Η Ερλιχιωση του σκυλου

Η ερλιχίωση του σκύλου είναι μια αρρώστια που συναντάμε συχνά στην Ελλάδα.Η ασθένεια αυτή δημιουργεί πολλά προβλήματα στους ιδιοκτήτες σκύλων οι οποίοι αν δεν καταλάβουν ότι κάτι δεν πάει καλά με τον σκύλο τους έγκαιρα και δεν πάνε στον κτηνίατρο, συχνά φτάνουν στα προχωρημένα στάδια της ασθένειας με αποτέλεσμα η πρόγνωση να είναι κακή.Η νόσος αυτή είναι γνωστή από το 1935 στο Αλγέρι και ονομάστηκε Ρικετσίωση του σκύλου. Από τότε έμεινε άγνωστη, μέχρι την εποχή του Βιετνάμ. Αργότερα διαπιστώθηκε ότι η νόσος έχει παγκόσμια εξάπλωση. Τα τελευταία όμως χρόνια έχει πάρει χαρακτήρα αληθινής επιδημίας σε μερικές γεωγραφικές ζώνες.Η Ρικέτσια που προκαλεί την ασθένεια αυτή ονομάζεται EHRLICHIA CANIS και παρασιτεί ενδοκυτταρικά τα λευκοκύτταρα.Μεταδίδεται αποκλειστικά με τους κρότωνες (τα γνωστά τσιμπούρια), που κάνουν την εμφάνισή τους την άνοιξη μέχρι τα τέλη σχεδόν του φθινοπώρου.Ο άνθρωπος, ή αλλά ζώα δεν μολύνονται από ερλίχια.Στελέχη του μικροβίου αυτού από διαφορετικές περιοχές διαφέρουν μεταξύ τους ανοσολογικά.Ο συνήθης χρόνος επώασης είναι 10-14 μέρες.Η κλινική εικόνα αυτής της αρρώστιας ποικίλει. Πολλές φορές ο ιδιοκτήτης του ζώου πηγαίνει στον κτηνίατρο μόνο και μόνο επειδή ο σκύλος του είναι ανόρεκτος ή δεν είναι πολύ ζωηρός, χωρίς να παρατηρεί τίποτε άλλο το διαφορετικό στην συμπεριφορά του.Γενικά πάντως, το πρώτο σύμπτωμα είναι ο πυρετός (συχνά ψηλός) με διάρκεια από 2 ημέρες μέχρι 3 εβδομάδες. Το ζώο είναι άκεφο, ανόρεκτο, αδυνατίζει, οι βλεννογόνοι πολλές φορές είναι αναίμακτοι, κάνει εμετούς και μερικές φορές ελαφρές έως έντονες αιμορραγίες των βλεννογόνων (συνήθως σε προχωρημένα στάδια).Οι βακτηριακές επιπλοκές είναι συχνές, δυσχεραίνοντας την θεραπεία.Κατά την διάρκεια της ασθένειας μεσολαβεί μια περίοδος κατά την οποία τα συμπτώματα υποχωρούν και το ζώο μοιάζει να έχει ιανθεί.Έτσι πολλοί ιδιοκτήτες διακόπτουν την θεραπεία με αποτέλεσμα τα συμπτώματα να ξαναρχίζουν και μάλιστα σε εντονότερο βαθμό. Η περίοδος αυτή ποικίλλει από μερικές ημέρες μέχρι 2-4 μήνες.Η κλινική μόνο εξέταση δεν είναι πάντα αρκετή.Έτσι ο κτηνίατρος καταφεύγει σε διάφορες αιματολογικές και βιοχημικές εξετάσεις, απαραίτητες για την επιβεβαίωση της διάγνωσης.Σίγουρο πάντως είναι ότι όσο πιο έγκαιρη είναι η μετάβαση του σκύλου στον κτηνίατρο τόσο περισσότερες είναι οι ελπίδες για την επιτυχία της θεραπείας.Στο τελικό στάδιο η ανάρρωση καθυστερεί ή συνηθέστερα η θεραπεία αποτυγχάνει – όταν έχει ήδη επέλθει διήθηση των οργάνων(σπλήνας, συκώτι, πνεύμονες, νεφρά) και υποπλασία του μυελού των οστών.Ζώα που έχουν ιαθεί μετά από κάποια θεραπεία, μπορούν να ξαναγίνουν ευαίσθητα στην νόσο.Ένα πράγμα όμως που κανένας δεν θα πρέπει να ξεχνάει είναι η πρόσληψη. Ξέρουμε ότι η μετάδοση της νόσου γίνεται αποκλειστικά από τα τσιμπούρια.Δεν είναι όλα μολυσμένα, αρκεί όμως ένα, για να αρρωστήσει το ζώο.Για τον λόγο αυτό θα πρέπει ο κάθε ιδιοκτήτης να προσέχει πάρα πολύ ώστε το σκυλί του να μην έχει τσιμπούρια και να το προστατεύει με τα διάφορα γνωστά μέσα απ' αυτά(αμπούλες, κολάρα, spray κλπ.) Είναι επίσης σημαντικό στον ετήσιο έλεγχο να γίνεται και αιματολογική εξέταση για ερλίχια για να μπορεί ο κτηνίατρος να αντιμετωπίσει την νόσο πριν γίνουν ορατά τα συμπτώματα.Πηγή : http://www.vethealthaid.grΔιαβάστε περισσότερα για Η Ερλιχιωση του σκυλουΠροσθήκη νέου σχολίου