Χειλάκης – Μαξίμου: Αλήθεια, πώς κάνεις επαγγελματική παρατήρηση στον σύζυγό σου; Μια τρομερή απάντηση

Από το 2005 μέχρι σήμερα έχουν συμπρωταγωνιστήσει σε αρκετά θεατρικά έργα. Το ίδιο θα επιχειρήσουν και φέτος με την παράσταση «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» του Σαίξπηρ, με την οποία θα περιοδεύσουν ανά την Ελλάδα.

Τα τελευταία χρόνια παίζετε συχνά μαζί…

Αθηνά: Ναι, συνέχεια θα έλεγα.

Αιμίλιος: Έχουμε κάνει και κάποιες παύσεις, βέβαια…

Αθηνά: Είναι βοηθητικό για εμάς. Γιατί ξέρεις τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται ο άλλος, οπότε μπορεί

να σου δώσει μια οδηγία και να καταλάβεις τα άλλα εννιά πράγματα που εννοεί από πίσω. Ουσιαστικά, κερδίζεις χρόνο.

Λόγω της προσωπικής σας σχέσης, δυσκολεύεστε περισσότερο όταν πρέπει να κάνετε μια παρατήρηση ο ένας στον άλλο; Εν προκειμένω ο Αιμίλιος, που κρατά και τον ρόλο του σκηνοθέτη;

Αθηνά: Μπορεί καμιά φορά να είναι πιο άγαρμπος, λόγω της οικειότητας που έχουμε. Να ακούσεις, δηλαδή, απευθείας «Μην το κάνεις αυτό, δεν είναι ωραίο, δεν το χρειαζόμαστε, είναι χάσιμο χρόνου».

Αιμίλιος: Μπορεί να διαφωνήσουμε, αλλά ξέρουμε ότι στο τέλος το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα θα είναι από ένα επίπεδο και πάνω. Έχεις ένα «εργαλείο» που λέγεται «Αθηνά Μαξίμου», άρα ξέρεις ότι αυτό που έχεις φανταστεί θα βγει. Δεν είμαστε το πρωί το «ζευγάρι» και το βράδυ «ο σκηνοθέτης και η ηθοποιός». Και στο σπίτι μας θα σκεφτούμε την πρόβα, τον ρόλο, τη δουλειά. Και την ίδια στιγμή πότε θα πάμε στο σούπερ μάρκετ κι αν έχουμε ξεχάσει κάποια πόρτα ή φως ανοιχτό. Όλα μέσα στη ζωή μας είναι. Είμαστε, επίσης, δύο άνθρωποι που αγαπάμε και σεβόμαστε πολύ ο ένας τον άλλο. Στο σπίτι και στη δουλειά. Και σεβασμός σημαίνει να πεις στον άλλο το λάθος του. Δεν τον σέβεσαι άμα του χαϊδεύεις συνεχώς τα αυτιά…

Αθηνά: Ούτε τον αγαπάς…

Aιμίλιος: Είμαστε 15 χρόνια ζευγάρι με την Αθηνά και δουλεύουμε μαζί από το 2006.

Αθηνά: Από το 2005, νομίζω.

Αιμίλιος: Από το 2005, λοιπόν, δεν έχει αλλάξει κάτι στη συνθήκη σεβασμού του προσώπου «Αθηνάς» προς το πρόσωπο «Αιμίλιος». Τα έχουμε βρει υποκριτικά και δεν έχουμε λόγους να μαλώνουμε. Έχουμε, όμως, πολλούς λόγους να θαυμάζουμε ο ένας τον άλλο. «Σε θαυμάζω γιατί σήμερα που ήμουν κακός συνεργάτης, κράτησες την ψυχραιμία σου και δεν με διαολόστειλες».

Αθηνά: Θα έλεγα ότι είναι ίδιον της ανθρώπινης φύσης να σπεύδουμε να σκεφτούμε πιο γρήγορα ό,τι μας χωρίζει και όχι ό,τι μας ενώνει. Το έχουμε στο DNA μας ως λαός, με έναν τρόπο. Εξού και είμαστε πάρα πολύ ευαίσθητοι στο να μπαίνουμε σε αντίπαλα στρατόπεδα.

Υπάρχουν φωνές στον χώρο σας που λένε «Πάλι μαζί θα παίξουν ο Χειλάκης και η Μαξίμου;».

Αθηνά: Φαντάζομαι πως θα υπάρχουν τέτοιες φωνές.

Αιμίλιος: Ε, ναι, αποκλείεται να μην το έχουν πει.

Aθηνά: Από τη στιγμή που υπάρχουν άνθρωποι που μας δηλώνουν ξεκάθαρα «πόσο μας αρέσετε μαζί», σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλοι που θα πουν το αντίθετο. Αλλά αν μπεις στη διαδικασία να σε απασχολήσει σοβαρά αυτό, έχεις χάσει φαιά ουσία χωρίς λόγο. Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορεί αυτό που κάνεις να αρέσει σε όλους. Οπότε το παίρνεις απόφαση και λες «Σε όποιον αρέσουμε…».

*Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή με το Έθνος της Κυριακής