Μαριάννα Βαρδινογιάννη: ''Η προσφορά είναι περίσσευμα ψυχής''

Άνθρωπος με όραμα, πείσμα και πειθαρχία, που δεν παρεκκλίνει στιγμή από το πρόγραμμά της, κρατά άριστα τις ισορροπίες στην οικογενειακή της ζωή και στο μεγάλο έργο της. Ενα έργο ζωής. Αυτό του συλλόγου «ΕΛΠΙΔΑ», που φέτος συμπλήρωσε 25 χρόνια. Η πρόεδρος του συλλόγου και Πρέσβυς Καλής Θελήσεως της UNESCO, Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη, υποδέχθηκε στο γραφείο της τη Μαίρη και τη Γωγώ Αυγερινοπούλου και έδωσε μία, από καρδιάς, συνέντευξη, η οποία το Σάββατο το απόγευμα

Νιώσατε ποτέ απογοήτευση, τόσο εσείς ως Πρόεδρος όσο και τα μέλη του Δ.Σ. του συλλόγου «ΕΛΠΙΔΑ», στη διάρκεια του αγώνα σας;

Δεν νομίζω ότι ένιωσα ποτέ απογοήτευση. Οταν βάλω έναν στόχο στη ζωή μου, τον ακολουθώ και πιστεύω ότι και τα μέλη της «ΕΛΠΙΔΑΣ» ανταποκρίθηκαν με όλες τους τις δυνάμεις. Μας βοήθησαν πολλοί, αλλά να σας πω και κάτι; Και κανείς να μη με βοηθούσε, εγώ θα ξεκινούσα και μόνη μου αυτό τον αγώνα, γιατί πιστεύω σε αυτόν.

Είχατε πάντα συμπαράσταση από την οικογένειά σας.

Η οικογένειά μου είναι το στήριγμά μου. Ο άνδρας μου και τα παιδιά μου πάντα συμβάλλουν, με στηρίζουν και είναι πηγή έμπνευσης για μένα. Η πίστη για να σωθούν παιδιά ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσω και να συνεχίζω αυτόν τον αγώνα. Πιστεύω ότι με τα μέσα της επιστήμης και τους διεθνείς οργανισμούς με τους οποίους συνεργάζομαι θα γίνεται πάντα κάτι καλό για τα παιδιά μας. Από μικρή ένιωθα την ανάγκη να βοηθάω, κάτι που με δίδαξε η μητέρα μου και ακολούθησα το παράδειγμά της.

Είπατε ότι η οικογένειά σας είναι το στήριγμα και η έμπνευσή σας. Εσείς πόσο εμπνέετε τα παιδιά σας με τον αγώνα που κάνετε;
Δεν ξεκίνησα τόσο νωρίς το έργο αυτό. Μεγάλωσα πρώτα τα παιδιά μου και, όταν πίστεψα ότι είναι ασφαλή και είχαν μάθει τις αρχές και τις αξίες της ζωής, άρχισα τον αγώνα μου με την «ΕΛΠΙΔΑ». Αν κρίνω από τη συμπεριφορά τους και βλέποντας τον τρόπο ζωής τους τώρα, ακολουθούν τα δικά μου βήματα.

Μητέρα πέντε παιδιών, σύζυγος ενός πολύ επιτυχημένου και σπουδαίου επιχειρηματία, από πού αντλήσατε χρόνο για να αφοσιωθείτε με τέτοιο πάθος στον σκοπό της «ΕΛΠΙΔΑΣ»;

Για μένα η μέρα αρχίζει και τελειώνει με αυτόν τον αγώνα. Οταν πιστεύεις σε κάτι, δεν κάνεις ποτέ πίσω και βρίσκεις χρόνο και δύναμη να αφοσιωθείς σε αυτό, να το υπηρετήσεις με συνέπεια, ακόμα και όταν έχεις πολλές υποχρεώσεις και πολλά καθήκοντα. Κλέβω πάντα από τον εαυτό μου. Δεν θέλω να στερώ τίποτα από την οικογένειά μου. Oταν προσφέρεις στον συνάνθρωπό σου, παίρνεις τόση δύναμη που ξεχνάς και την κούραση και τις δυσκολίες.

Από την πρώτη στιγμή, εκτός από τα παιδιά, αγκαλιάσατε και τις οικογένειές τους, δημιουργώντας τον πρότυπο ξενώνα της «ΕΛΠΙΔΑΣ».

