Το πρόβλημα είναι στη σχέση πολιτικών και κεντρικών τραπεζών

Ο κορυφαίος διαμορφωτής νομισματικής πολιτικής της Νότιας Αφρικής μίλησε για τους ομολόγους του σε όλο τον κόσμο την περασμένη εβδομάδα όταν δήλωσε ότι οι απειλές για την ανεξαρτησία των κεντρικών τραπεζών από τους πολιτικούς δεν είναι πλέον μόνο ένα «φαινόμενο αναδυόμενων αγορών».

Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, η Τράπεζα

της Αγγλίας και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αισθάνονται την πίεση από τα εκλεγμένα νομοθετικά σώματα, ενώ η Ινδία και η Τουρκία βρίσκονται μεταξύ άλλων, επίσης υπό πίεση.

"Υπάρχει ανησυχία στους κόλπους των κεντρικών τραπεζιτών, ότι η ανεξαρτησία των κεντρικών τραπεζών θα μπορούσε να απειληθεί", δήλωσε ο διοικητής της Νοτίου Αφρικής Lesetja Kganyago.

Η απειλή θα μπορούσε να έχει πραγματικές οικονομικές συνέπειες: Μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε στη δεκαετία του 1990 από τους οικονομολόγους Alberto Alesina και Lawrence Summers κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ανεξάρτητες κεντρικές τράπεζες ήταν καλύτερες στον έλεγχο του πληθωρισμού, χωρίς να βλάπτουν την παραγωγή ή την απασχόληση.

Οι χρηματοπιστωτικές αγορές κινδυνεύουν να αποδυναμωθούν εάν οι επενδυτές υποψιαστούν ότι οι κεντρικές τράπεζες θα υποκύψουν στην άσκηση πίεσης και πάψουν να έχουν τον πληθωρισμό κάτω από το άγρυπνο βλέμμα τους. Αυτό θα μπορούσε να ωθήσει προς τα πάνω τα μακροπρόθεσμα επιτόκια. Αντιστρόφως, οι κυβερνήσεις ενδέχεται να αισθάνονται την ανάγκη να επιβεβαιώσουν την εξουσία τους αυξάνοντας το βραχυπρόθεσμο κόστος δανεισμού σε επίπεδα υψηλότερα, από ό,τι σε άλλες περιπτώσεις.