Χάρης παντός καιρού και κάθε... προέδρου

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Ηχηρό πλήγµα στον βαθύ µηχανισµό της δέχτηκε η Ν.∆. από τη σύλληψη και την παραποµπή -µε βαριές κακουργηµατικές κατηγορίες- του προέδρου του Νοσοκοµείου Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού». Οσοι αρχικώς έσπευσαν να τον χρεώσουν σε κάποιον εκ των εκάστοτε προέδρων της Ν.∆. διαπίστωσαν στη συνέχεια το λάθος τους. Γιατί, πολύ απλά, ο Χάρης είναι γνωστός στη «γαλάζια πολυκατοικία» για την ικανότητά του να ελίσσεται µεταξύ των εσωκοµµατικών στρατοπέδων, να εγκαταλείπει µε… άνεση τους παλαιούς φίλους και να προσκολλάται στο περιβάλλον των νέων -έστω και αν αυτοί κατά το παρελθόν υπήρξαν αντίπαλοί του. Πολιτικό παιδί του Μ. Εβερτ από τη ∆ΑΠ της δεκαετίας του 1970 και αυτοαποκαλούµενος φίλος του Κώστα Καραµανλή, ο νεαρός υιοθετηµένος Μικρασιάτης (διατηρεί και δεύτερο επώνυµο, Λεωνιδόπουλος) εισήλθε στο Εκτελεστικό της ΟΝΝΕ∆ το 1984, επί Μεϊµαράκη, και δύο χρόνια αργότερα εξελέγη δηµοτικός σύµβουλος στη Νέα Χαλκηδόνα, στις ιστορικές δηµοτικές εκλογές του 1986, όταν ο ένας µετά τον άλλον οι µεγάλοι δήµοι της χώρας καταλαµβάνονταν ξανά από Νεοδηµοκράτες (Εβερτ, Κούβελας, Ανδριανόπουλος κ.λπ.).

Ο Μητσοτάκης δεν τον άφησε να κατέβει στις αναµετρήσεις της περιόδου 1988-1990, παρότι ο Τοµπούλογλου είχε ρεύµα στη Β’ Αθηνών και ειδικά στους «πρασινοκόκκινους» ∆ήµους Φιλαδέλφειας, Χαλκηδόνας, Μεταµόρφωσης και Ν. Ηρακλείου. Η αντίδραση του Γ. Βαρβιτσιώτη, η επιµονή του Μ. Εβερτ στο πρόσωπό του, οι διφορούµενες απόψεις για την περίπτωσή του εντός της ΟΝΝΕ∆ τον ανάγκασαν να παραµείνει… στάσιµος και να δοκιµάσει αργότερα την πολιτική του τύχη. Το ’90 επανεξελέγη σύµβουλος και παράλληλα τοποθετήθηκε αντιπρόεδρος στο «Αγλαΐα Κυριακού» και πρόεδρος στην Ενωση Υπαλλήλων Ασφαλιστικών Εταιρειών (τότε ∆ΕΚΟ). Φρόντισε, δε, να «υποσκάψει» τους αντιπάλους του µαγνητοσκοπώντας συνοµιλία µε τρίτο πρόσωπο, στο οποίο περιέγραφε λεπτοµέρειες της ερωτικής τους ζωής! Η κασέτα διακινήθηκε εντός Ν.∆., φτάνοντας στο γραφείο του τότε πρωθυπουργού. Χολωµένος, ο Κ. Μητσοτάκης τον έθεσε υπό επιτήρηση, διαπιστώνοντας ότι ο Χάρης είχε δίαυλο επικοινωνίας µε τους γνωστούς «κοριούς» Χρ. Μαυρίκη, Μπ. Μπουρνιά, Φ. Τόµπρα και µε στελέχη της ΕΥΠ.

ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ.

Επιλέγοντας την ασφάλεια του «µαντριού», απέρριψε πρόταση του Νικήτα Κακλαµάνη να µεταπηδήσει στην Πολιτική Ανοιξη, την περίοδο προ της πτώσης της κυβέρνησης της Ν.∆. Απέτυχε οριακά να εκλεγεί δήµαρχος το 1994 στην πόλη όπου γεννήθηκε και µεγάλωσε, πέτυχε, όµως, να κατέλθει υποψήφιος στη Β’ Αθηνών τον Σεπτέµβριο του 1996. Ο Εβερτ έχασε µε διαφορά 3 µονάδων από τον Σηµίτη, «στερώντας» και πάλι οριακά την ευκαιρία στον Χάρη να µπει στη Βουλή.

