Όσκαρ 2020: Tο παράξενο φαινόμενο με τις υποψήφιες ταινίες και αυτοί που θα έπρεπε να είναι υποψήφιοι

Είναι η πιο συνηθισμένη συζήτηση μετά από ανακοίνωση υποψηφιοτήτων στα Όσκαρ. Ποιοι δεν είναι υποψήφιοι ενώ το άξιζαν; Γιατί δεν τους έβαλαν; Υποδηλώνει κάποια πολιτική θέση η απουσία τους; Αυτή η κουβέντα δεν εκλείπει κι από τη φετινή κούρσα για τα Όσκαρ της 10ης Φεβρουαρίου.

Μετά

από μια τριετία κατά την οποία η Ακαδημία και το Χόλιγουντ συνολικά παλεύουν για να αποκαταστήσουν την ισότητα, ίσως και να έχουν κάνει μόλις ένα πολύ μικρό βήμα, δυσανάλογο της δημόσιας κουβέντας και των ανθρώπων που το ζητάνε διαρκώς με τα λόγια τους, αλλά ίσως όχι τόσο με τις πράξεις τους.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εκ νέου απουσία της Γκρέτα Γκέργουιγκ από το Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Όπως είχε συμβεί και με το Lady Bird το 2018. Δεν ξέρω αν πίσω από την απουσία της εκδηλώνεται ένας μισογυνισμός, ένας σεξισμός ή κάτι σχετικό. Ξέρω πάντως πως ειδικά φέτος ήταν κατάφωρα άδικες οι υποψηφιότητες εξ ορισμού.

Γιατί κανείς δεν λέει ότι κάποιος από τους υπάρχοντες 5 υποψήφιους δεν θα έπρεπε να είναι υποψήφιος. Λένε μόνο ότι θα έπρεπε να είναι η Γκέργουιγκ. Όμως οι θέσεις είναι 5. Και στην Ακαδημία έχουν μια πολιτική επιβράβευσης κάποιων δημιουργών μέσα κι από άλλες κατηγορίες, όπως το Σενάριο ή η ταινία συνολικά. Στην προκειμένη το Little Women πήρε τα credits που του αξίζουν ως ταινία με γυναίκα δημιουργό και με ένα καστ γυναικείο σε πρωταγωνιστικό επίπεδο.

Το πρόβλημα με τα Όσκαρ για άλλη μια φορά εντοπίζεται στην ποσότητα ως προς την εκπροσώπηση των δύο φύλων και δεν είναι η αιτία, αλλά η τελική κατάληξη. Δεν είναι δηλαδή το πρόβλημα το ότι είναι υποψήφιοι πολλοί λευκοί άντρες. Είναι πρόβλημα πως δεν δόθηκαν τα ηνία μιας μεγάλης παραγωγής σε μαύρους σκηνοθέτες ή μαύρες σκηνοθέτιδες, είναι πρόβλημα που οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι δεν είχαν την απαιτούμενη ποικιλία που ζητά, αλλά δεν παραδίδει η βιομηχανία.

Με εξαίρεση τη Σίνθια Ερίβο για παράδειγμα, δεν υπάρχει εκπρόσωπος φυλής εκτός της λευκής στις 4 κατηγορίες για Ά και Β΄ανδρικό και γυναικείο.

Όσκαρ 2020: Ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες για την 92η απονομή – 11 υποψηφιότητες το Joker, 10 το Irishman και το 1917

Θα πρέπει λοιπόν η Ακαδημία να διευρύνει τους αριθμούς της σε κάποιες κατηγορίες των Όσκαρ. Τρανό παράδειγμα είναι το Ά Ανδρικό και Γυναικείο. Στο Ά Ανδρικό έμειναν εκτός κραυγαλέες περιπτώσεις.