Oταν έστω και μία φορά έχεις αντικρίσει τα δακρυσμένα μάτια μιας μητέρας και αυτά σε ακολουθούν στη ζωή σου, δεν μπορείς να κάνεις πίσω. Μέσα στη σκέψη και στη συνείδησή σου γεννιούνται συναισθήματα και πάνω από όλα η αγωνία να κάνεις κάτι σωστό για να τους ανακουφίσεις και να ξαναχαμογελάσουν. Η δημιουργία του ξενώνα είχε στόχο να βοηθήσει οικογένειες από την επαρχία, γιατί δεν έχουν όλοι την οικονομική ευχέρεια και η θεραπεία μπορεί να διαρκέσει ένα με δύο χρόνια. Ετσι, τους προσφέρουμε δωρεάν φιλοξενία μέχρι να ολοκληρωθεί η θεραπεία τους. Εχουν μια ζεστή αγκαλιά, οι γονείς συνεργάζονται μεταξύ τους, νιώθουν ασφάλεια, συμπαράσταση και αλληλεγγύη. Το πιο σημαντικό είναι ότι τον ξενώνα τον νιώθουν σαν δεύτερο σπίτι τους.

Κάποιοι αρχικά, όταν δημιουργήθηκε ο σύλλογος, περίμεναν χαιρέκακα ότι δεν θα γινόταν έργο. Εσείς περίτρανα αποδείξατε το αντίθετο και, εκτός από τον ξενώνα, φτιάξατε το πολύ σπουδαίο Ογκολογικό Νοσοκομείο.

Κατ’ αρχήν, θέλω να σας πω ότι συμφωνώ μαζί σας. Στην αρχή αμφισβητήσανε όλες τις ενέργειες που κάναμε και ιδιαίτερα με τον ξενώνα είχαμε πολύ μεγάλο πρόβλημα. Οι γονείς, αν και δικαιολογημένα, είχαν φόβο γιατί δεν ήξεραν τις συνέπειες της αρρώστιας και πίστευαν ότι θα κολλήσουν τα παιδιά τους. Hταν ένα πρόβλημα, που το σέβομαι. Oμως, με τα χρόνια οι ίδιοι έγιναν οι καλύτεροι εθελοντές. Το σημαντικό είναι ότι μέσα σε αυτά τα 25 χρόνια της «ΕΛΠΙΔΑΣ» έχουνε ιαθεί παιδιά που σπούδασαν, έγιναν επιστήμονες, καλλιτέχνες, αθλητές, παντρεύτηκαν και έκαναν τα δικά τους παιδιά.
Αυτό θεωρούμε ότι είναι και το μεγαλύτερο δώρο για τον σπουδαίο αγώνα σας.
Ναι, πιστεύω ότι αυτό είναι και η επιβεβαίωση ότι άξιζε κάθε λεπτό να ασχοληθείς και να αφιερώσεις τη ζωή σου σε αυτόν τον αγώνα, που τον αισθάνομαι χρέος ζωής. Ξέρετε, η ζωή και ενός μόνο παιδιού αν σωθεί, αξίζει να μάχεσαι.

Είστε Πρέσβυς Καλής Θελήσεως της UNESCO, Αρχόντισσα του Πατριαρχικού Θρόνου, Ιππότης του Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας, μέλος της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, μέλος του Δ.Σ. του Διεθνούς Κέντρου Χαμένων και Κακοποιημένων Παιδιών, ιδρυτικό μέλος της ΜΚΟ «Φως της Αφρικής», ενώ πάρα πολλοί άλλοι τίτλοι μαρτυρούν την αναγνώριση του έργου σας διεθνώς. Από πού αντλείτε αυτή τη δύναμη;

Για μένα ο αγώνας για τους άλλους είναι στάση ζωής. Οι τίτλοι και οι τιμές δεν είναι απαραίτητες. Είναι θέμα συνείδησης να ακολουθείς το χρέος σου. Δεν αρκεί απλώς να στηρίζεις τον συνάνθρωπό σου υλικά, αλλά, πάνω από όλα, να συμπάσχεις, να συμμερίζεσαι, να συντρέχεις, να δίνεσαι. Η προσφορά είναι περίσσευμα ψυχής και αυτό μας κάνει καλύτερους. Μην ξεχνάτε ότι η κοινωνική προσφορά ως μονόδρομος ψυχής προσφέρει βαθιά ικανοποίηση και ακόμα μεγαλύτερο κουράγιο. Ειλικρινά, αυτές τις τιμητικές διακρίσεις τις θεωρώ υπερβολές. Εγώ εκτελώ ένα έργο. Δεν θέλω ποτέ να σκεφτούν ότι θα πρέπει να με τιμήσουν για αυτό το έργο, στο οποίο έχω τάξει τη ζωή μου, να προσφέρω στον συνάνθρωπό μου.

