Αναβάλλεται η ευθύνη;

Οσο κρατάει η τιμητική σιγή του ενός λεπτού υποτίθεται πως οι σιωπώντες, προστατευμένοι από την ενόχληση του θορύβου, μπορούν να θυμηθούν βαθύτερα και να σκεφτούν τιμιότερα· ν’ ακούσουν καθαρά τα αισθήματά τους. Αυτό όμως σπάνια συμβαίνει. Η μονόλεπτη σιγή εις μνήμην και προς τιμήν, όπως πάμπολλα άλλα εθιμικά, έχει αφυδατωθεί και είναι πια μια ρουτίνα, ισοδύναμη με το κέλυφός της. Το πιστοποιούν αυτό, με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, όσοι αυθορμήτως ή σχεδιασμένα καταλύουν την «ιερότητα της στιγμής» και αρχίζουν να σφυρίζουν και να γιουχαΐζουν πριν περάσουν τα πρώτα είκοσι δευτερόλεπτα.