Στις εσωκοµµατικές κάλπες του 1997 άλλαξε στρατόπεδο, µετακινούµενος προς τον Κώστα Καραµανλή, παρότι η υποψηφιότητα του νεαρού -τότε- επίδοξου αρχηγού έφερε την υπογραφή του Γ. Βαρβιτσιώτη. Και ενώ ετοιµαζόταν να κατέβει στις εκλογές του 2000, έχοντας ανανεώσει από το 1998 τη θητεία του στο ∆ηµοτικό Συµβούλιο της Ν. Χαλκηδόνας, ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος αποκαλύπτει δεύτερη κασέτα για τον Χάρη, που αποδεικνύει την οµοφυλοφιλία του.
Ηταν η εποχή των «ροζ». Ο συγκλονισµένος µουσικοσυνθέτης Στ. Κορκολής παρέδιδε τη «σκυτάλη της ντροπής» στον Τοµπούλογλου και εκείνος µε τη σειρά του στον Αρη Σπηλιωτόπουλο, λόγω του χαρακτηρισµού «Σαλώµη» που του απέδωσε ο Γ. Καρατζαφέρης. ∆ιαγράφηκε αναγκαστικώς από τη Ν.∆., αλλά πήρε αρκετούς πόντους καταφέρνοντας να αναδείξει τον ιδιότυπο ρατσισµό που κυριαρχούσε, τότε, στο πολιτικό σύστηµα. Στις εκλογές του 2004 δοκιµάζει ξανά στη Β’ Αθηνών και αποτυγχάνει.

Ο Κ. Καραµανλής δεν έτρεφε εµπιστοσύνη προς αυτόν, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι της γενιάς του. Ο Β. Μεϊµαράκης, ο Γ. Βουλγαράκης, ο ∆άνης Τζαµτζής, ο Μιχάλης Παπαδόπουλος και ο Λεό Αραζού (πέθανε το 2009) εξέφραζαν κατά καιρούς τις αµφιβολίες τους και αυτός ήταν ένας βασικός λόγος µη περαιτέρω αξιοποίησής του στον κρατικό µηχανισµό, πέραν της αντιπροεδρίας του «Αγλαΐα Κυριακού», που ανέλαβε ξανά.

ΝΤΟΡΑ - ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ.

Ο Χάρης… χάραξε άλλον δρόµο, καταφέρνοντας από το 2008 να προσαρτηθεί στο άρµα της οικογένειας Μητσοτάκη.

Στις εκλογές του 2009 δεν έθεσε υποψηφιότητα και την εποµένη βρέθηκε στο πλευρό της Ντόρας. «Την Κυριακή ψηφίζω Ντόρα Μπακογιάννη» έγραφε στους Νεοδηµοκράτες ψηφοφόρους του, ενώ στις κατ’ ιδίαν συνοµιλίες του περνούσε γενεές δεκατέσσερις τον Αντώνη Σαµαρά, παρ’ ότι δεν είχαν και καµιά ιδιαίτερη σχέση τα προηγούµενα χρόνια. Κι όµως, ο Τοµπούλογλου έγινε πιο σαµαρικός από τον Σαµαρά, καταφέρνοντας και πάλι να τρυπώσει στο περιβάλλον του νέου προέδρου.

Αυτήν τη φορά µέσω του Γιάννη Μιχελάκη, τον οποίο είχε «στρατολογήσει» στην ΟΝΝΕ∆ της Νέας Φιλαδέλφειας στις αρχές του ’80. Στα τέλη του 2012 εκλέγεται πρόεδρος στο «Αγλαΐα Κυριακού» µε ευρεία στήριξη από το ∆ηµοτικό Συµβούλιο του καλλικρατικού δήµου Ν. Φιλαδέλφειας - Ν. Χαλκηδόνας στον οποίο υπάγεται το κληροδότηµα.

Τα τελευταία χρόνια διατηρούσε δική του οµάδα στην ΟΝΝΕ∆, τους επονοµαζόµενους «Τόµπηδες», µέλη της οποίας διόριζε σε διοικήσεις νοσοκοµείων και οργανισµών.

ΜΕΛΙΣΣΑΝΙ∆ΗΣ - ΠΛΕΥΡΗΣ.

Ο υπόδικος Χάρης διατηρούσε σχέσεις µε τον επιχειρηµατία ∆. Μελισσανίδη, στο πλαίσιο της κατασκευής του νέου γηπέδου της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, το οποίο υποσχόταν από το 2010 ως υποψήφιος δήµαρχος.

