Το μόνο σημαντικό νούμερο είναι τα φτερωτά και τα τριχωτά που αφήνουμε πίσω

Ποιος θέλει άδειους κυνηγότοπους; Ποιος αντέχει το δένδρο χωρίς μπεκάτσα ή τον κάμπο χωρίς ορτύκι; Μοιάζει με παραμυθιού κατάρα: "Θα περπατάς ατελείωτα, αλλά ποτέ δεν θα ξανακούσεις το λάλο της πέρδικας, το κελάηδημα του ορτυκιού, ούτε την απόδραση της μπεκάτσας". Το ερασιτεχνικό κυνήγι είναι η μοναδική γραμμή άμυνας, απέναντι σ' αυτόν τον εφιάλτη. Ειδικά στην Ελλάδα. Που απ' τη μια πλευρά η Δασική Υπηρεσία προσποιείται πως προστατεύει την άγρια ζωή με απαγορεύσεις κυνηγίου "επί χάρτου". Δηλαδή περιορίζοντας τη μοναδική δραστηριότητα που την διατηρεί. Απ' την άλλη οι Φορείς Διαχείρισης εφαρμόζουν πολιτικές Ντίσνεϋ, και εκδίδουν δακρύβρεχτες ανακοινώσεις για τα υδρόβια που υποφέρουν απ' το κρύο και το κυνήγι που "βλάπτει τον οικοτουρισμό"... Προφανώς οι παρωπίδες τους δεν πρόκειται ποτέ να τους αφήσουν να δουν πως το μαζικότερο ρεύμα οικοτουρισμού, που υφίσταται πριν καν ανακαλυφθεί η λέξη, είναι στην Ελλάδα το κυνήγι. Και με την πολιτική τους προσπαθούν να το εξαφανίσουν. Διαβάστε περισσότερα για Το μόνο σημαντικό νούμερο είναι τα φτερωτά και τα τριχωτά που αφήνουμε πίσω1 σχόλιοΕισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια