι εκπροσωπεί τον προοδευτικό πόλο στην κυβέρνηση –όπως είπε- ή ότι έχει ρόλο σε θέματα που έχουν να κάνουν με το κράτος δικαίου. Η πολιτική φαυλότητα δεν συμβαδίζει με την προοδευτικότητα. Όντως έχει βαλθεί να μας τρελάνει ο πρόεδρος (ακόμη) του ΠΑΣΟΚ.

Τρίτον με την Ελλάδα στην πρώτη θέση της Ευρώπης στην ανεργία, εξ αιτίας συνεχούς αύξησής της, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Eurostat, είναι αστείο τουλάχιστον να υποστηρίζει νο κ. Βενιζέλος ότι το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει πολλή δουλειά για την ανάσχεση της ανεργίας. Και, τέλος πάντων, κατά τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης η ΝΔ είναι απούσα από τα μέτρα ανάσχεσης της ανεργίας;

Τέταρτον πως, όπως είπε ο κ. Βενιζέλος, καταγράφεται ως κεφάλαιο στα εθνικά μας θέματα η ανάκτηση της ελληνικής αξιοπιστίας, αναφέροντας μάλιστα το Κυπριακό; Ποια πρόοδος υπάρχει εκεί και δεν το έχουμε αντιληφθεί; Ως υπουργός Εξωτερικών δεν έχει αντιληφθεί την περιθωριοποίησή μας στον μεσογειακό χώρο, με την προώθηση, με μεσολαβητή τις ΗΠΑ, νέων συμφωνιών μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας, η οποία ξαναμπαίνει στο παιγνίδι, με ρόλο ισχυρού παράγοντα στην περιοχή;

Μήπως ορισμένοι πολιτικοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο κόσμος εξακολουθεί να φοράει παρωπίδες;;