Το πειραματόζωο

Να ξεκινήσουμε από μια βασική παραδοχή.

Θα ήταν γελοίο να πιστέψει ακόμα και ο πιο ευφάνταστος συνωμοσιολόγος του κόσμου ότι ο Τίμοθι Γκάιτνερ, υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ το 2012, εξέδωσε αυτές τις ημέρες ένα βιβλίο για να περιγράψει πώς θα μας πέταγαν έξω οι Γερμανοί από το ευρώ αν δεν συμμορφωνόμασταν στο μνημόνιο για να βοηθήσει τον Σαμαρά στις ευρωεκλογές. Ή... ακόμα καλύτερα

για να υπονομεύσει τον καλπασμό του Τσίπρα προς την εξουσία. Το ίδιο γελοίο θα ήταν να πιστέψει κανείς ότι κατασκεύασαν για τον ίδιο λόγο ένα δημοσίευμα οι «Financial Times».

Η αλήθεια είναι μία και μοναδική και όσοι είναι μέσα στα πράγματα εντός και εκτός της χώρας τη γνωρίζουν πολύ καλά. Οι Ευρωπαίοι και ειδικά οι ηγεμόνες Γερμανοί όταν ξεκίνησε η ελληνική κρίση το 2010 δεν ήταν έτοιμοι να αντιμετωπίσουν έξοδο χώρας από την Ε.Ε. Οντως θα κατέρρεε το ευρώ και θα υπήρχε κίνδυνος διάλυσης της Ευρωζώνης. Από τότε όμως δεν κάθισαν με σταυρωμένα τα χέρια να παρακαλάνε τον πρωθυπουργό-χαζογιωργάκη, ούτε φυσικά να κρέμονται από την Ελλάδα. Εστησαν μηχανισμούς αντιμετώπισης μιας τέτοιας κρίσης, θωράκισαν τεχνικά το ευρωπαϊκό νόμισμα, έστω και με κόστος πολλών δισ. ευρώ, δημιούργησαν κατάλληλους μηχανισμούς μέσω κυρίως της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και φυσικά φρόντισαν να λύσουν τα πολιτικά ζητήματα στην Ιταλία και την Ισπανία που θα μπορούσαν να τινάξουν στ’ αλήθεια την Ευρώπη στον αέρα. Και φτάσαμε μετά από δύο χρόνια, κάπου στα μέσα του 2012, να είναι έτοιμοι -ή έστω κάποιοι στη Γερμανία να πιστεύουν ότι είναι έτοιμοι- να πατήσουν το κουμπί της εξόδου για την «απροσάρμοστη Ελλάδα».

Με άλλα λόγια, οι Ευρωπαίοι, δι­καίως ή αδίκως (για να μη σκεφτόμαστε μόνο ως Ελληνες), ήταν έτοιμοι να μετατρέψουν την Ελλάδα σε πειραματόζωο και να την αφήσουν στην τύχη της, με μερικά μετρητά που θα έφταναν ίσα-ίσα για τις πρώτες μέρες μέχρι να φύγουν οι πρεσβείες τους από τη χώρα. Τι θα επακολουθούσε μετά από μια... ψιλοσυντεταγμένη -αλλά στην ουσία άτακτη- χρεοκοπία στην Ελλάδα; Εμφύλιος αρχικά και εν πάση περιπτώσει βαθύ χάος και πείνα για μια δεκαετία τουλάχιστον, όπως ακριβώς συμβαίνει στην Αργεντινή.

Αυτό, λοιπόν, απεφεύχθη χάριν της επικράτησης των ψυχραιμότερων στην Ευρωζώνη και έπειτα από παρέμβαση των Αμερικανών που φοβήθηκαν το χάος στην εύφλεκτη περιοχή μας. Αλλά και γιατί η Ελλάδα συμμορφώθηκε και άρχισε ουσιαστικά με καθυστέρηση δύο ετών να εφαρμόζει τα μνημόνια, με αποτέλεσμα να καταλήξει στο σημερινό πρωτογενές πλεόνασμα.
Το τι συνέβη μετά από δύο χρόνια στη χώρα μπορεί να το κρίνει ο καθένας. Αλλο είναι το ζήτημα. Αν σε αυτές τις ευρωεκλογές καταψηφιστεί η κυβερνητική πλειοψηφία και υπερψηφιστούν τα κόμματα που υποστηρίζουν ότι... θα σκίσουν τα μνημόνια ή θα κάνουν στάση πληρωμής εξωτερικού χρέους ή δημοψήφισμα για το ευρώ κ.λπ., θα πρέπει όσοι τους ψηφίσουν να έχουν υπόψη τους ότι η Ελλάδα θα ξαναγίνει (με δική της υπαιτιότητα) άλλη μια φορά πειραματόζωο στην Ευρωζώνη. Θα τεθεί και πάλι το θέμα μιας ελληνικής εξόδου από τους Γερμανούς (τώρα πλέον και από αρκετούς άλλους Ευρωπαίους) και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη άνεση αφού τώρα πια όλα είναι πολύ πιο εύκολα και προετοιμασμένα. Κατά τη γνώμη μου, θα ήταν μεγάλο κρίμα, αφού οι θυσίες έχουν γίνει από όλους και τώρα μόνο καλύτερα μπορεί να πηγαίνει η κατάσταση, έστω και με πολύ αργά βήματα.

Blogger Τάσος Καραμήτσος