Πόσο σημαντικό είναι για εσάς το γεγονός ότι σπουδαίες προσωπικότητες από την Ελλάδα αλλά και από τον υπόλοιπο κόσμο έχουν επισκεφτεί τον ξενώνα και την Ογκολογική Μονάδα Παίδων;

Είναι μεγάλη μας τιμή που αυτές οι προσωπικότητες μας επισκέφτηκαν, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι ήρθαν κοντά μας με την ιδιότητα του ανθρώπου πρώτα. Κάθε φορά που ένας άνθρωπος γίνεται κοινωνός του έργου της «ΕΛΠΙΔΑΣ», για μένα είναι πολύ σημαντικό, γιατί παίρνω δύναμη, κουράγιο να το συνεχίσω και νιώθω ότι σε αυτό τον αγώνα έχει προστεθεί ένας ακόμα σύμμαχος.

Πρόσφατα συναντηθήκατε και με τον Πάπα Φραγκίσκο στο Βατικανό.

Πραγματικά, ήταν τιμή και πολύ μεγάλη χαρά να τον συναντήσω. Είναι ένας άνθρωπος που πραγματικά εκτιμώ βαθιά και αισθάνομαι ότι διαφέρει από τους άλλους. Eίναι απλός, προσιτός και με συγκινεί το μεγάλο του ανθρωπιστικό έργο. Η προσφορά του δίνει μέσα από την ταπεινότητά του ένα μήνυμα αγάπης και αλληλεγγύης. Η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη που μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω μαζί του και να τον ενημερώσω για τον αγώνα μας (για τα παιδιά με καρκίνο). Τον παρακάλεσα μάλιστα για τη συμπαράσταση της Καθολικής Εκκλησίας στο πρόγραμμα αδελφοποιήσεων των νοσοκομείων μας. Πήρα δύναμη από την ευλογία του.

Το 2010 εγκαινιάστηκε το Α’ Παιδιατρικό Ογκολογικό Νοσοκομείο στην Ελλάδα, που προσφέρθηκε στο ελληνικό Δημόσιο και έχει αδελφοποιηθεί με πολλά αντίστοιχα νοσοκομεία σε όλο τον κόσμο. Πόσο σημαντικό είναι τα νοσοκομεία να έχουν τέτοιου είδους επικοινωνία; Το κράτος βοηθάει;

Το πρόγραμμα των αδελφοποιήσεων του νοσοκομείου μας με τα μεγαλύτερα νοσοκομεία με τη βοήθεια της τεχνολογίας και της επιστήμης στόχο έχει να δημιουργήσουμε μια πλατφόρμα διαλόγου και αλληλεγγύης. Θέλουμε μέσω της επιστήμης και του κυβερνοχώρου να αναπτύξουμε χρήσιμα προγράμματα, που θα ανοίξουν μια νέα εποχή στην αντιμετώπιση του παιδικού καρκίνου διεθνώς. Μέχρι σήμερα έχουμε υπογράψει την αδελφοποίηση με πολλά νοσοκομεία σε όλο τον κόσμο. Είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας τα νοσοκομεία να συνεργάζονται, οι αποστάσεις να μηδενίζονται και η γνώση να μοιράζεται. Οσον αφορά τη βοήθεια του κράτους, πρέπει να πω ότι όλες οι κυβερνήσεις στάθηκαν στο πλευρό μας και διευκόλυναν το έργο μας. Γιατί το έργο της «ΕΛΠΙΔΑΣ» συμβολίζει την ένωση όλου του ελληνικού λαού, πέρα από πολιτικές και κόμματα, πάνω από χρώματα και πεποιθήσεις. Το νοσοκομείο και όλα τα άλλα επιτεύγματα του συλλόγου «ΕΛΠΙΔΑ» είναι ένα έργο ζωής, που ανήκουν σε όλους τους Eλληνες και τους το αφιερώνουμε.

Ποιοι είναι οι νέοι στόχοι σας;

Στα άμεσα σχέδιά μας είναι η δημιουργία ενός ιατρικού κέντρου για μεταμοσχεύσεις ήπατος, πνευμόνων και νεφρών για παιδιά, κάτι που δεν υπάρχει στην Ελλάδα, αλλά και η ανάπτυξη ενός κέντρου αριστείας για την εξειδικευμένη έρευνα στις αιματολογικές ασθένειες της παιδικής ηλικίας. Στόχος μας είναι ένα άρρωστο παιδί, χωρίς να φεύγει από τη χώρα μας και σε συνεργασία με μεγάλα νοσοκομεία του κόσμου, να λαμβάνει τη θεραπεία που θα είχε αν πήγαινε εκεί.

Και όλα αυτά με την ιατρική κάλυψη που έχουν τα Ταμεία;

Και Ταμείο να μην έχουν, εμείς δεν αφήνουμε αβοήθητο κανένα παιδί. Αυτή είναι η βασική αρχή του συλλόγου μας.

