Luben ή ΔΑΠίτης;

Με το παρακάτω κείμενο θέλησε να απαντήσει μέσω του radicals.gr στο Luben ο Νίκος Λυσιγάκης...

Λοιπόν άκου Luben συντάκτη, εσύ που έγραψες το άρθρο.

Επειδή άνοιξες κουβέντα, τώρα θα ακούσεις και τη δική μου άποψη.

Κατ” αρχάς δεν άκουσες ότι «έρχονται φοιτητικές εκλογές». Η ανάμνηση αυτή σου ξυπνάει κάθε Άνοιξη, εδώ και 29 χρόνια. Τόσα, όσα αποτυγχάνεις να κερδίσεις τις ιδέες που πιστεύω, μέσα στα αμφιθέατρα. Τείνει να σου γίνει εμμονή, αλλά όσο δεν αλλάζεις και δεν προσγειώνεσαι στο ρεαλισμό, τόσο θα θυμάσαι κάθε ανοιξιάτικη Τετάρτη, τις στιγμές

Σε έζησα άλλωστε καλά. Σε ξέρω. Σε θυμάμαι.

Ήσουν αυτός που ήθελε να κλείσει τη Σχολή, όταν εγώ ήθελα να κάνω μάθημα.

Ήσουν το άτομο που προσπαθούσε να με εμποδίσει να ψηφίσω στη Γενική Συνέλευση. Αυτός που γύρναγε σε όλες τις Σχολές για να ψηφίσει με το «μπούγιο». Που φώναζε και έφτυνε κοπέλες, για να μην ψηφίσουν κατά της κατάληψης.

Ήσουν ο ίδιος, που μετά έχοντας χάσει τη Συνέλευση, φώναζες τους συμφοιτητές σου «πρόβατα» και προέτασες καδρόνια για να κλείσεις τη Σχολή με το έτσι θέλω.

Ξέρεις κάτι; Τώρα σε θυμάμαι καλύτερα. Φώναζες και εναντίον της Αξιολόγησης και προσπαθούσες να κάνεις κατάληψη στην Πρυτανεία, για να μην πραγματοποιηθούν οι ημέρες καριέρας, όπου επιχειρήσεις θα έρχονταν να μας εξηγήσουν τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας.

Και ήσουν μαζί με εκείνον, με τα μακριά μαλλιά και τα μούσια που έχτιζε την πόρτα του Πρύτανη, αλλά και τον άλλον. Αυτόν από την Πάτρα, που πήγε να χτυπήσει με καδρόνι το Νομπελίστα Καθηγητή J.D.Watson, που ανακάλυψε τη διπλή έλικα του DNA. Αυτόν τον τύπο που φώναζε για «καρφιά και πρόκες» ως προέκταση της δικής του αντίληψης για τη Δημοκρατία. Αυτής που δολοφόνησε τον Παύλο Μπακογιάννη.

Κι΄εσύ προφανώς με θυμάσαι.
Ήμουν εγώ που δε μάσησα και κράτησα το Πανεπιστήμιο ανοιχτό, κάθε φορά, που εσύ ήθελες μπάχαλα εις βάρος των σπουδών μας. Και δε σε ένοιαζε πόσες εξεταστικές μπορεί να χάσω. Και αδιαφόρησες πως θα πληρώσει η οικογένειά μου τα έξτρα ενοίκια, γιατί απλά εσύ τα είχες βρει έτοιμα και αποφάσισες να γίνεις επαναστάτης στις πλάτες των άλλων.

Κι” έχω κι” άλλα να σου θυμίσω.
Ήμουν ο τύπος, που καθόταν δίπλα σε εκείνη την κοπέλα στη Συνέλευση για το νόμο Γιαννάκου. Αυτή που δεν τρόμαξε από τις απειλές και τις χειρονομίες σου και μίλησε με πάθος για την κατάργηση του Ασύλου της ανομίας. Για τα μη κρατικά Πανεπιστήμια, την κάρτα συγγραμμάτων και τα μεταπτυχιακά σε συνεργασία με επιχειρήσεις. Και δε δίστασε μπροστά στο κράνος, με το οποίο χτυπούσες το έδρανο για να την τρομάξεις, αλλά σήκωσε το χέρι της για να ψηφίσει υπέρ του φιλελεύθερου πλαισίου της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.

Μην το ξεχνάς, είμαι ο φίλος των παιδιών που χτύπησες, επειδή σου είπαν πως οι ολοκληρωτικές ιδέες που εκπροσωπείς είναι βαμμένες με το αίμα των δολοφονημένων του Κατίν. Και σου ζήτησαν να μη διακρίνεις τους νεκρούς σε δεξιούς και αριστερούς. Οι νεκροί δεν έχουν ιδεολογία βλάκα. Σεβασμό χρειάζονται.

Και είμαι και συμμαχητής των άλλων, που πήγες να τραμπουκίσεις στο κυλικείο, επειδή τους είδες στις κυπριακές εκλογές να είναι με την Πρωτοπορία και να τραγουδούν δυνατά τον εθνικό ύμνο.

