Η επιπλέουσα ακαθαρσία της Μεταπολίτευσης

Σαν σήμερα, 23 του Ιούλιου –που έγινε και τραγούδι, με αφορμή την άφιξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή από το Παρίσι που σηματοδότησε και την οριστική πτώση της χούντας- άνοιγε ο δρόμος για την Μεταπολίτευση. Σαράντα χρόνια Μεταπολίτευσης, για την οποία πολλές φορές –ανάλογα με τις διαθέσεις μας, εξ αιτίας δυσάρεστων πολιτικών γεγονότων- έχουμε πει ότι έφτασε στο τέλος της. Αυτό άλλωστε είπε και σε συνέντευξή του ο πρωθυπουργός, για το περιεχόμενο της οποίας ο γράφων, από αυτή εδώ τη στήλη, έκανε κάποιες άλλες

Το βασικό όφελος της Μεταπολίτευσης είναι ότι θεμελίωσε την μακροβιότερη Δημοκρατία στην ελληνική Ιστορία. Αν εξαιρέσει κανείς βεβαίως την θεμελίωση του δημοκρατικού Πολιτεύματος –το οποίο το δυναμιτίζουμε συνεχώς παραβαίνοντας βασικούς του κανόνες- και αν εξαιρέσουμε την είσοδό μας στην ΕΟΚ με την επιμονή του Κωνσταντίνου Καραμανλή και τη χάρη που του έκαναν κορυφαίοι Ευρωπαίοι ηγέτες που τον υπολήπτονταν, η Μεταπολίτευση στο σύνολό της άφησε μία επιπλέουσα...κουράδα! Που αποτιμάται κιόλας σε ένα δυσθεώρητο χρέος.

Διότι, αυτό το οποίο επιβίωσε και κυριάρχησε τα επόμενα χρόνια – εξ αιτίας και της αφελούς αισιοδοξίας αυτού του λαού που παρασύρεται εύκολα από τους δημαγωγούς- ήταν λ.χ. η λεγόμενη γενιά του Πολυτεχνείου, που εξαργύρωσε την «επανάστασή της» με θέσεις και όφιτσια, που την έκαναν εύκολα να ξεχάσει γιατί αγωνίστηκε. Ή που επιβεβαίωσε γιατί αγωνίστηκε: Στον αγώνα ενωμένοι και στη μάσα χωριστά.

Σ’ αυτή τη γενιά βασίστηκε ο σύγχρονος Κλέων, ο Ανδρέας, που φρόντισε μέσω αυτής να δώσει επίφαση Δημοκρατίας στο αυταρχικό –στα όρια του φασιστικού- κράτος που διαμόρφωσε. Τους βοήθησε να αποκτήσουν λαμέ κουστούμια και παχυλές κοιλιές, στις κυρίες επέτρεψε την λιποαναρρόφηση και, αφού άφησε –αν δεν παρότρυνε κιόλας- κάποιους να κλέβουν τον ιδρώτα του ελληνικού λαού, έφτιαξε ένα κράτος τέτοιο που ήταν βέβαιο ότι θα μας οδηγούσε στην σημερινή χρεοκοπία.

Πολλοί λένε –λες και δεν έχουν μνήμη ή αποδέχονται αχώνευτα ότι τους ταϊζουν- ότι ο Καραμανλής όταν επανήλθε στην Ελλάδα, δεν φρόντισε να ανανεώσει το πολιτικό προσωπικό. Ψευδέστατο. Για να μη τρώω χώρο στη στήλη, τους παραπέμπω όλους αυτούς σε εφημερίδες της εποχής εκείνης. Που να φαντασθεί ο δόλιος ότι ο ελληνικός λαός είναι μαζόχας. Και θα εγκαθιστούσε επί σειράν ετών το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, για να δημιουργήσει πρότυπα και για άλλες κυβερνήσεις που ακολούθησαν, αλλά και για τον ίδιο το λαό.. Μόνο που αντί ο λαός αυτός να είναι μαζόχας για τον εαυτό του, αποδεικνύεται σήμερα ότι ήταν σαδιστής για τα παιδιά του που θα πληρώσουν τώρα το μάρμαρο της Μεταπολίτευσης, καθώς η νοοτροπία της συγκεκριμένης περιόδου μας σφράγιζε επί χρόνια και μας έκανε να αισθανόμασταν ενδόμυχα και να το αποδεικνύουμε και στην πράξη ότι «είμασταν όλοι, τελικώς, ΠΑΣΟΚ»!