Διαχειριζόμαστε σωστά την τρόϊκα;

του Νίκου Σίμου

Ίσως θα ήταν πιο αποτελεσματική μία άλλη προσέγγιση της τρόϊκας από την κυβέρνηση, ειδικώς τώρα που είναι πλέον ή εμφανές ότι η διελκυστίνδα για πρόσθετα μέτρα ή απόρριψη, από τους επιτηρητές των δανειστών, πολιτικών που προτείνει η κυβέρνηση, έχει στη βάση της και μία πολιτική παράμετρο. Αυτήν που ισχύει σε όλο τον κόσμο και για όλα τα κόμματα, παραμονές εκλογών. Κανείς δεν θέλει να δυσαρεστήσει το ακροατήριό του. Έτσι η μεν κυβέρνηση θεωρεί ότι η ικανοποίηση των αιτημάτων που εγείρει, κάθε λίγο και λιγάκι, η τρόϊκα, θα την βλάψει εκλογικώς, και κάνει «κατενάτσιο», ενώ

από την πλευρά της η τρόϊκα με την στήριξη του Βερολίνου θεωρεί ότι ο εκλογικός πυρετός θα στρέψει την κυβέρνηση σε ακατάσχετη παροχολογία και θα γκρεμισθεί ό, τι με λαϊκές θυσίες έχει επιτευχθεί. Κι αυτό διότι ακόμη τα δημοσιονομικά πεπραγμένα δεν έχουν ακόμη στέρεη βάση.

Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Ας βγάλουμε τις εκλογές από το κάδρο. Αν όντως υπάρχει κάποιο πλεόνασμα, ένα μέρος του, τουλάχιστον, πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Και από την άλλη, έστω και αν δεν μας πιστεύουν οι έξω, δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη η ίδια να γκρεμίσει αυτό που με πολιτικό κόστος έκτισε. Σε τελευταία ανάλυση κι εμείς πρέπει να έχουμε δυσπιστία έναντι της τρόϊκας όταν και η ίδια ομολογεί ότι έκανε λάθος για την έκταση των αρνητικών αποτελεσμάτων, σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας, με την λιτότητα που επέβαλε.
Αναμφισβήτητα το βάρος πέφτει στην κυβέρνηση για τη διαχείριση των δημοσιονομικών της αποτελεσμάτων και των πιέσεων της τρόϊκας. Εξηγούμαστε. Όντως ένστολοι και χαμηλοσυνταξιούχοι έχουν ανάγκη ενίσχυσης. Δεν συζητείται. Από την άλλη πλευρά όμως το πλεόνασμα δημιουργήθηκε επειδή δεν πληρώνει το κράτος αυτά που χρωστάει στην αγορά, στις επιχειρήσεις, σε ασφαλιστικά ταμεία. Πολλοί δε θα πούν, δικαιολογημένα, ότι είναι σωστή μεν η ενίσχυση αυτών που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη ή αυτών που εμείς ως πολίτες τους έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη, όμως δεν εξασφαλίζεται στις τάξεις αυτές ενίσχυση σε μόνιμη βάση. Αυτό αντιθέτως μπορεί να γίνει μόνο άμα πάρει μπρος η οικονομία και αυξηθούν τα έσοδα του κράτους από την παραγωγικότητα των επιχειρήσεων και όχι απλώς από την φορολογική αφαίμαξη μισθωτών, συνταξιούχουν ή και ελεύθερων επαγγελματιών. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί όταν πέσουν λεφτά στην αγορά...

Όσον αφορά στις πιέσεις της τρόϊκας, πάλι είναι θέμα διαχείρισης το πως θα ικανοποιεί η κυβέρνηση μερικά αιτήματα άμεσα για να πάρει χρονική παράταση σε άλλα και να τα διευθετήσει με την ησυχία της. Προς τι λ.χ. οι υπουργικές αντιστάσεις στο καθεστώς των ...συνδικαλιστικών αδειών, πίσω από τις οποίες επί χρόνια κρύβονταν συνδικαλισταράδες για να μη δουλεύουν και να κάνουν άνω κάτω την κρατική μηχανή, εμποδίζοντας οποιαδήποτε μεταρρύθμιση