Γιώργος Κωνσταντίνου: Αν η ζωή του ήταν θεατρικό έργο θα είχε τίτλο «Showtime»

Ο Γιώργος Κωνσταντίνου αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς ηθοποιούς της γενιάς του, μετρώντας 60 χρόνια συνεχούς παρουσίας στο χώρο της υποκριτικής.

Το καλοκαίρι θα βρίσκεται στο θεατρικό μιούζικαλ «Το δικό μας σινεμά», στο Θέατρο Άλσος, και σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του που δίνει, μίλησε στο «MYtv» όχι μόνο για τα επόμενα καλλιτεχνικά

του σχέδια αλλά και για τον λόγο που θεωρεί πως η λέξη «πρωταγωνιστεί» έχει πολύ μεγάλη βωαρύτητα.

Τον ερχόμενο Οκτώβρη θα πρωταγωνιστήσετε στην «Δασκάλα με τα χρυσά μάτια» σε διασκευή – σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια στο Θέατρο Βέμπο.

Δεν θα πρωταγωνιστήσω αλλά θα παίξω, μην λέμε μεγάλες κουβέντες. Είμαι ευτυχισμένος που θα συνεργαστώ ξανά με τη Λένα Παπαληγούρα, ένα λαμπρό κορίτσι με σπουδαίο ταλέντο, και με τον Πέτρο Ζούλια, ο οποίος είναι ένας γλυκύτατος, ωραιότατος, ταλαντούχος σκηνοθέτης.

Γιατί θεωρείτε το «πρωταγωνιστείτε» μεγάλη κουβέντα;

Στην ζωή μου υπήρξα πολλές φορές πρωταγωνιστής. Κάποια χρόνια, όμως, «υπηρέτησα» κάποιο ρόλο που μπορεί να ήταν δεύτερος ή τρίτος, χωρίς σπουδαία πράγματα, αλλά ο κόσμος έφευγε και έλεγε «σε είδαμε κι αυτό που έκανες ήταν καλό». Έχει σημασία να φεύγει ο κόσμος και να έχει το όνομά σου ή την ανάμνησή σου από το θέατρο. Τώρα πια, δεν έχω να αποδείξω τίποτα ή αν είμαι καλός ηθοποιός

Τι σημαίνει θέατρο για εσάς;

Ζωή! Πολλές φορές μου λένε: «καλά, είσαι σε μια ηλικία. Δεν θα τα παρατήσεις;» και η απάντηση που δίνω είναι «όταν αποφασίσω να πεθάνω, την προηγούμενη μέρα θα σταματήσω από το θέατρο». Είναι η ζωή μου όλη!

Αν η ζωή σας ήταν ένα θεατρικό έργο, τι τίτλο θα βάζατε;

Αυτόν που έβαλα και στο βιβλίο που έχω γράψει: «Showtime». Η ζωή μας είναι ένα σόου. Βγαίνουμε, κάνουμε την παράσταση, πετυχαίνουμε ή δεν πετυχαίνουμε, και φεύγουμε.