Η Ελλάδα του "Μπρούνο"

Μια φρικτή είδηση καλύπτει σήμερα την ειδησεογραφία , ένα από τα πιο γνωστά «καμάκια» ενός φαινομένου που αν και ξεκίνησε τέλη του 60 κορυφώθηκε την δεκαετία του 80, ο Μπρούνο κατά κόσμο Ηλίας Φανούρης δολοφονήθηκε με φρικτό τρόπο αφού τον έκαψαν ζωντανό σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις στο σπίτι του στη Ρόδο.

Το φαινόμενο του «καμακιού» αναπτύχθηκε τόσο στην Ελλάδα και έλαβε τέτοιες διαστάσεις που απέκτησε και branding “ Greek Kamaki”.

Αν και τις επόμενες δεκαετίες μετά το 80 , η εποχή του καμακιού θεωρήθηκε μια εποχή αφέλειας και αθωότητας, δείγμα μιας μεταχρονολογημένης ελληνικής εκδοχής της « Γρανίτας από Λεμόνι» για όσους θυμούνται τη σειρά με τις αμερικάνικες ταινίες στα τέλη της δεκαετίας του 70, στην εποχή που λάμβανε χώρα δεν αντιμετωπιζόταν καθόλου έτσι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η σκληρή λογοκρισία που θ ασκήσει η ίδια η Μαργαρίτα (σύζυγος του Ανδρέα Παπανδρέου) στην τηλεοπτική παραγωγή « Εδώ και σήμερα» με θέμα τα Καμακια 1983 με αποτέλεσμα το επεισόδιο να μην προβληθεί ποτέ στην ΕΡΤ ( Ποιος είπε ότι η λογοκρισία είχε τελειώσει με τη Χούντα). Τα καμάκια θεωρούνταν μια απαγορευμένη ζώνη αφού συνδέονταν συχνά με φαινόμενα εκπόρνευσης αλλά και ευρύτερης παραβατικότητας. Επιπλέον για το αναπτυσσόμενο φεμινιστικό κίνημα της δεκαετίας του 80 τα « καμάκια» θεωρούνται ότι συνέδραμαν και αυτά στην απαξία της γυναικείας προσωπικότητας. Θα χρειαστεί να φτάσουμε στο 2010 με το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Ν. Μιστριώτη « Οι κολοσσοί του έρωτα» για να υπάρξει μια αποτύπωση του φαινομένου στο οποίο πρωταγωνιστούσε και ο «Μπρούνο».

« Στις 16 του Φλεβαρη δέστε όλοι το ζωνάρι έρχονται τα χελιδόνια στολισμένα σαν τ αηδόνια», αυτό ήταν το σύνθημα εκκίνησης της σαιζόν. Ψέματα, χοροί, καμπάνες, μεγάλες αγκράφες , ανοιχτά πουκάμισα αυτά ήταν πάνω κάτω τα συστατικά ενός καλού καμακιού. Τι ήταν αυτό που έκανε το φαινόμενο να διαδοθεί τόσο? Η συντηρητική σεξουαλικά ακόμη ελληνική κοινωνία που απαιτούσε κινήσεις εξωστρέφειας, η αποστροφή στην πολιτικοποίηση των 70’s, η ευρύτερη χαλαρότητα της εποχής,το ασίγαστο πάθος και ο μύθος των γυναικών του ευρωπαϊκού βορά, η προσμονή μιας εύκολης διασκέδασης που δεν ήθελε κόπο αλλά τρόπο αλλά και προσεγγίσεις επιστημονικού τύπου : Ακούγεται κάποια στιγμή στο ντοκιμαντέρ ένας σταρ της εποχής να λέει ότι την πέφταμε στις λευκές και όχι στις μαυρισμένες γιατι οι πρώτες μόλις είχαν έρθει οπότε είχαν μεγαλύτερη διάθεση για περιπέτειες σε αντίθεση με άλλες που ήταν ήδη κάποιες μέρες στο νησί.

Ότι και να ήταν τελικά ο λόγος, η Ελλάδα του Μπρουνο αν και όχι τόσο μακριά χρονικά μοιάζει μια Ελλάδα από άλλο πλανήτη χωρίς μνημόνια , μέτρα, νούμερα. Μια Ελλάδα που είχε στο νου της άλλα μεγέθη τα οποία φρόντιζε να τονίζει με στενά παντελόνια, που παρατηρούσε τις αφίξεις των τσάρτερ του εξωτερικού για να προσφέρει λουλούδια σε άγνωστες και να τις κεράσει Zorba Dance, Greek Taverna και μεταδιονυσιακές απολαύσεις.