Το παραμύθι με τη «συναίνεση για το χρέος» και ο πονηρός βοσκός

Τη μια υβρίζει κι απειλεί επί πέντε χρόνια. Οι οπαδοί του κυνηγούσαν στους δρόμους τους βουλευτές και υπουργούς του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Να θυμίσω - για να μην ξεχνιόμαστε - το μπλόκο επί ώρες στον Πεταλωτή στην Αργυρούπολη;

Τον ξυλοδαρμό του Κωστή Χατζηδάκη; Τη διάλυση της παρέλασης της 25ης Μαρτίου και την προσβολή στο πρόσωπο του τότε προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια; Τους προπηλακισμούς; Τις ύβρεις; Την επένδυση στον λαϊκισμό και τα πληρωμένα trolls του μίσους στο διαδίκτυο; Το ότι εμάς τους δημοσιογράφους που απλά γνωρίζαμε τι επρόκειτο να συμβεί αν η χώρα πήγαινε σε δημοψήφισμα και φωνάζαμε ότι έρχονται τα capital controls άρα έπρεπε να προσέξουμε, μας απειλούσαν και μας κατηγορούσαν ως «παπαγαλάκια»;

Να θυμίσω το διχαστικό όπως το διαμόρφωσε «δημοψήφισμα»; Το ότι με ευθύνη του κ. Τσίπρα οι Έλληνες χωρίστηκαν ξανά, μετά από χρόνια πρωτόγνωρης εθνικής ομόνοιας τα τελευταία χρόνια; Να θυμίσω το «ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν»;

Ακόμα όμως κι όταν μετά το πρωτοφανές 62% υπέρ του ΟΧΙ η χώρα κινδύνεψε να βγει εκτός Ευρωζώνης ακόμα κι εκτός ΕΕ όπως αποκάλυψε πρόσφατα ο Επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Ένωσης στην Ελλάδα κ. Πάνος Καρβούνης, υπήρξε η μέγιστη συναίνεση. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι υπερψήφισαν το Γ' Μνημόνιο το οποίο 100% υπήρξε αποτέλεσμα των πολιτικών αλχημειών του διδύμου Τσίπρα – Βαρουφάκη.

Κι αντί ο πρωθυπουργός να σεβαστεί την «πλάτη» που η αντιπολίτευση του έβαλε, συνέχισε να υβρίζει. Να απειλεί. Κάθε τρεις και λίγο όταν στριμωχνόταν «υπενθύμιζε» πως «το Γ' Μνημόνιο μαζί το ψηφίσαμε» ξεχνώντας τη δική του μεγάλη ευθύνη που τα πράγματα ωθήθηκαν στα άκρα. Πως εξαιτίας της Βαρουφακειάδας δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική και πως δεν ήταν μια συναπόφαση αλλά μια ψήφος ανάγκης.

Και τώρα, ο κ. Τσίπρας στριμωγμένος, μοιραίος και δίχως εναλλακτική, δίχως άλλο σχέδιο, έρχεται και μιλά για «εθνική συνεννόηση» μετατρέποντας την πολιτική σε ένα κακόγουστο και χωρατατζίδικο αστείο. Σαν τον ψεύτη και πονηρούλη βοσκό που συνεχώς έκανε πλάκες ότι ο λύκος του τρώει τα πρόβατα, τώρα που τον ίδιο τον τρώει ο λύκος του χρέους και του «too good to be true» ζητάει βοήθεια από τους χωριανούς.

Ο πρωθυπουργός λοιπόν όπως έστρωσε το σεντόνι του μίσους, του διχασμού, της αντιπαράθεσης, έτσι και τώρα θα πρέπει να κοιμηθεί. Και φυσικά δεν πρέπει να περιμένει καμία συναίνεση πέραν αυτής ως προς την ανάγκη ένας πρωθυπουργός δίχως πλάνο, δίχως σχέδιο άρα κι επικίνδυνος πρώτα να φύγει και μετά η χώρα συντεταγμένα να προχωρήσει σε μια νέα πορεία.

Και κάτι τελευταίο για να μην ξεχνιόμαστε: Ακόμα κι αν μας διέγραφαν όλο το χρέος, ακόμα κι αν εξασφάλιζαν την καλύτερη συμφωνία δεν πρέπει να γελιόμαστε.

Ανάπτυξη με Καρανίκες και διορισμούς, με πάγωμα της επένδυσης στο Ελληνικό επειδή η κα. Κονιόρδου βρήκε δάσος ή αρχαία, με ακύρωση της πώλησης του ΔΕΣΦΑ επειδή ο κ. Σκουρλέρης έχει τα αριστερά «ψυχολογικά» του, ανάπτυξη με τόσο μεγάλους φόρους και μίσος προς την επιχειρηματικότητα δεν μπορεί να έλθει. Επένδυση με μεγάλο Κράτος και διαχείριση από τον κάθε νεολαίο του κόμματος σε ΔΕΚΟ και κρατικούς φορείς, εγγυάται πως ακόμα κι αν επιτύχει η χώρα την καλύτερη λύση για το χρέος και πάλι σε λίγα χρόνια επαίτες θα καταλήξουμε. Ας αφήσουν λοιπόν αυτή τη φορά τα κυβερνητικά παπαγαλάκια το παραμύθι. Από τέτοια χορτάσαμε. Ανάπτυξη όμως και λύσεις δεν είδαμε.