Το αγριογουρουνο που...εγινε γαιδαρος

Πολλές και διασκεδαστικές είναι οι ιστορίες με το κυνήγι αγριογούρουνων. Ο π. Δημήτριος Μαρτίνης έγραψε σχετικά: Οι κυνηγο-ιστορίες δεν έχουν τελειωμό. Όταν μάλιστα οι κυνηγοί διηγούνται τα κατορθώματα τους τα παραφουσκώνουν κιόλας για να κάνουν τον καμπόσο. Έτσι καμιά φορά παρασύρονται σε ενέργειες βιαστικές που άλλες φορές είναι για γέλια και άλλες για κλάματα. Σαν αυτή που θα σας διηγηθώ τώρα , την ιστορία του "άτρωτου γαϊδάρου". Πάνε πάνω από 10 χρόνια όταν ο πατέρας μου , ο Κίτσο-Τσερβάρης κατά το οικογενειακό προσωνύμιο, πούλησε το κοπάδι του μετά από μια βαριά αρρώστια. Το γομάρι όμως το ‘χε ακόμα , έλεγε μήπως το χρειαστεί όταν γίνει καλά να πηγαίνει καμιά φορά καβάλα στα παλιά κατατόπια. Το " πηδήκλωσε" λοιπόν για να μη απομακρύνεται πολύ και το άφησε ελεύθερο. Ξέρετε τι είναι το "πηδήκλωμα". Το δέσιμο των μπροστινών ποδιών με ένα σκοινί κοντό ώστε να μη μπορεί το ζώο να τρέξει αλλά μόνο να βαδίζει πηδηχτά και προφανώς αργά - αργά. Έτσι ο "κανούτος" τριγύριζε από τους Μώκους ως τη Ζαορά. Μια μέρα αργοπόρησαν οι κυνηγοί, δυο μάλιστα τους πήρε η νύχτα στην επιστροφή. Τα γουρούνια τους φύγανε, τα σκυλιά τα χάσανε, ανηφόρα και νύχτα μπρος , σκέτη απελπισία. Όταν ζύγωσαν στις Λακκιές των Γιωργακαίων, ακούνε φασαρία. Σταματάνε να αφουγκρασθούν , κάτι κινούνταν . Ζώο μεγάλο ήταν , δεν ήταν αλεπού αυτό , τι άλλο γουρούνι σίγουρα . Κόκαλο οι κυνηγοί μας , το μάτι γαρίδα, το αυτί ορθό που λέει ο λόγος. Βήμα - βήμα , πατώντας αλαφρά, έφτασαν από το Λακκο- Τσιόνγκα στη Σερμή. Όμως το αγρίμι τους κατάλαβε, πατ κάνει ένα σάλτο και βγαίνει στο δρόμο . Τι να δούν όμως τα παλικάρια ; Σκοτάδι "βύσσαλο". - Να μια σκιά! - Ρίξτου μωρέ! Μπάμ! Μπάμ! . Χαμός μπροστά , φυσητά και ποδοβολητά , τι γουρούνι θα ήταν αυτό πω! πω! 80άρι και βάλε , τέτοια φασαρία που κάνει. Πάει ο ένας να κάνει βήμα πιο κοντά, - μη ωρέ ! ο άλλος, δεν ακούς που είναι τραυματισμένο , θα μας ξεσκίσει! Ναι , είχε δίκιο . Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο πράμα από ένα τραυματισμένο γουρούνι . Τι να κάνουν όμως , δεν έχουν και φακό να δουν να το αποτελειώσουν. Παίρνουν τηλέφωνο το Σωτήρη, - έλα κάτω με το αμάξι γρήγορα να μας φέξεις, τραυματίσαμε σου λέω γουρούνι τεράστιο, έλα δεν κοτάμε να ζυγώσουμε. Που ο Σωτήρης , δεν ιδρώνει το αυτί του για κυνήγια. - Άντε ρε που θάρθω , να με πιάσει καμιά θηροφυλακή για νυχτερινό λαθροκυνήγι, κάτσε καλά ρε! - Πέστε του Μήτσα. Ακούει ο Βαγγέλης , παίρνει το φακό και κάνει τον κατήφορο. Με το που φτάνει στους Μώκους παρά κάτω τον ακούνε