Για πόσον καιρό ακόμα…;

Του Κ .Ι. Αγγελόπουλου

Δεν μπορεί πλέον να αρνηθεί κανείς ,ότι ορισμένοι ασόβαροι «κορυφαίοι» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως π.χ ο κ. Ντράγκι και ο κ. Σόιμπλε, μοιάζουν με μερικούς δικούς μας «αστέρες»,κομφερανσιέ της πολιτικής.

Όμως, αυτό δεν αθωώνει την ελληνική πλευρά. Είναι πρωτοφανές το κομφούζιο στην ελληνική σκηνή. Πολιτική κατάσταση «για τα μπάζα». Συνεχείς οι θρίαμβοι του μικροκομματισμού και της πολιτικής εμπάθειας. Μια κυβέρνηση με σοβαρά ελλείμματα εσωτερικής συνοχής προσπαθεί αγωνιωδώς να καταλήξει με «ακροβατικά»

σε μια μείζονος σημασίας οικονομική συμφωνία με τους ξένους δανειστές.

Μέσα στο κυβερνών κόμμα μια θορυβώδης πτέρυγα Αριστεράς διαφωνεί καθέτως με τη λογική του πρωθυπουργού και απειλεί με «ανταρσία». Μια τσαλακωμένη αξιωματική αντιπολίτευση επικρίνει εντόνως την κυβέρνηση επειδή τα όσα σκέπτεται να δεχθεί στην επικείμενη (;) συμφωνία μοιάζουν πολύ με… δικές της προηγούμενες επιλογές.

Και στο εσωτερικό της, όπου η ανάγκη για αλλαγή ηγεσίας είναι το πρώτο ζήτημα συζήτησης, οι μισοί θέλουν «πόλεμο» με την Αριστερά και οι άλλοι ζητούν να επιλεγεί το «ναι» στη συμφωνία. Ο αρχηγός των «υπολοίπων» του ΠΑΣΟΚ, σε διαρκή εκνευρισμό, ρίχνει κατάρες στην κυβέρνηση, καθώς περιμένει τη λήξη της αρχηγικής καριέρας του στο κόμμα του. Οσο για τα μικρότερα κόμματα, αυτά παραζαλισμένα προσπαθούν με ρητορικές επινοήσεις της κάθε ημέρας να μην χάσουν επαφή με την «επικαιρότητα» γενικώς…

Μέσα από αυτό το πολιτικά ασυνάρτητο πακέτο, θα πρέπει να αναμένουμε, οι δυστυχείς Ελληνες, τους καρπούς της… εθνικής ανάκαμψης! Και το άνοιγμα των λεωφόρων της ανάπτυξης!

Όμως, είναι δυνατόν να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση; Είναι δυνατόν να μην έχουμε «εξελίξεις» μέσα στο 2015;

Τι λες κι’ εσύ, αγαπητέ αναγνώστη;