ΜΟΛΥΒΔΙΑΣΗ μέρος Β: επιπτώσεις στον κυνηγό

Συνεχίζεται εδώ η συνοπτική αναφορά στο μεγάλο θέμα της μολυβδίασης, για το οποίο ελάχιστα έχει ενημερωθεί ο κυνηγετικός κόσμος στην Ελλάδα, ωστόσο σε άλλες χώρες απασχολεί ιδιαίτερα τους κυνηγούς και τους αρμόδιους φορείς για τη θήρα και τη δημόσια υγεία. Εδώ θα επιχειρηθεί μια σύντομη ανασκόπηση των σημαντικότερων και πιο πρόσφατων ερευνών, χωρίς όμως να είναι εφικτή η εξάντληση του θέματος.

Είναι γενικά γνωστό ότι οι επιπτώσεις του μολύβδου στην ανθρώπινη υγεία είναι σοβαρές. Επιπτώσεις μπορεί να προκύψουν ακόμη και

σε πολύ χαμηλά επίπεδα δόσης και όταν τα κλινικά συμπτώματα δεν είναι ακόμα εμφανή. Επιδημιολογικές έρευνες αποκάλυψαν ότι ακόμα και χαμηλή έκθεση σε Pb (45 cm από το κανάλι εισόδου του βλήματος. Στις ακτινογραφίες αναφέρεται ότι ο Pb εντοπίζεται σαν πιπέρι σκορπισμένο στο κρέας. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα θραύσματα είναι πολύ μικρά και δύσκολα εντοπίζονται ή αφαιρούνται κατά τη διάρκεια προετοιμασίας του κρέατος (Grund κ.α. 2010, Knott κ.α. 2010, Lindboe κ.α. 2012).

Σε 30 ελάφια που θηρεύτηκαν με βλήμα μολύβδου εντοπίστηκαν κατά μέσο όρο 136 θραύσματα μολύβδου, και με ευρεία διασπορά. Σε εκτρεφόμενους χοίρους όπου ταΐστηκαν με αυτό το κρέας αυξήθηκε η συγκέντρωση μολύβδου στο αίμα τους από 0,63 µg/l σε 2,29 µg/l (Hunt κ.α. 2009).

Σχήμα 1. Θρυμματισμός μολύβδινου βλήματος (αριστερά) σε σύγκριση με μη μολύβδινο.

Το πρόβλημα θεωρείται ακόμα μεγαλύτερο στα πτηνά επειδή αυτά θηρεύονται από πολλά σκάγια αντί από ένα βλήμα. Τα σκάγια θρυμματίζονται ανάλογα προκαλώντας μια μεγάλη ποσότητα μικροσκοπικών θραυσμάτων και σωματιδίων (Mateo κ.α. 2011, Andreotti & Borghesi 2013). Η ακτινογραφία 59 θηρευμένων μπεκατσών από Ιταλούς κυνηγούς έδειξε υπολείμματα σκαγιών στις 57 από τις 59 μπεκάτσες (96,6%). Οι ακτινογραφίες αποκάλυψαν συνολικά 215 ολόκληρα σκάγια και 125 θέσεις θρυμματισμού των σκαγιών. Οι περισσότερες θέσεις θρυμματισμού (75,7%) περιείχαν μικροσκοπικά σωματίδια (