Πιο χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των Ρόμπερτ Πάτινσον και Γουίλεμ Νταφόε που πρωταγωνιστούν στον Φάρο, μια ταινία που θα δούμε στην Ελλάδα από τις 23 του μήνα. Και οι δύο έχουν κάνει σπουδαία ερμηνεία και σε μια καταπληκτική ταινία. Ένας από τους δύο θα έπρεπε να βρίσκεται κάπου. Ιδίως ο Νταφόε, πιθανότατα στο Β΄Ανδρικό. Άδικη μπορεί να κριθεί και η απουσία του Ντάνιελ Κρεγκ για τον ρόλο του στο Knives Out ή του Άνταμ Σάντλερ στο Uncut Gems. Ή και του ΝτεΝίρο για το Irishman. Ή και του Τάρον Έτζερτον που πήρε τη Χρυσή Σφαίρα για Κωμωδία ή Μιούζικαλ. Πώς γίνεται η μια διοργάνωση να τον βραβεύει και η έτερη να μην τον έχει καν υποψήφιο;

Αντίστοιχα, στην γυναικεία πλευρά έχουμε τις περιπτώσεις της Ακουαφίνα και της Τζένιφερ Λόπεζ. Ίσως μια υποψηφιότητα για την JLo να ήταν υπερβολική για μια ταινία που συνολικά δεν είχε κάτι άλλο. Αλλά η Ακουαφίνα που πήρε τη Χρυσή Σφαίρα, πώς γίνεται να απουσιάζει; Και στην περίπτωση του Ά Γυναικείου δεν είναι ζήτημα αριθμών. Η Σαρλίζ Θερόν δεν δικαιολογεί υποψηφιότητα για το Bombshell. Ούτε η Μάργκο Ρόμπι στο Β΄ για την ίδια ταινία.

Αυτές οι δύο περιπτώσεις δείχνουν και τη σύγχυση της Ακαδημίας στα φετινά Όσκαρ. Έδωσαν υποψηφιότητα με καθαρή πολιτική σκοπιμότητα στις δύο πολύ καλές ηθοποιούς και με στόχο να έχουν στο θεαθήναι μια διαφορετικότητα, αλλά κάνοντας το, άφησαν απ΄έξω την Ακουαφίνα και κατηγορούνται ξανά για ψήγματα ρατσισμού.

Ήταν πάντως συνολικά μια πολύ περίεργη χρονιά, καθώς η αναγκαία ισότητα φύλων και φυλών στις ταινίες των Όσκαρ πήρε μια άλλη προέκταση. Όσες ταινίες είχαν δυνατές γυναικείες ερμηνείες, είχαν πρακτικά έλλειψη ανδρικής ερμηνείας. Όσες είχαν ανδρικές ερμηνείες αλησμόνητες, δεν είχαν γυναικείες.

Στο Irishman δεν υπάρχει γυναίκα ούτε για δείγμα. Στο Joker δεν υπάρχει κανείς εκτός του Φοίνιξ. Στο Little Women ο Τιμοτέ Σαλαμέ χάνεται στο μέγεθος και το ταλέντο τόσων γυναικών. Στο Bombshell έχουμε μια τριάδα γυναικών. Στο 1917 αποκλειστικά άντρες. Στο Ford vs Ferrarri το ίδιο. Στο Two Popes πάλι δύο άντρες.

Οι μόνες δύο ταινίες που συνδύασαν μια ισορροπία είναι το Marriage Story με Σκάρλετ, Λόρα Ντερν και Άνταμ Ντράιβερ να είναι υποψήφιοι, και το JoJo Rabbit που έκανε την έκπληξη με 6 υποψηφιότητες, μεταξύ των οποίων της Σκάρλετ Γιοχάνσον για Β΄Γυναικείο, ενώ ο Ταΐκα Γουατίτι πήρε υποψηφιότητες για το σενάριο και για την Καλύτερη Ταινία πρακτικά.

Υ.Γ. Η Σκάρλετ Γιοχάνσον είναι η δεύτερη μετά την Κέιτ Μπλάνσετ το 2007 που έχει υποψηφιότητα στις δύο γυναικείες κατηγορίες με διαφορετικές ταινίες.

Υ.Γ1. Γκρέτα Γκέργουιγκ και Νόα Μπάουμπακ είναι παντρεμένοι και διεκδικούν τα ίδια Όσκαρ, σε μια από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές στην Ιστορία των Όσκαρ.