Οι παρενέργειες της κρίσης, της Φωτεινής Τσαλίκογλου

12. Φεβρουαρίου 2010 - 7:48

Ένα απρόσκλητο, ανησυχητικά παράξενο φάντασμα έχει εισβάλει στο σπίτι μας. Με αυτό καλούμαστε να ζήσουμε. Για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα καλούμαστε να συνυπάρξουμε με τη γενικευμένη κρίση. Με μειωμένο εισόδημα, με τον φόβο της απόλυσης, την ανεργία ή με ελαστικές συνθήκες εργασίας, με δουλειές, στην καλύτερη περίπτωση, αναντίστοιχες με τις επιθυμίες ή τις σπουδές του εργαζομένου. Σε κάθε περίπτωση η επιθυμία λογαριάζεται ως περιττή και πλεονάζουσα (ίσως και επικίνδυνη πολυτέλεια).

Ένας συντριπτικά μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας καλείται να ζήσει χειρότερα

απ΄ ό,τι ζει ή να ζει με τον επικείμενο ανά πάσα στιγμή φόβο μιας «χειρότερης» ζωής. Το «χειρότερο» για ορισμένους ισοδυναμεί, πολύ απλά, με μη ζωή.

Η επίκληση της αδυναμίας επιβίωσης στιγματίζεται ως λαϊκισμός. Το στίγμα του λαϊκισμού λειτουργεί ως ένα ωραίο άλλοθι καθώς ενεργοποιεί μια σχεδόν αυτόματη αυτολογοκρισία στην ανάδειξη των αδυσώπητων συνιστωσών της κρίσης στη ζ