Τρομοκράτες από κούνια;

Με φρίκη, που μεγαλώνει από το ακατανόητο, εμείς όλοι του δυτικού πολιτισμού, αδυνατούμε να καταλάβουμε πώς ένας 18χρονος αποφασίζει να πεθάνει, σκορπώντας προηγουμένως το θάνατο σε όσο περισσότερους, αγνώστους σε κείνον, ανθρώπους μπορεί. Αδυνατούμε να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος ενός φανατισμένου νεαρού, που ονειρεύεται να σκοτώσει και να σκοτωθεί για να ανακηρυχθεί στιγμιαία «μάρτυρας» και την ίδια στιγμή να ξεχαστεί μαζί με δεκάδες άλλους που πήγαν ευτυχείς στον άλλο κόσμο να συναντήσουν τις μαυρομάτες παρθένες που τους υπόσχονται οι προσηλυτιστές τους .

Σε

χιλιάδες εκτιμά η Europol ότι ανέρχονται οι τζιχαντιστές σε όλη την Ευρώπη και προειδοποιεί για πιθανά χτυπήματα. Παιδιά 18 και 20 χρονών που προσηλυτίστηκαν και φανατίστηκαν σε τέτοιο βαθμό ώστε η δύναμη του θανάτου να κατατροπώνει τη δύναμη της ζωής. Τι είναι αυτό που οδηγεί αυτά τα παιδιά να περάσουν τη γραμμή;
Για τον δράστη του εμπορικού κέντρου Olympia του Μονάχου, είπαν πως ευθύνεται το bulling που υπέστη μικρός. Είπαν ότι η αντίδρασή του μπορεί να οφείλεται σε ψυχική διαταραχή, κατάθλιψη κλπ

Ο 18χρονος Αντέλ Κερμίς που έσφαξε τον ιερέα σε εκκλησία κοντά στη Ρουέν της Νορμανδίας στη Γαλλία, ανακοινώθηκε ότι ήταν «μαχητής» του Ισλαμικού Κράτους. Πριν ριζοσπαστικοποιηθεί, ήταν «άθεος» λένε για κείνον παλιοί συμμαθητές του. Μέσα σε δύο χρόνια από την εφηβική αθεϊα πέρασε στο άλλο άκρο των τζιχαντιστών.

Αντίστοιχη περίπτωση, ο ένας από τους βομβιστές του αεροδρομίου των Βρυξελλών που σκότωσε 35 και τραυμάτισε άλλους 300. Ο 24χρονος Ναζίμ, μαροκινής καταγωγής μεγαλωμένος στις Βρυξέλλες. Οι περισσότεροι όταν διαβάζουμε για τους δράστες αυτών των επιθέσεων, που οι περισσότεροι έχουν μη ευρωπαϊκή καταγωγή, φανταζόμαστε ίσως τη ζωή τους σε μια οικογένεια μουσουλμάνων, θρησκόληπτη, που υποχρεώνει τα κορίτσια να φορούν μαντήλες και που ζουν σχολαστικά χωρίς παρεκκλίσεις τη ζωή όπως ακριβώς ορίζει η θρησκεία τους. Φανταζόμαστε δηλαδή –ακόμη κι αν δεν το ομολογούμε- μια κατάσταση «καθυστέρησης» δεσμευτική για τα παιδιά διαμορφώνοντας εύφορο πεδίο απόρριψης και απόκλισης από τα δυτικά πρότυπα.

Το γερμανικό περιοδικό Spiegel δημοσίευσε πρόσφατα συνέντευξη με τον αδελφό του βομβιστή του αεροδρομίου των Βρυξελλών, τον 20χρονο Mουράντ. Η συνέντευξη καταρρίπτει τα στερεότυπα που μπορεί να έχουμε διαμορφώσει στο μυαλό μας, σχετικά με το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον αυτών των παιδιών. Δυο αδέλφια, με διαφορά ηλικίας γύρω στα 4 χρόνια, μεγάλωσαν στο ίδιο σπίτι, στην ίδια γειτονιά Schaerbeek των Βρυξελλών, μαζί με πολλούς άλλους μετανάστες. Ο πατέρας τους, ο οποίος πήγε από το Μαρόκο στις Βρυξέλλες, αγαπά τις ταινίες με τον Bruce Lee και Jackie Chan, ονειρευόταν ένα καλύτερο μέλλον και δεν ήθελε τους γιους του στους δρόμους, γι' αυτό τους έστειλε να ξεκινήσουν taekwondo. "Ο αθλητισμός ήταν μέρος της ανατροφής μου», λέει ο Μουράντ, ο οποίος είναι μέλος της βελγικής εθνικής ομάδας με την οποία μάλιστα θα αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.