οι κυνηγοί. - Μη Βαγγέλη , σιγά σιγά θα σε σκίσει το γουρούνι έρχεται προς το πάνω. Ακούει ο Μήτσας; Γκρουπ! γκρουπ! τι είναι τούτο μωρέ, "φυσατό" αλλιώτικο, μπα δεν είναι γουρούνι αυτό . Κάτι άλλο είναι. Έμπειρος ο Μήτσας , "παγανιέρος" πρώτος, έχει φάει παλούκια στην παγάνα, από του Μπαλάσκα στου Τσιέμκα και από κει πάλι κάτω , και πούνε τα σκυλιά , και τρέξε δω και τρέξε κεί, μέσα στα κλαριά με βροχές και με δροσιές. Είδαν γουρούνια τα μάτια πολλά. Άκουσε "γκουρλιατά" ουκ ολίγα. Δεν του στρίζει τ' αυτί από τέτοια. Κάνει τον κατήφορο με τον φακό προτεταμένο : Τι να δει ! Ο γάιδαρος του συμπέθερου αλαφιασμένος!!! - "Ελάτε πάνω ρε μπουντάλες είναι το γομάρι του συμπέθερου πηδηκλωμένο ," Μπουντάλες!!! Τάχασαν οι κυνηγοί , παίρνουν τον ανήφορο,διαβήκαν αρέντα από το καφενείο , εκεί που πριν ονειρεύονταν να καμαρώνουν για το κατόρθωμα τους, τώρα φευγάλα. Τάμαθαν όμως όλοι και μόλις εγώ γύρισα αργά , χωρίς να ξέρω τίποτα, μου λέει σαρκαστικά ο Μεγάλος Κυνηγός " Σύρε σπίτι , σε καρτερεί ένα ποδάρι κρέας" . Τι λέει τούτος μωρέ , όσο να ανοίξω το στόμα μου, σκάσαν όλοι στα γέλια και άρχισαν να μου διηγούνται των κυνηγών το πάθημα. Και να ευκαιρία να δείξουν πόσο ατζαμήδες είναι οι άλλοι κυνηγοί. Γιατί σπάνια κυνηγός παραδέχεται καλύτερον από τον εαυτό του. Α! έτσι είναι . Των άλλων τα παθήματα να λέγονται μα τα δικά μας τσιμουδιά: "Δεν ξέρω, δεν άκουσα, δεν είδα". Πες, πες όμως ξεθάρρεψε άλλος ένας , όψιμος κυνηγός και αυτός, ομολόγησε: Τόπαθα κι εγώ αυτό πριν ένα μήνα, κάτω στη Βρωμορίγανη, μέσα σε μια βατσουνιά, το ίδιο ακριβώς . Είπα γουρούνι είναι, έριξα, το τραυμάτισα και ποιον να φωνάξω; Τον Γληγόρη Μάκο. -Έλα Γληγόρη , πάρε καλό χαντζάρι και μαχαίρι τόχω βαρεμένο καλά μέσα στην τούφα!! Κάνει κάτω ο Γρηγόρης ακούει το φύσημα από 200 μέτρα, το γνώρισε αμέσως . -"Φεύγα διάολε, έλα απάνω γλήγορα βάρεσες το γομάρι!!!".Τάμαθε και ο Κίτσιος αυτά, θα βρώ το μπελά μου με τούτο γομάρι συλλογίσθηκε. Λέει του αδρεφού του του Βαγγέλη ," πάρτο κάτω το λυκοπλημένο , θα σκοτωθεί κανένας με ταύτο!! ". Το πήρε και ο Βαγγέλης με το καπίστρι τραβώντας , στον πόρο στο Χαλίκι τόρριξε πέρα από το ποτάμι, στου Λίγια - Ντρίκου το ίσιο. Εκεί ο γερο - κανούτος , αυτός ο "άτρωτος γάϊδαρος" , έζησε τις τελευταίες μέρες τις ζωής του ήσυχα - ήσυχα, αλλά όχι για πολύ γιατί ναι μεν αποδείχτηκε άτρωτος στων κυνηγών τις σφαίρες , δεν γλίτωσε όμως και από των λύκων τα φοβερά δόντια. http://ksipnistere.blogspot.gr/2011/09/blog-post_3795.htmlΔιαβάστε περισσότερα για Το αγριογουρουνο που...εγινε γαιδαροςΠροσθήκη νέου σχολίου