Το διπλό παιχνίδι του ΔΝΤ

Το ΔΝΤ για άλλη μία φορά ανέβασε τον πήχη, περιορίζοντας αιφνιδιαστικά τη δυνατότητα της Ελλάδας να δανειστεί περισσότερα από όσα ήδη χρωστάει και δυσκολεύοντας έτσι τα κυβερνητικά σχέδια για δημιουργία χρηματικού αποθεματικού, το οποίο θα διευκολύνει την απεξάρτηση της χώρας από τα δάνεια του ESM.

Η κίνηση αυτή έγινε με ευθύνη του

Πολ Τόμσεν, ο οποίος μόλις πριν από δέκα ημέρες δήλωνε δημοσίως ότι στόχος είναι η χώρα μας να μπορεί να δανείζεται από τις αγορές χωρίς να χρειάζεται το ΔΝΤ και τον ESM. Σχολίασε μάλιστα ότι «αν η Ελλάδα μπορεί να ξεκινήσει να βγαίνει στις αγορές, αυτό θα είναι βεβαίως καλοδεχούμενο».

Υπέρ της επανόδου της Ελλάδας στις αγορές έχουν ταχθεί τόσο η Κομισιόν, με δηλώσεις του αρμόδιου επιτρόπου Πιερ Μοσκοβισί, όσο και ο ESM, με δηλώσεις του επικεφαλής Κλάους Ρέγκλινγκ, έστω κι αν δεν συμφωνούν όλοι για το πότε θα πρέπει να γίνει αυτό.

Η ελληνική κυβέρνηση επείγεται να δείξει ότι η κατάσταση στην οικονομία βελτιώνεται για πολιτικούς λόγους, αλλά και επειδή επί της ουσίας αυτό θα βοηθήσει τη ρευστότητα της αγοράς, κυρίως των τραπεζών και των μεγάλων εταιρειών.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Τόμσεν αιφνιδιάζει την ελληνική κυβέρνηση αλλά και τις Βρυξέλλες.

Οι διαρροές προς διεθνή μέσα ενημέρωσης από την πλευρά Τόμσεν είναι ότι στόχος των τελευταίων κινήσεων είναι να διατηρηθεί η πίεση προς την Ευρωζώνη προκειμένου να προχωρήσει στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, παρά το γεγονός ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θέλει να το αποφύγει. Σαν να λένε, με άλλα λόγια, ότι «δεν αφήνουμε την Ελλάδα να πάρει ανάσα, για να αναγκαστείτε να της μειώσετε το χρέος».

Στην πραγματικότητα, βέβαια, σε όλες τις κρίσιμες στιγμές ο κ. Τόμσεν ταυτίστηκε με τη βούληση του κ. Σόιμπλε, παραβιάζοντας όχι μόνο την οικονομική λογική αλλά και τις δεσμεύσεις του ΔΝΤ και την αποστολή του.

Στην πραγματικότητα, το ΔΝΤ είναι διεθνώς εκτεθειμένο με την υπόθεση της Ελλάδας, ενώ αρκετοί, ακόμα και εντός του Ταμείου, πιστεύουν ότι η λειτουργία του θεσμού γίνεται προβληματική επειδή υποκύπτει σε πολιτικά παιχνίδια.

Το ελληνικό χρέος θα έπρεπε να έχει κουρευτεί από το 2010 εάν το ΔΝΤ και ο κ. Τόμσεν είχαν κάνει τη δουλειά τους, ενώ τα μέτρα ελάφρυνσης που έχουν θεωρητικά τοποθετηθεί για μετά το τέλος του προγράμματος τον Αύγουστο του 2018 θα έπρεπε να είχαν υλοποιηθεί από το 2013, όταν η χώρα πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα, αφού αυτό προέβλεπαν οι δεσμεύσεις του Eurogroup.

Είναι αυτό που λέμε «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα ημέρες κοσκινίζει», ενώ πλέον φαίνεται ότι τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τον κ. Τόμσεν δεν θέλουν να αφήσουν την Ελλάδα να χρηματοδοτείται ελεύθερα χωρίς τις δεσμεύσεις και την αυστηρή εποπτεία των δανειστών.

Επομένως, η πορεία της Ελλάδας προς τις αγορές δεν θα κριθεί μόνο από τα οικονομικά δεδομένα, αλλά θα επηρεαστεί και από τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται στο παρασκήνιο, ενώ πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι το ΔΝΤ ετοιμάζει το έδαφος για αποχώρηση από το ελληνικό πρόγραμμα προτού χρειαστεί να βάλει χρήματα.

*Αναδημοσίευση από το Business Stories (23-7-2017)