Για τους Γερμανούς μερικά ζώα είναι πιο ... ίσα απ’ τ’ άλλα

Έλληνας δημοσιογράφος ήταν καλεσμένος στο Βερολίνο, στο πλαίσιο των προσκλήσεων που απευθύνει το Γερμανικό υπουργείο των Εξωτερικών, μέσω μιας Υπηρεσίας του, αντίστοιχης με την δική μας Γενική Γραμματεία Τύπου. Σκοπός των προσκλήσεων αυτών είναι να γνωρίσουν την γερμανική πραγματικότητα, πρόσωπα από διάφορες ευρωπαϊκές κυρίως χώρες, που, μεσω του επαγγέλματός τους, έχουν τη δυνατότητα να επηρεάζουν την κοινή γνώμη της χώρας τους.

Μετέβη λοιπόν στο Βερολίνο ο συνάδελφος, ο οποίος είναι, σημειωτέον, τακτικός επισκέπτης της Ευρώπης και ειδικώς των Βρυξελλών, λόγω επαγγέλματος. Στη διάθεσή

του οι Γερμανοί του είχαν διαθέσει έναν διπλωματικό υπάλληλο, όχι υψηλού βαθμού, αλλά ιδιαιτέρως εξυπηρετικό. Αφού επισκέφτηκε το πρωϊ αυτά που καθόριζε το πρόγραμμα της περιήγησης, το βράδυ ο Γερμανός συνοδός, τον πήγε σε ένα πολυτελέστατο Αργεντίνικο εστιατόριο. Την επόμενη ημέρα συνεχίστηκε το ίδιο πρόγραμμα, με άλλες βεβαίως επισκέψεις και το βράδυ τον πήγε τον Έλληνα δημοσιογράφο σε ένα άλλο πολυτελέστατο εστιατόριο, γαλλικής κουζίνας αυτή την φορά. Την επομένη επίσης σε ένα πολυτελέστατο ιταλικό.

Όμως ο Έλληνας συναδελφος ήθελε να γνωρίσει πως διασκεδάζει ο μέσος Γερμανός, Δεν ήθελε τα πολυτελή εστιατόρια που και σε άλλες πόλεις είχε επισκεφτεί. Ήθελε να πάει σε μία απλή μπυραρία, να φάει «βουρστ» και «καρτόφελν» και δεν ξέρω τι άλλο τραβάει η όρεξη του μέσου Γερμανού. Τον ρωτησε λοιπόν τον Γερμανό συνοδό του γιατί, τέλος πάντων δεν πάνε κάπου πιο απλά. Και ο Γερμανός διπλωματικός του είπε την εξής ιστορία:

Εγώ, του είπε, είμαι από την Ανατολική Γερμανία. Μετά την ενοποίηση βρήκαμε μεν δουλειά στην πάλαι ποτέ Δυτική Γερμανία, πλην όμως όλοι εμείς που προερχόμαστε από την Ανατολική Γερμανία πληρωνόμαστε με το... 70% του μισθού που παίρνουν οι άλλοι συμπατριώτες μας! Όσο για το που μένουμε, να σου δείξω, είπε στον Έλληνα δημοσιογράφο. Και του έδειξε ένα συγκρότημα κατοικιών, που έμοιαζε με εργατικές κατοικίες, στο οποίο προφανώς «είχεν εναποθέσει» η γερμανική κυβέρνηση τους προερχόμενους από το πρώην κομμουνιστικό κομμάτι της χώρας. Και συμπλήρωσε ο Γερμανός στον εμβρόντητο συνάδελφο:

-Όπως καταλαβαίνεις, όποτε μου δίνεται η ευκαιρία, λόγω δουλειάς, απολαμβάνω με έξοδα του κράτους βεβαίως αυτό που μου στερεί αλλιώς!!

Αυτή η ιστορία δείχνει τη γερμανική νοοτροπία. Του κράτους που υπαγορεύει στους λοιπούς Ευρωπαίους ποια πολιτική πρέπει να ακολουθείται, ειδικώς στον οικονομικό τομέα. Με αυτές τις αντιλήψεις έχει διαμορφωθεί και το αναγκαστικό πρόγραμμα λιτότητας στις χώρες της Ευρώπης που έχουν χρέη. Και σε μας βεβαίως που είμαστε, ελέω Παπανδρέου, το πειραματόζωο της Γηραιάς Ηπείρου, μολονότι πολλοί ακόμη και στην ΕΕ έχουν ομολογήσει ότι τα πειράματα αυτά στο ελληνικό σώμα θυμίζουν ... Μένγκελε. Ή για την ακρίβεια.. Μέρκελε!