Τσίπρας και Κουρουμπλής

Η μέθοδος είναι παλιά, γνωστή, δοκιμασμένη και σχεδόν πάντοτε επιτυχής. Αλλά αυτό συμβαίνει σε δυτικά καθεστώτα όπου υπάρχει η έννοια της πολιτικής ευθιξίας, έστω και για τους τύπους. Οταν σε μια κυβέρνηση τυχαίνει ένα μεγάλο γεγονός το οποίο δεν εξελίσσεται καθόλου καλά, τότε ο αρμόδιος υπουργός παραιτείται κατόπιν «παρακλήσεως» του πρωθυπουργού.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο τηρούνται τα προσχήματα στην κοινή γνώμη ότι κάποιος... την πλήρωσε για τους λάθος χειρισμούς ή τις ολιγωρίες. Πολύ συχνά μάλιστα ο παραιτηθείς δεν έχει καν την ευθύνη, αλλά υπόκειται στους άγραφους νόμους της πολιτικής,

Και εδώ στην Ελλάδα όλοι οι πρωθυπουργοί στο παρελθόν έχουν «απολύσει» υπουργούς για λιγότερο σοβαρά θέματα από αυτό με τη μόλυνση του Σαρωνικού και κυρίως από τον χειρισμό της όλης υπόθεσης.

Είμαι βέβαιος ότι ο κ. Τσίπρας γνωρίζει πια, μια που έχουν περάσει αρκετές ημέρες από την ημέρα που συνέβη το εν λόγω περιστατικό, ότι οι δύο υπουργοί του, Κουρουμπλής και Σαντορινιός (φυσικά πάντοτε ο πρώτος έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη εκ θέσεως), άργησαν πάρα πολύ να καταλάβουν το μέγεθος της ζημιάς.

Και όταν το κατάλαβαν, το χειρίστηκαν με την ίδια άνεση που όλο αυτό το διάστημα βγαίνουν υπουργοί στις τηλεοράσεις και θεωρητικολογούν για οικονομικά μέτρα και διάφορα κοινωνικά θέματα που εύκολα ή δύσκολα μπορεί να τα καταπιεί η κοινή γνώμη. Γιατί μπορεί κάποιος να δεχτεί ότι όλοι έπαιρναν σκληρά μέτρα, αλλά δεν μπορεί να δεχτεί και τόσο εύκολα ότι το μαύρο είναι άσπρο και μάλιστα όταν αυτό συμβαίνει μπροστά στα μάτια του.

Οταν ο άλλος βλέπει στην παραλία το μαζούτ ή το μυρίζει, καταλαβαίνει πολύ καλά ότι ο Κουρουμπλής (και όλο το διορισμένο σόι του) τον δουλεύει ψιλό γαζί όταν του λέει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και μπορεί άνετα να πάει για μπάνιο.

Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι ο κ. Τσίπρας θα εύχεται να λήξει το θέμα μια ώρα αρχύτερα και, αν γινόταν, να μην τον ξανάβλεπε ποτέ μπροστά του.
Η λογική και η τακτική του «δεν παραδέχομαι το λάθος μου ως κυβέρνηση και δεν απολύω στελέχη μου για να μην αποδεχτώ όντως ότι υπέπεσα σε λάθος» είναι απολύτως λανθασμένη και φυσικά δεν την υιοθετεί πια ούτε καν ο δικτάτορας Κιμ, ο οποίος... στην ψυχοπαθητική εκδοχή τούς εκτελεί κιόλας.

Σε όλο τον κόσμο η απομάκρυνση ενός στελέχους από μια επιχείρηση, ενός κακού επαγγελματία από μια δουλειά, ενός πολιτικού που είτε ολιγώρησε είτε αναμείχθηκε σε σκάνδαλο, λειτουργεί καλά. Κυρίως ως παράδειγμα για όλους τους άλλους και ειδικά στην περίπτωση της πολιτικής προκειμένου να εκτονωθεί, εν μέρει, η κρίση.

Θα μου πείτε, τι την ενδιαφέρει την κοινωνία, που είναι οργισμένη από την καταστροφή, ο πολιτικός χειρισμός του θέματος εκ μέρους του Τσίπρα προκειμένου να εκτονωθεί η όλη κατάσταση; Εχει σημασία ως μήνυμα παντού όταν ένας πρωθυπουργός (όποιος κι αν είναι αυτός) καρατομεί όχι μόνο τον υπεύθυνο υπουργό, αλλά και όλους τους υπόλοιπους αρμόδιους (λιμενικούς κ.λπ.) για μια περιβαλλοντική τραγωδία.

Οπως εξίσου σημασία έχει οι δικαστικές αρχές να εξαντλούν την αυστηρότητά τους σε τέτοιου είδους περιπτώσεις αντί σε απλές παραβάσεις του φορολογικού κώδικα.