Με λένε... Ελπίδα

Από την αρχή της προεκλογικής περιόδου είχα γράψει ότι σε αυτές τις εκλογές δεν ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ ή Νέα Δημοκρατία για να διαχειριστούν την εξουσία. Ουσιαστικά συγκρούονται οι κυρίαρχες πολιτικές αντιλήψεις για την Ελλάδα και το μέλλον της. Για τη θέση μας στον ευρύτερο

Ο ΣΥΡΙΖΑ είτε αυτοδύναμος, είτε με την υποστήριξη κάποιου άλλου κόμματος θα επιδιώξει όπως ισχυρίζεται να αλλάξει την Ευρώπη. Είναι η Ελπίδα που έρχεται. Πανέμορφη, με θηλυκότητα, σαγηνευτική. Έτοιμη να μας οδηγήσει στην εφηβική επανάσταση και να μας βγάλει από τη μιζέρια της οικονομικής μας καθημερινότητας. Το ζήτημα είναι ότι η Ευρώπη στρατηγικά έχει χαράξει το δρόμο της και δεν θέλει να αλλάξει. Την ελάχιστη επαφή να έχεις με τις Βρυξέλλες και τα κέντρα αποφάσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο διαπιστώνεις ότι σε καμία περίπτωση δεν θέλουν η Ευρώπη να γίνει Λατινική Αμερική. Μπορεί η Ελπίδα, να οραματίζεται μια Ευρώπη "Λατινικού Τύπου" με την dolce vita και τα ωραία της, δεν ισχύει όμως κάτι τέτοιο με τους Ευρωπαίους. Σε καμία περίπτωση οι Παριζιάνοι δεν θέλουν το Παρίσι να γίνει Μπογκοτά.

Αντίθετα αν υπάρχουν σήμερα φωνές που ζητούν αλλαγή πλεύσης στην πολιτική της Ευρώπης, αυτές προτείνουν μεταρρυθμίσεις για να γίνει η Ευρωπαϊκή Ήπειρος περισσότερο ανταγωνιστική. Άρα προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που υπόσχεται η Ελπίδα.

Άρα αυτός που θα αναγκαστεί να αλλάξει είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Και η Ελπίδα...

Και αν δε το κάνει; Πολύ απλά η Ελλάδα κινδυνεύει να βρεθεί εκτός Ευρώπης. Και τότε η Ελπίδα θα μας έχει ξεγελάσει. Υπό το βάρος των οικονομικών μας προβλημάτων θα έχουμε κάνει την "ηρωική" επανάσταση. Θα έχουμε φύγει από από το σπίτι, άντε θα μείνουμε και ένα - δυο βράδια στο σπίτι της Ελπίδας και έπειτα θα αναζητήσουμε τη θαλπωρή της οικογένειας μας. Επειδή όμως οι Ευρωπαίοι δεν είναι ούτε μανάδες μας, ούτε πατεράδες μας, θα πρέπει να κρατήσουμε μια "πισινή". Θα μας δεχτούν πίσω; Άλλωστε την αλληλεγγύη απέναντί μας την έχουν πληρώσει ακριβά και με το παραπάνω. Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, Α, Β, Γ, Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, ΕΣΠΑ, και τέλος το γιγαντιαίο πρόγραμμα διάσωσης της οικονομίας μας τα τελευταία χρόνια.

Ελπίδα, λοιπόν;