Μάλιστα, συµµετείχε σε σχετικές εκδηλώσεις µε άλλους φιλάθλους της αγαπηµένης του οµάδας, µεταξύ των οποίων και πολλοί χρυσαυγίτες.
Αλλωστε, ήταν γνωστές οι σχέσεις του και µε πρόσωπα της Ακροδεξιάς, περισσότερο για ψηφοθηρικούς λόγους και όχι ιδεολογικούς, από την περίοδο της ενεργού συµµετοχής του στην ΟΝΝΕ∆, τότε που καλούσε στις εσωκοµµατικές ζυµώσεις τον Κωνσταντίνο Πλεύρη, προκαλώντας την αντίδραση των «γαλάζιων» οµοϊδεατών του.

Μέσω του Πλεύρη ήλθε σε επαφή µεταγενέστερα µε πολιτικά στελέχη του Γιώργου Καρατζαφέρη.

Ο «Σκορπιός», το «ροζ» βίντεο και η αρχειοθέτησή του

Του Βασίλη Χήτου

Τα κρυφά και µοιραία πάθη του Χάρη Τοµπούλογλου τον οδήγησαν για δεύτερη φορά στην καταστροφή, λίγο πριν από τον προθάλαµο του βουλευτικού και του δηµαρχιακού αξιώµατος. Την πρώτη φορά το πάθος του αποκαλύφθηκε πως ήταν ερωτικό, όταν προ των βουλευτικών εκλογών του 2000 κόντεψε να βγει στον αέρα «ροζ» βίντεο µε τον επίδοξο εθνοπατέρα σε ερωτικές συνοµιλίες και περιπτύξεις µε νεαρούς, ένας εκ των οποίων, µάλιστα, είχε το παρατσούκλι ο «Σκορπιός». Το… θανατηφόρο τσίµπηµα, όµως, για τον υποψήφιο βουλευτή ήρθε όταν στις ίδιες συνοµιλίες φάνηκε εξαιρετικά απερίσκεπτος, περιγράφοντας και τα οµοφυλοφιλικά «χούγια» πρωτοκλασάτων στελεχών των δυο µεγάλων κοµµάτων. Μάλιστα, αναφέρθηκε και σε εν ενεργεία βουλευτή του κόµµατός του, της Νέας ∆ηµοκρατίας, που στη συνέχεια γνώρισε µεγάλη πολιτική δόξα, ενώ για ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στην κουβέντα του µε τους νεαρούς ανέφερε και το χαϊδευτικό όνοµα στον κόσµο των γκέι, που την εποχή εκείνη εξακολουθούσε να είναι µεγάλο ταµπού για την κοινωνία. Το γεγονός, ωστόσο, ότι στην κουβέντα ενέπλεκε και άλλα ηχηρά ονόµατα του Κοινοβουλίου οδήγησε τότε τον αρχηγό του κόµµατος Κώστα Καραµανλή να τον βγάλει άρον - άρον από τη λίστα της Β’ Αθηνών, ενώ, για να µη διαταραχθεί άλλο η πολιτική ζωή του τόπου, ΠΑΣΟΚ και Ν.∆. συµφώνησαν να µη δώσουν άλλη συνέχεια στο σίριαλ των γκέι αποκαλύψεων. Μάλιστα, τότε ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος είχε δηλώσει απενοχοποιητικά για τους πολιτικούς: «Ολοι αλαφιάσαµε, άνθρωποι είµαστε…». Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε και η ∆ικαιοσύνη, που καταχώρισε την υπόθεση στο αρχείο µε διαδικασία-εξπρές! Μάλιστα, τότε την έρευνα είχε αναλάβει ο ∆ηµήτρης Παπαγγελόπουλος, µετέπειτα προϊστάµενος της Εισαγγελίας Αθηνών και αργότερα διοικητής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Ο κ. Παπαγγελόπουλος παρέλαβε τη «ροζ» κασέτα στις 18 Φεβρουαρίου και η υπόθεση µπήκε στο αρχείο στις 22 Μαρτίου, ανάµεσα στα άλλα και µε το αιτιολογικό πως το βιντεοσκοπηµένο υλικό ήταν «θολό και σκοτεινό» για να στοιχειοθετηθεί και το αδίκηµα της παιδεραστίας. Μάλιστα, από την έρευνα είχε προκύψει πως ο εραστής «Σκορπιός», αν και νεαρός, ήταν ήδη σεσηµασµένος και είχε ήδη προλάβει να περάσει ως τρόφιµος από τις φυλακές. Το 2000, πάντως, από τη ραγδαία αυτήν εξέλιξη υπήρξαν και κάποιοι βουλευτές και στελέχη της Ν.∆. που… πανηγύριζαν, καθώς ο Τοµπούλογλου είχε πάρει τόσο µεγάλη φόρα, ώστε τον θεωρούσαν βέβαιο βουλευτή.