Η πορεία των δύο αδελφών δείχνει πως οι δρόμοι τους όχι μόνο χωρίστηκαν αλλά πήραν και τελείως αντίθετες κατευθύνσεις.

Ο Μουράντ αναφέρεται στο Taekwondo λέγοντας πως απαιτεί από τους αθλητές να αφοσιωθούν σε αξίες όπως η ακεραιότητα και η εντιμότητα και πως πρόκειται για άθλημα που προσφέρει εκπαίδευση για τη ζωή. Ο αθλητισμός «δούλεψε» με τον Μουράν όχι όμως και με τον Νατζίμ ο οποίος στα 18 του εγκατέλειψε τον αθλητισμό, άφησε γένια, επισκεπτόταν ένα τζαμί στη βόρεια πλευρά των Βρυξελλών, σταμάτησε έως και τη χειραψία με άτομα του άλλου φύλλου (!) διάβαζε πολιτικά βιβλία , εγκατέλειψε το κολλέγιο που είχε ξεκινήσει το 2011 και εργάσθηκε στον τομέα καθαριότητας του Ευρωκοινοβουλίου και σε βοηθητικές δουλειές στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών, εκεί όπου μερικά χρόνια αργότερα πυροδότησε μια βόμβα σκορπώντας το θάνατο.

Η ιστορία των δύο αδελφών, δείχνει πως άλλου είδους διεργασίες οδηγούν τα βήματα αυτών των ανθρώπων στην ισλαμική τρομοκρατία. Διεργασίες που προφανώς για όσους έζησαν και γαλουχήθηκαν στον δυτικό πολιτισμό, είναι αδιανόητες. Παραείναι απλουστευτική η εξήγηση είτε των ψυχικών διαταραχών, είτε του «αρρωστημένου», όπως ίσως πιστεύουμε, περιβάλλοντος της πίστης στο Ισλάμ που τσουβαλιάζει κάθε μουσουλμάνο και τον θεωρεί δυνητικό τρομοκράτη. Ηθελημένα ή όχι, πολλοί ταυτίζουν το Ισλάμ με τη τζιχάντ κι έτσι απλοποιούνται οι εξηγήσεις για τα όσα ανεξήγητα βλέπουμε, όμως αρνούμαστε να ασχοληθούμε σε βάθος με το μεγάλο πρόβλημα, στην αναζήτηση των πραγματικών αιτιών, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αντιμετώπιση του προβλήματος και σε λύσεις. Αλλού πρέπει να αναζητήσουμε τη ρίζα του προβλήματος κι όχι στη μουσουλμανική πίστη. Αυτή γίνεται το όχημα για να προσελκυστούν άτομα ευεπίφορα στο φανατισμό, που έτσι κι αλλιώς είναι ο πιο ασφαλής τρόπος απώλειας της λογικής.

«Δεν ζούμε έναν θρησκευτικό πόλεμο, αλλά έναν πόλεμο συμφερόντων, για τα χρήματα, τους φυσικούς πόρους, για την εξουσία επί των λαών», δήλωσε προ ημερών ο πάπας Φραγκίσκος στους δημοσιογράφους, κατά την πτήση προς την Κρακοβία της Πολωνίας, για την καθολική «Ημέρα των νέων». «Πρέπει να πούμε αυτή την αλήθεια: ο κόσμος βρίσκεται σε πόλεμο διότι έχασε την ειρήνη», αποσαφηνίζοντας πως «όταν μιλά για πόλεμο αναφέρεται σε πραγματικό πόλεμο, όχι σε πολέμους θρησκειών». «Όλοι μας, όλες οι θρησκείες επιθυμούμε την ειρήνη. Το καταλάβατε;», είπε.