Σίσσυ Χρηστίδου: Περιγράφει όσα βίωσε στο Ισραήλ όταν ήχησαν σειρήνες πολέμου

Στο Ισραήλ ταξίδεψε με τον μεγάλο της γιο, Φίλιππο- Ραφαήλ, η Σίσσυ Χρηστίδου πριν από από 4 μέρες, ωστόσο χρειάστηκε να γυρίσουν εσπευσμένα πίσω. Οι σειρήνες πολέμου που ήχησαν στο Ισραήλ μετά από την επίθεση με πολλές ρουκέτες από τη Γάζα, σύμφωνα με όσα υποστηρίζει ο ισραηλινός στρατός, ανησύχησαν την παρουσιάστρια που επέστρεψε με τον γιο της στην

Την εμπειρία που έζησε από το ταξίδι της περιέγραψε στα social media:

«Γυρνώντας στην Ελλάδα, στο σπιτάκι μου, καθησυχασμένη και ασφαλής, επέτρεψα στον εαυτό μου να νιώσει τύψεις. (Αφού φυσικά σιγουρεύτηκα ότι δεν κινδυνεύει το παιδί μου και εγώ πια, άπλωσα τα πόδια μου στο τραπεζάκι του σαλονιού, πίνοντας ένα ποτήρι κρασί.. Μμμ… εξαιρετικό!) Τι λέγαμε;

Α ναι! Τύψεις… για το είδος στο οποίο ανήκω. Το ανθρώπινο. Και θλίψη για τον όμορφο τόπο που άφησα πίσω μου, τρομοκρατημένο απέναντι στη φωτιά του μίσους… (Ας μην θυμηθώ τους γείτονες του, τριγύρω, που καίγονται από καιρό. Άπαπα νυχτιάτικα…)
Τι μας συμβαίνει; Τι το αρχίζει όλο αυτό και τι θα μπορούσε να το πάψει..; Ποιος το διαλέγει; Πέρα από πεποιθήσεις, κληρονομιές και σύνορα… Πώς ξεκινάει τόσο μίσος την ύπαρξη του;

Πώς πραγματικά γεννιέται η ασυνειδητότητα του να αφαιρείς μια ζωή… δύο, τρεις, χιλιάδες ζωές…

Και εκεί, μέσα από την ασφάλεια της ειρηνικής άνεσης που μου προσφέρει η χώρα στην οποία είχα την τύχη να γεννηθώ, για άλλη μια φορά δεν έκανα απολύτως τίποτα και άλλαξα πλευρό. Και σκέφτηκα για λίγο -για ένα μόνο λεπτό- πως ίσως από όλους αυτούς τους ατρόμητους ηγέτες, τους θυμωμένους τρομοκράτες, τους φοβισμένους ρατσιστές και τους ορκισμένους εκδικητές- πιο πολύ φταίω εγώ. Και το ηχηρό μου τίποτα… «Και τι να κάνεις δηλαδή;» θα μου πεις…

Ναι μωρέ… κι γώ αυτό μου είπα… Καληνύχτα Ελλάδα. Κοιμήσου. Είσαι ασφαλής για την ώρα..

Τουλάχιστον από αυτό το είδος του μίσους.. γιατί από άλλα έχεις και εσύ μπόλικο…
Καληνύχτα και όνειρα γλυκά μέσα στα ζεστά μας παπλωματάκια…»

Γυρνώντας στην Ελλάδα, στο σπιτάκι μου, καθησυχασμένη και ασφαλής, επέτρεψα στον εαυτό μου να νιώσει τύψεις. (Αφού φυσικά σιγουρεύτηκα ότι δεν κινδυνεύει το παιδί μου και εγώ πια, άπλωσα τα πόδια μου στο τραπεζάκι του σαλονιού, πίνοντας ένα ποτήρι κρασί.. Μμμ… εξαιρετικό!) Τι λέγαμε; Α ναι! Τύψεις.. για το είδος στο οποίο ανήκω. Το ανθρώπινο. Και θλίψη για τον όμορφο τόπο που άφησα πίσω μου, τρομοκρατημένο απέναντι στη φωτιά του μίσους… (Ας μην θυμηθώ τους γείτονες του, τριγύρω, που καίγονται από καιρό. Άπαπα νυχτιάτικα…) Τι μας συμβαίνει; Τι το αρχίζει όλο αυτό και τι θα μπορούσε να το πάψει..; Ποιος το διαλέγει; Πέρα από πεποιθήσεις, κληρονομιές και σύνορα… Πως ξεκινάει τόσο μίσος την ύπαρξη του; Πως πραγματικά γεννιέται η ασυνειδητότητα του να αφαιρείς μια ζωή… δύο, τρεις, χιλιάδες ζωές… Και εκεί, μέσα από την ασφάλεια της ειρηνικής άνεσης που μου προσφέρει η χώρα στην οποία είχα την τύχη να γεννηθώ, για άλλη μια φορά δεν έκανα απολύτως τίποτα και άλλαξα πλευρό. Και σκέφτηκα για λίγο -για ένα μόνο λεπτό- πως ίσως από όλους αυτούς τους ατρόμητους ηγέτες, τους θυμωμένους τρομοκράτες, τους φοβισμένους ρατσιστές και τους ορκισμένους εκδικητές- πιο πολύ φταίω εγώ. Και το ηχηρό μου τίποτα… «Και τι να κάνεις δηλαδή;» θα μου πεις… Ναι μωρέ.. κ γώ αυτό μου είπα… Καληνύχτα Ελλάδα. Κοιμήσου. Είσαι ασφαλής για την ώρα.. Τουλάχιστον από αυτό το είδος του μίσους.. γιατί από άλλα έχεις και εσύ μπόλικο… Καληνύχτα και όνειρα γλυκά μέσα στα ζεστά μας παπλωματάκια…

A post shared by Sissy (@sissychristidou) on Nov 13, 2019 at 2:11pm PST