Το Ιδρυμα «Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη», που ασχολείται με την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού και τη βελτίωση των συνθηκών ζωής σε όλους τους τομείς, συμμετέχει συνεχώς σε διεθνείς συναντήσεις. Τι άλλο καινούργιο ετοιμάζει;

Το Ιδρυμα είναι κάτι διαφορετικό από την «ΕΛΠΙΔΑ». Ασχολείται περισσότερο με την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού, τη βελτίωση της ζωής τους και στόχος μας είναι η δημιουργία ενός πραγματικού network στην Ευρώπη και στην Αμερική για την εκπαίδευση και γενικότερα για την παιδεία, που είναι η προτεραιότητά μας. Θεωρώ ότι η παιδεία, η υγεία και ο ανθρωπισμός αποτελούν τους τρεις βασικούς άξονες για τον πολιτισμό μας. Ενα από τα προγράμματα είναι η στήριξη σχολείων σε όλη την Ελλάδα. Επίσης, συμμετέχουμε σε διεθνή δίκτυα και συνεργαζόμαστε με ξένα ιδρύματα που προωθούν θέματα παιδείας, ενώ στηρίζουμε όλα τα εκπαιδευτικά προγράμματα της UNESCO. Ιδρύσαμε το Κέντρο Ελληνιστικών Σπουδών στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, με έδρες ελληνικών σπουδών. Πρόσφατα ξεκινήσαμε τη νέα εκστρατεία «Return, restore, restart» για την επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα, σε συνεργασία με το Ιδρυμα «Μελίνα Μερκούρη». Θεωρώ ότι η καλύτερη οδός για την επιστροφή των Γλυπτών είναι η διπλωματική. Μάλιστα, σε πρόσφατη συνάντησή μου με την Αμάλ Αλαμουντίν, με την ιδιότητά μου ως Πρέσβεως της UNESCO, της δήλωσα ότι ήμουν πραγματικά αρνητική στη σκέψη να μπούμε σε δικαστική διαδικασία διεκδίκησής τους.

«Μας έχει βοηθήσει πολύ
ο Βαγγέλης Μαρινάκης»

Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, Βαγγέλης Μαρινάκης, και ο δήμαρχος Πειραιά, Γιάννης Μώραλης, έγιναν δότες για το Οραμα ΕΛΠΙΔΑΣ».

Πρόσφατα επισκέφτηκαν το Ογκολογικό Νοσοκομείο ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, Βαγγέλης Μαρινάκης, και ο δήμαρχος Πειραιά, Γιάννης Μώραλης.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, Βαγγέλης Μαρινάκης, επισκέπτεται το νοσοκομείο μας. Πραγματικά με συγκινεί πολύ το γεγονός ότι αφιερώνει χρόνο για τα παιδιά του νοσοκομείου και προσφέρει στην «ΕΛΠΙΔΑ» οικονομική βοήθεια. Πριν από λίγες ημέρες, του αφιερώσαμε την πλακέτα «Οραμα ΕΛΠΙΔΑΣ».

Την ίδια στιγμή, ο δήμαρχος Γιάννης Μώραλης με πολύ ενθουσιασμό μάς είπε ότι θα μας βοηθήσει στο έργο μας και εμείς, αντίστοιχα, θα ξεκινήσουμε συνεργασία σε ό,τι αφορά τα δημοτικά σχολεία του Πειραιά. Κατ’ επανάληψη, δε, το νοσοκομείο έχουν επισκεφθεί και οι παίκτες του Ολυμπιακού. Να σημειώσουμε ότι και ο κύριος Βαγγέλης Μαρινάκης και ο δήμαρχος έγιναν δότες για το «Οραμα ΕΛΠΙΔΑΣ».

«Hμουν... γιαγιά όταν
έκανα μετα-πτυχιακό»

Την ίδια στιγμή, εσείς συνεχίζατε να σπουδάζετε, να παίρνετε διδακτορικά και να παρουσιάζετε και βιβλία από τις εργασίες που έχετε κάνει.
Ηταν ένα όνειρο ζωής. Αν και σπούδασα Οικονομικά στην Αμερική, στο University of Denver, ποτέ δεν ήταν αυτό που πραγματικά επιθυμούσα. Ηθελα πάντα να σπουδάσω Αρχαιολογία, γι’ αυτό ξεκίνησα να κάνω Ιστορία Τέχνης στο Deree, όταν είχαν ήδη μεγαλώσει τα παιδιά μου.

Αργότερα, έκανα διδακτορικό σε πανεπιστήμιο στην Αγγλία, με θέμα «Ο ρόλος της γυναίκας στη Μινωική Περίοδο». Οταν τα ξεκίνησα όλα αυτά αξίζει να σημειωθεί ότι ήμουν ήδη γιαγιά. Ηθελα όμως να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα.