Το «μεροκάματο» στην περιφέρεια…

Στην αποβιομηχανοποιημένη (εδώ και δεκαετίες) ελληνική περιφέρεια το πιο συνηθισμένο «μεροκάματο» - όταν και όποτε υπάρχει στο ορίζοντα…- προέρχεται από την βιομηχανία της εστίασης και της ψυχαγωγίας. Το μεροκάματο δεν είναι ενιαίο – ένας βοηθός σερβιτόρος για μια μέρα δουλειάς μπορεί να εξασφαλίσει 25 ευρώ-, ενώ το ποσό αυξάνεται για τις προνομιακές θέσεις του προσωπικού (υπεύθυνοι εξυπηρέτησης, υπεύθυνοι για την ποδοχή πελατών και τις δημόσιες σχέσεις, bartenders, dj’s κλπ).

Σε κάθε περίπτωση μια επισφαλής εργασία που δεν «χτίζει» κανονική ζωή με θετικές προοπτικές καριέρας και σχέδια

Στο πεδίο αυτών των δραστηριοτήτων συναντά κανείς - και πιστέψτε με δεν είναι η εξαίρεση- και νέους απόφοιτους από πληθώρα Τμημάτων Πανεπιστήμιων και ΤΕΙ. Δυστυχώς, το «χαρτί» τους δεν τους δίνει περισσότερους πόντους στο εργασιακό πεδίο – με τα ίδια ποσά αμείβονται με εκείνα των συναδέλφων τους αποφοίτων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Αυτή είναι μια εικόνα. Υπάρχει και άλλη μια που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί μπορεί (και πρέπει) μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια να βρει το συμπλήρωμα της. Σε πολλές πόλεις της ελληνικής περιφέρειας υπάρχουν σήμερα αξιόλογα περιουσιακά στοιχεία που με το χρόνο απαξιώνονται μέσα στην εγκατάλειψη ή και την μιζέρια μιας αδιέξοδης διαχείρισης. Τα περισσότερα από αυτά τα στοιχεία ανήκουν σε συνεταιριστικές οργανώσεις που είτε έχουν ρίξει οριστικά αυλαία, είτε φυτοζωούν χάρις στην …«καλοσύνη των ξένων» (με πολιτικές παρεμβάσεις και στραβά μάτια από τις τράπεζες).

Και όμως οι διοικήσεις των συνεταιρισμών παλαιάς κοπής με ξεπερασμένες νοοτροπίες από την εποχή των παχιών αγελάδων αρνούνται να ανοίξουν τις πόρτες τους και να δεχθούν συνεργασίες και συμπράξεις με τοπικά σχήματα επαγγελματιών και επιστημόνων που θα έδιναν νέα πνοή στο συλλογικό εγχείρημα. Άλλωστε, υπάρχουν τώρα πια και επιτυχημένοι νέοι συνεταιρισμοί που δουλεύουν καλύτερα και από ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Θα ήταν πολύ εύκολο να αναφερθούν ονόματα και διευθύνσεις αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Είναι κατά κύριο λόγο οι νοοτροπίες – που στο βάθος του ορίζοντα λειτουργούν εχθρικά προς κάθε έννοια παραγωγικής ανασυγκρότησης τουλάχιστον στο πεδίο των τοπικών κοινωνιών.

Για παράδειγμα, οι εγκαταστάσεις μια συνεταιριστικής γαλακτοβιομηχανίας θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια θερμοκοιτίδα για νέες προσπάθειες και εγχειρήματα από αποφασισμένους και φιλόδοξους νέους επιστήμονες και επαγγελματίες. Το ίδιο και οι αργούσες βιομηχανικές εγκαταστάσεις μιας συνεταιριστικής οινοποιίας θα μπορούσαν να υποδεχθούν πολλούς ομάδες από τις τάξεις των βοηθών σερβιτόρων που θα μάθαιναν τα μυστικά της αμπελουργίας και της οινοποίησης.

Με λίγα λόγια, η αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων συνεταιριστικών οργανώσεων σε συνδυασμό με την οργάνωση προγραμμάτων μετεκπαίδευσης αλλά και εξειδίκευσης αποφοίτων Πανεπιστημίων και ΤΕΙ προκειμένου να συμμετέχουν σε εγχειρήματα επιχειρηματικότητας μπορεί να είναι μια μικρή φωτεινή χαραμάδα στο απέραντο μουντό που μας περιβάλλει…