Η κρίση θέλει το… σουβλάκι της!

Τα χρόνια του χρηματιστηρίου με τα θηριώδη τζιπ να συνωστίζονται στους στενούς δρόμους του Κολωνακίου και τους γιάπις να πραγματοποιούν επιτόπιους παραθαλάσσιους πληστηριασμούς για μια ξαπλώστρα στην Ψαρρού της Μυκόνου η φράση «πάμε για σουβλάκι» ακουγόταν μόνο στις ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου με μάλλον νοσταλγικό αίσθημα.

ΤΗΣ ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑΣ ΤΡΙΑΝΤΟΥ

Η οικονομική κρίση όχι απλά επανέφερε το σουβλάκι στην διατροφή των Ελλήνων αλλά το εκσυγχρόνισε κιόλας με αποτέλεσμα σύμφωνα

με στοιχεία των περισσότερων ενώσεων καταναλωτών να αποτελεί αυτή τη στιγμή τη δημοφιλέστερη επιλογή εξόδου για φαγητό ή παραγγελίας στο σπίτι.

Η ελληνική εκδοχή του φαστ φουντ έχει γίνει και πάλι μόδα σε όλη την Ελλάδα. «Προφανώς και ποτέ ο Έλληνας δεν έβγαλε το σουβλάκι από το διατροφολόγιό του. Ίσως στις εποχές που υπήρχε οικονομική άνεση το παραγκώνισε κάπως όμως πάντα αποτελούσε δημοφιλή επιλογή της μέσης Ελληνικής οικογένειας» αναφέρει στα «Παραπολιτικά» ο γνωστός επιχειρηματίας και συνιδιοκτήτης της ιστορικής αλυσίδας «Σάββας Κεμπάπ» Σερόπ Ατζεμιάν.

Ο 30χρονος επιχειρηματίας εξηγεί τους λόγους που οι Έλληνες στράφηκαν και πάλι στο σουβλάκι. «Σαφώς το χαμηλό κόστος αποτελεί το μεγαλύτερο κίνητρο ωστόσο και ο εκσυγχρονισμός του είδους έκανε το σουβλάκι και πάλι δημοφιλές σε μικρότερα ηλικιακά κοινά. Ο κόσμος έχει μειώσει τα χρήματα που ξοδεύει για την διασκέδαση του και το σουβλάκι είναι ένας ελκυστικός τρόπος να βγεις για φαγητό χωρίς να ξοδέψεις ένα μεγάλο ποσό ειδικά όταν το είδος προσφέρεται σ' ένα περιποιημένο περιβάλλον. Όσον αφορά στις παραγγελίες το σουβλάκι έχει συνδεθεί στο μυαλό του κόσμου με κάποιες συνήθειες όπως η προβολή στην τηλεόραση μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων. Εμείς για παράδειγμα είδαμε αισθητή αύξηση στις παραγγελίες μας αυτή την περίοδο που διεξάγεται το Μουντιάλ».

Όπως εξηγεί ο κ. Ατζεμιάν οι διατροφικές συνήθειες ακόμη και στο σουβλάκι διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή. «Στο κατάστημά μας στο Μοναστηράκι που συγκαταλέγεται στις ιστορικές περιοχές του κέντρου της Αθήνας έχουμε διατηρήσει τον παραδοσιακό χαρακτήρα. Στην Άνω Γλυφάδα που σαφώς η κοινωνική διαστρωμάτωση είναι διαφορετική, η αισθητική του καταστήματος είναι πιο σύγχρονη και έχουμε εντάξει στον κατάλογο και νέες γεύσεις χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως ξεφεύγουμε από όσα προσφέρουμε σταθερά εδώ και δεκαετίες στο καταναλωτικό κοινό. Στο Παγκράτι πάλι που το κατάστημα είναι σ’ έναν πολυσύχναστο δρόμο επικεντρωνόμαστε στην γρήγορη εξυπηρέτηση του κόσμου».

Όλο και περισσότεροι Έλληνες τα τελευταία χρόνια επενδύουν επιχειρηματικά στο σουβλάκι. Σύμφωνα με στοιχεία της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων το 2011 άνοιξαν 776 επιχειρήσεις του είδους που αντιστοιχεί σε περισσότερα από δύο σουβλατζίδικα την ημέρα. Πολλές από αυτές προσπάθησαν να εκσυγχρονίσουν το είδος επενδύοντας κυρίως στο design των χώρων και δημιουργώντας παραλλαγές στο παραδοσιακό καλαμάκι, κεμπάπ ή γύρο. «Διαπιστώνοντας πως το σουβλάκι είναι δημοφιλές πολύ νομίζουν ότι είναι και ένα εύκολο επάγγελμα ή μια γρήγορη λύση να κερδίσουν χρήματα. Δεν είναι έτσι. Έχουμε δει πολλές περιπτώσεις που νέοι επιχειρηματίες του είδους έριξαν πολλά λεφτά για να δημιουργήσουν ένα ακριβό κατάστημα και έκαναν εκπτώσεις στην ποιότητα του κρέατος και των υπόλοιπων προϊόντων. Ο κόσμος με το που το αντιλήφθηκε τους απέρριψε. Καλώς η κακώς το σουβλάκι βασίζεται και στην φήμη του» επισημαίνει ο κ. Ατζεμιάν συνοψίζοντας και τα βασικά χαρακτηριστικά ενός επιτυχημένου σουβλατζίδικου. «Υψηλή ποιότητα, νόστιμη γεύση,καθαριότητα και φιλική εξυπηρέτηση».

Η Ελλάδα και το σουβλάκι!

Στη Νότια Ελλάδα, αποκαλείται καλαμάκι, γιατί το ξύλο της σούβλας του είναι από καλαμιά.

Στη Βόρεια Ελλάδα σερβίρεται σε µμερίδα, συνοδευόμενο από τηγανητές πατάτες ή κάποιες σαλάτες, ή αλλιώς, τυλιγμένο σε πίτα ή ψωμάκι (και παραγγέλνεται ως “σουβλάκι σε πίτα ή ψωμάκι” µμαζί µε πατάτες, ντομάτα, κρεµµύδι, κέτσαπ και µμουστάρδα- προαιρετικά µμπορεί να προστεθεί κάποιο είδος σαλάτας σε µμορφή σάλτσας (τζατζίκι, τυροκαυτερή, κηπουρού, αγγουροµαγιονέζα κ.λπ.).

Στην Κύπρο, σερβίρεται πάντοτε σε κυπριακή πίτα. Η παραδοσιακή (κυπριακή) πίτα, εκτός από χοιρινά σουβλάκια, περιέχει ντομάτα, µμαϊντανό, κρεμμύδι και ψιλοκοµµένο λάχανο, ενώ λόγω του µμεγάλου µμεγέθους της µμπορεί να αποτελέσει πλήρες γεύμα. Στη Λάρνακα βάζουν στην πίτα και ταχίνι, ενώ στη Λεμεσό πίκλες. Εκτός από χοιρινό σουβλάκι, τα σουβλατζίδικα στην Κύπρο σήμερα προσφέρουν επίσης κοτόπουλο σουβλάκι και σεφταλιά, τα οποία µμπορούν να παραγγελθούν και σε συνδυασμό (π.χ. µια πίτα “µιξ”, που περιέχει κατά το ήμισυ σουβλάκια και κατά το ήμισυ σεφταλιά), καθώς και άλλα είδη σχάρας, όπως χαλούμι ή µμανιτάρια.

Το σουβλάκι- καλαμάκι αποτελεί θέμα εννοιολογικής διαμάχης µμεταξύ των κατοίκων της Βορείου και της Νοτίου Ελλάδας. Αν κάποιος ζητήσει ένα «καλαμάκι» στη Θεσσαλονίκη θα του δώσουν ένα πλαστικό καλαμάκι πόσης!