Το αδύναμο ευρώ κάνει τη δουλειά που δεν μπορεί η κατακερματισμένη ΕΚΤ

Η σταθερή επιδείνωση του ευρώ είναι η σωτήρια χάρη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Δίνει στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής περισσότερο χρόνο για να εκτιμήσουν πόσο ευάλωτο είναι - αλλά πρέπει να προσέξουν ώστε να μην καταστρέψουν αυτό το περιουσιακό στοιχείο.

Η οικονομία της ζώνης του ευρώ επιβραδύνεται ταχέως και τα κράτη με εξαγωγικό προσανατολισμό είναι αυτά που υποφέρουν περισσότερο. Η συγκράτηση του ευρωπαϊκού νομίσματος από το να πλησιάσει την ισοτιμία του 1,25 ανά δολάριο, όπως έγινε πέρυσι, είναι

ζωτικής σημασίας για να υπάρξει βιώσιμη ανάκαμψη. Η επιβράδυνση κατά το περασμένο έτος μπορεί να οφείλεται στο υπερβολικά ισχυρό νόμισμα κατά το 2017 και το πρώτο εξάμηνο του 2018. Επομένως, φαίνεται ότι οι προσδοκίες ότι η ΕΚΤ θα επεκτείνει την πολιτική κινήτρων διατηρούν το νόμισμα σε χαμηλά επίπεδα.

Ως τον Ιούνιο τα ποσοστά της ζώνης του ευρώ θα έχουν καταγραφεί ως αρνητικά για πέντε χρόνια, παρά ταύτα είναι δύσκολο να δούμε πραγματικά οφέλη. Ο δομικός πληθωρισμός βρέθηκε και πάλι μόλις στο 0,8% - πολύ μακριά από τον στόχο της ΕΚΤ που ήταν κάτω, αλλά κοντά στο 2%. Η ιταλική κυβέρνηση αναμένεται να μειώσει τις εκτιμήσεις της ανάπτυξής της για το 2019 σε μόλις 0,1%. Ο γερμανικός δείκτης PMI υποχώρησε στις 44,1 μονάδες το Μάρτιο, με αποτέλεσμα τα πέντε κορυφαία ερευνητικά ιδρύματα του κράτους να μειώσουν τις προβλέψεις τους για τη ανάπτυξη του 2019 σε 0,8 από 1,9%.

Η ΕΚΤ δεν κατόρθωσε ποτέ να αποκαταστήσει κάποιου είδους κανονικότητα στη νομισματική της πολιτική μετά το τραύμα της τελευταίας δεκαετίας. Δεν έχει αρκετά περιθώρια να κάνει αλλαγές για να βοηθήσει μια προβληματική οικονομία. Ένα αδύναμο ευρώ κάνει μερικές από αυτές τις δουλειές για λογαριασμό της, οπότε η τράπεζα πρέπει να αναγνωρίσει ότι η καλύτερη βοήθεια που μπορεί να δώσει στον εαυτό της είναι η διατήρηση της εικόνας ενός ωραίου, σταθερού, μαλακού νομίσματος ως στήριγμα.