Αυτός είμαι ρε… Ναι, αυτός με το μπλε πόλο, που την ώρα που εσύ «άραζες», εγώ έστηνα εκδηλώσεις. Κατέθετα προτάσεις και θυσίαζα το χρόνο μου προς όφελος των φοιτητών. Γιατί εγώ πιστεύω στα ανοιχτά Πανεπιστήμια, τη Δημοκρατία και το Φιλελευθερισμό. Όχι στα μπάχαλα, τους τραμπουκισμούς και τις καταλήψεις. Εγώ πιστεύω στο δικαίωμα όλων να λένε τη γνώμη τους ελεύθερα. Και μιλάω με όλους, πάω σε πάρτυ μαζί τους και κάνουμε παρέα, γιατί τους αντιμετωπίζω ως ξεχωριστά άτομα με προσωπικότητα. Ως ξεχωριστούς και υπεύθυνους πολίτες, την ώρα που εσύ τους λες «απολίτικους» και εξαντλείσαι σε στυλιστικά στερεότυπα.

Γιατί εγώ που λες φίλε Luben, ακόμα και όταν ξέφυγα από το ρόλο μου, βρήκα το θάρρος να το παραδεχτώ. Σήκωσα κεφάλι, δούλεψα και κέρδισα ξανά την εμπιστοσύνη των χιλιάδων φοιτητών, για μια Παράταξη που εκφράζει τις ιδέες που πιστεύω και μέσα στην οποία πέρασα τα καλύτερα μου χρόνια. Και κοινωνικοποιήθηκα μέσα σε μια συλλογικότητα, όσο εσύ χαρακτηρίζεις πρόβατα, όποιους δε θέλουν να τους αντιμετωπίζεις ως μάζα.

Είμαι αυτός φίλε, που πήρα το πτυχίο μου στην ώρα του. Επέλεξα να μην είμαι αιώνιος αλλά να βγω στην αγορά εργασίας δίχως να φοβηθώ τον ανταγωνισμό. Ξέρω είναι δύσκολο να το καταλάβεις, αλλά υπάρχουν παιδιά που δε βολεύονται με το «χαρτζιλίκι» και δε γουστάρουν να το παίζουν επαναστάτες με τα λεφτά του μπαμπά.

Κι” είμαι εδώ και σου γράφω σήμερα, ως άνθρωπος που δουλεύει για να τα βγάλει πέρα άλλες φορές εύκολα και άλλες δύσκολα. Σε μια περίοδο, που εσύ σέρνεσαι στα κομματικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ για να εξαργυρώσεις τα χρόνια της επαναστατικότητας σου αναβιώνοντας το όραμα για βόλεμα στο Δημόσιο ή την ΕΡΤ. Κάνεις υποκριτικά όσα κατέκρινες, μόνο που τότε ήταν «βόλεμα» αλλά τώρα το βαφτίζεις «κοινωνική δικαιοσύνη».

Εγώ πάλι είμαι αυτός που όσα χρόνια και αν περάσουν, θα συνεχίσω πιστεύω αδιαπραγμάτευτα στην ελεύθερη οικονομία, την εθνική ταυτότητα, τη δημόσια τάξη και το ανεμπόδιστο δικαίωμα στην εργασία. Οι ιδέες στις οποίες πιστεύω άλλωστε, δε βολεύονται με τη στασιμότητα. Επιδιώκουν τη δημιουργία, τη μετριοπάθεια και την προκοπή.

Κι” όσο κι” αν εσύ στέκεσαι στις εξαιρέσεις που σου έδειξαν στην «καθοδήγηση» για να σπεκουλάρεις και κάνεις google search για να βρεις φωτογραφίες για το κείμενο σου, εγώ θα σου μιλάω για τους χιλιάδες ΔΑΠίτες σε όλη την Ελλάδα, που μεγάλωσαν και γαλουχήθηκαν με μια άλλη κουλτούρα. Δύσκολο να την αντιληφθεί κανείς που φορά νεομαρξιστικές παρωπίδες.

Και τελικά ξέρεις κάτι; Είμαι αυτός, που μια ζωή ότι έχει να πει, στο γράφει επώνυμα. Δίχως να ντρέπεται για τα χρόνια που έδωσε στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και τις ώρες που χάρισε στη μάχη για ένα καλύτερο Πανεπιστήμιο. Είμαι αυτός που στα γράφει όλα αυτά με το όνομα του, την ώρα που εσύ συνεχίζεις να φοράς την κουκούλα της ανωνυμίας. Όπως έκανες χρόνια και χρόνια, έξω από το Πολυτεχνείο.

Όμως κλείνοντας, μια συμβουλή Luben.

Ξαναγύρνα στα χιουμοριστικά σου άρθρα, που κάποτε κοινοποιούσα κι” εγώ. Γιατί με τα κόμπλεξ που έβγαλες στο χθεσινό σου κείμενο και σου έφεραν μερικά παραπάνω κλικ, θα συνεχίσεις να ζεις και αύριο.