Καταπέλτης στην ανάκριση για την «Εταιρεία ∆ολοφόνων»

Του Βασίλη Χήτου

Η πολυετής ενασχόληση του Χ. Τοµπούλογλου µε την Αυτοδιοίκηση τον οδήγησε δύο φορές στο «κατώφλι» του ∆ήµου Νέας Χαλκηδόνας. Στις δηµοτικές εκλογές του 2010 ήταν ανεξάρτητος υποψήφιος δήµαρχος στον καλλικρατικό ∆ήµο Φιλαδέλφειας - Χαλκηδόνας. Τη δεύτερη Κυριακή, µετά τον θάνατο του αντιπάλου του, πρώην δηµάρχου Νέας Χαλκηδόνας Γιώργου Αποστολάκη (µεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής), έλαβε ποσοστό 48,5% απέναντι στη σηµερινή δήµαρχο και χήρα του αποβιώσαντος, Ευτυχία Γαϊτανά - Αποστολάκη. Η υπόθεση, όµως, έχει και µια συγκλονιστική λεπτοµέρεια, που αποκαλύπτουν τα «Π»: Σε πολύ νεαρή ηλικία και στην πρώτη του επαφή µε τα αυτοδιοικητικά, ο Τοµπούλογλου βρέθηκε αντιµέτωπος µε τον τότε αδίστακτο δήµαρχο Χαλκηδόνας Χρήστο Παπαδόπουλο, ο οποίος έγινε γνωστός στο Πανελλήνιο ως ο αρχηγός της «Εταιρείας ∆ολοφόνων», δολοφονώντας ως δικηγόρος τους εύπορους πελάτες του και αποσπώντας µε συνεργούς τις αµύθητες περιουσίες τους. Ο Τοµπούλογλου -όπως επεσήµανε στα «Π» ο ντετέκτιβ Κώστας Σπύρου που αποκάλυψε τη συµµορία Παπαδόπουλου- κατέθεσε στον ανακριτή ως µάρτυρας κατηγορίας, όταν ο τότε δήµαρχος σε υπόθεση απάτης µε ακάλυπτες επιταγές που εξέδωσε τον… εµφάνισε στο δικαστήριο ως «θανόντα» συνεργό του. Μάλιστα, στη δικογραφία µε τους 8 φόνους πλουσίων ο Τοµπούλογλου υπήρξε καταπέλτης κατά του Παπαδόπουλου για την τελευταία δολοφονία, που αφορούσε τον µεγαλοεφοπλιστή Χαράλαµπο Τυπάλδο, ο οποίος βρέθηκε νεκρός το 1986 στο γραφείο του, στην Ακτή Τζελέπη. Ο Παπαδόπουλος για τον Τυπάλδο, που δεν είχε παιδιά, είχε σκηνοθετήσει τα εξής: αν αποκαλυπτόταν οποιαδήποτε εµπλοκή του, θα υποστήριζε πως υπήρξε θύµα καρδιακής προσβολής κατά τη διάρκεια ερωτικής πράξης του 84χρονου µε τη συγκατηγορούµενή του Γεωργία Παπανικολάου.

Η τελευταία αδυναµία, όµως, που πρόδωσε τον Τοµπούλογλου ήταν το πάθος του για το χρήµα. Μάλιστα, δεν κάµφθηκε ούτε από το γεγονός ότι ο Αγης Τάτσης, δικηγόρος της καταγγέλλουσας γιαννιώτικης διαφηµιστικής εταιρείας, είναι σύζυγος της ∆έσποινας Μπακάλη, υποψήφιας βουλευτού της Β’ Αθηνών µε τη Ν.∆. και τώρα υπεύθυνης Επικοινωνίας του κόµµατος στα social media. Το συνολικού κόστους 190.000 ευρώ πρόγραµµα για την παχυσαρκία των παιδιών έπνιξε τον υπέρβαρο πρόεδρο, που ήθελε να καθήσει και στην καρέκλα του δηµάρχου.