Το Ισραήλ και οι κοινές μας αξίες

Το σύνθημα στον τοίχο της Σταδίου ξεκάθαρο: "ώρα να αποφασίσουμε. Με τους Ρωμαίους ή με τους Γαλάτες";

Αυτή η μανιχαϊστική άποψη περί των πραγμάτων είναι που διαπερνάει τον κορμό της ελληνικής κοινωνίας. Που της θολώνει τη ματιά και που την κάνει να χάνει τον προσανατολισμό της. Γιατί κατά κάποιους η Ελλάδα πάντα οφείλει να παίρνει θέση. Να ανήκει κάπου. Να είναι πάντα με τον αδύναμο καθώς το "Γαλάτες" αυτό υπονοεί. Όχι. Οι Έλληνες στο εθνικό υποσεινήδητο δεν μπορούν να είναι με τον ισχυρό. Είναι η τακτική του φθόνου.

Η λογική του "αφού εμείς δεν τα καταφέρνουμε, οι άλλοι που πάνε καλύτερα ας πάνε να πνιγούνε. Εμείς θα πάμε με τους μικρούς".

Αυτό συμβαίνει και με την περίπτωση του πολέμου μεταξύ Χαμάς και Ισραήλ. Σαφώς σφαγές και απαράδεκτα πράγματα γίνονται σε αυτόν τον πόλεμο ΚΑΙ από τον ισραηλινό στρατό. Σαφώς τα τραγούδια χαράς για το θάνατο μικρών παιδιών είναι απαράδεκτα. Όμως δεν μπορούμε διαρκώς στην Ελλάδα να ασκούμε κριτική μόνο στη μια μεριά. Είναι σαν να αρχίσουν αύριο οι Ισραηλινοί να λένε πως "όλοι οι Έλληνες είναι φασίστες" επειδή μια μερίδα κόσμου ψήφισε Χρυσή Αυγή.

Αν κοιτάξουμε σε βάθος την πρόσφατη κρίση που οδήγησε λοιπόν στις μάχες και την εκατόμβη θυμάτων θα δούμε πως αφορμή για όλα αυτά στάθηκε μια ενέργεια των μαχητών της Χαμάς. Επρόκειτο για την απαγωγή και δολοφονία τριών Ισραηλινών. Βέβαια για τη Χαμάς και τους φανατικούς ισλαμιστές εμείς κουβέντα δεν έχουμε να πούμε. Αυτοί για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού είναι οι "Γαλάτες". Είναι οι καλοί. Τα ίδια σάμπως δεν λέγαμε για τους επαναστάτες κατά του Άσαντ που τώρα τους βλέπουμε να σφάζουν με τα κονσερβοκούτια τους αντιπάλους τους; Την ίδια χαρά δεν είχαμε για την επανάσταση στην Αίγυπτο ή τη Λιβύη που οδήγησαν σε αιματοκύλισμα διαρκείας ή για όσους πολέμησαν τις ΗΠΑ στο Ιράκ και τώρα θέλουν να ιδρύσουν σκληρό ισλαμικό καθεστώς στο βόρειο Ιράκ;

Γιατί όμως τα λέω όλα αυτά; Γιατί επιτέλους στην Ελλάδα θα πρέπει να κοιτάξουμε σοβαρά πλέον ποιοι είναι οι σύμμαχοι μας και που μας συμφέρει (όσο κυνικό κι αυτό να ακούγεται) να στραφούμε ως προς τις σχέσεις μας στην περιοχή. Σε μια περίοδο που ο Ταγίπ Ερντογάν έχει "υιοθετήσει" την Παλαιστίνη και τη Χαμάς και που ξιφουλκεί κατά του Ισραήλ, το ελληνικό συμφέρον δεν είναι στους Άραβες. Βρίσκεται στο Τελ Αβίβ. Το Ισραήλ (και από πίσω οι ΗΠΑ) είναι εκείνοι που θα βοηθήσουν την Ελλάδα στο επίπεδο των υδρογονανθράκων. Ναι. Στα πετρέλαια και το φυσικό αέριο που με τσαμπουκά ο Ταγίπ Ερντογάν δεν μας αφήνουν να αξιοποιήσουμε, αυτοί θα είναι οι σύμμαχοι μας. Όχι η Παλαιστίνη η οποία ζει με ενέσεις από την Άγκυρα και στην οποία κυκλοφορούν ανενόχλητοι οι τζιχαντιστές. Επίσης οι Ισραηλινοί τουρίστες είναι που μας τιμάνε κάθε χρόνο κατά χιλιάδες και με τους οποίουε έχουμε δεσμούς αίματος. Όχι οι Παλαιστίνιοι.

Να πάμε και πιο μακριά; Ποια είναι η μοναδική νησίδα δημοκρατίας και πολιτισμού - όπως εμείς τον εννοούμε στον δυτικό κόσμο- στη Μέση Ανατολή; Ποια χώρα έχει επιρροές από τον διαφωτισμό, συνομιλεί με την Ευρώπη και συμμετέχει σε αξίες κοινές με τις ΗΠΑ όπως ο κοινοβουλευτισμός; Η Σαουδική Αραβία με τους απαγχονισμούς η οποία σοκαρίστηκε επειδή μια γυναίκα παρουσιάστρια βγήκε σε δελτίο ειδήσεων χωρίς μαντήλα; Το Κουβέιτ που ζει σε φεουδαρχικό καθεστώς κι όλο μας τάζει επενδύσεις που ποτέ δεν έρχονται; Ή το Ισραήλ που έχει εξελιχθεί σε έναν τεχνολογικό ηγέτη, που έχει δημοκρατία και του οποίου οι κάτοικοι προοδεύουν και ελέγχουν τον παγκόσμιο καπιταλισμό σε μεγάλο βαθμό; Οι αξίες λοιπόν που ως χώρα μοιραζόμαστε με το Ισραήλ είναι περισσότερες. Όσοι μιλάνε με εύκολα δάκρυα για την Παλαιστίνη, καλό θα ήταν κάποτε να επιχειρήσουν να ζήσουν κι εκεί. Και ναι: ως άνθρωποι διαφωνούμε με τις σφαγές των Ισραηλινών κατά των βρεφών και των αμάχων. Όμως είναι υποκριτικό να μην βλέπουμε και τις σφαγές που από την άλλη πλευρά γίνονται. Σφαγές κατά αμάχων με βομβιστικές ενέργειες, με απαγωγές, με ενέργειες που θυμίζουν την 11 Σεπτέμβρη.

ΥΓ: Αντίστοιχα με τα παραπάνω, γελάω με όσους έχουν φτιάξει εδώ και χρόνια τον εθνικό ...μύθο περί της στενής σχέσης με τη Ρωσία και τις "κακές" ΗΠΑ που υπονόμευσαν τη χώρα μας. Αλήθεια, όλοι αυτοί οι οπαδοί της ομοδόξου Ρωσίας τί λένε τώρα με το εμπάργκο Πούτιν στα προϊόντα της χώρας μας; Καλά μας κάνει ο "πατερούλης";

Blogger Δημήτρης Μαρκόπουλος