Τα «Κίτρινα Γιλέκα» ακύρωσαν τη συνάντηση με τον Μακρόν

Σε αδιέξοδο φαίνεται ότι καταλήγει για την ώρα η προσπάθεια της γαλλικής κυβέρνησης να εκτονωθεί η κρίση με τα «κίτρινα γιλέκα» καθώς αρκετοί εκπρόσωποί του κινήματος ανακοίνωσαν ότι δεν θα παραστούν στην προγραμματισμένη για σήμερα συνάντηση με τον πρωθυπουργό της Γαλλίας κάνοντας λόγο για «απειλές κατά της ζωής τους» και για «λόγους ασφαλείας» χωρίς να δίνουν περισσότερες λεπτομέρειες.

Την ίδια ώρα το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων μεταδίδει επικαλούμενο κυβερνητικές πηγές ότι ο πρωθυπουργός της Γαλλίας

Προηγήθηκε το βράδυ της Δευτέρας έκτακτη υπουργική σύσκεψη, παρουσία του Εμμανουέλ Μακρόν και του Εντουάρ Φιλίπ στο Μέγαρο των Ηλυσίων. Εκτός από τον πρόεδρο και τον πρωθυπουργό της Γαλλίας, στη σύσκεψη αυτή μετείχαν και άλλα μέλη της κυβέρνησης, όπως ο υπουργός Οικονομίας Μπρουνό Λεμέρ.

Στόχος του Μακρόν είναι να βρει στο ενδιάμεσο κάποιο στοιχειώδες κοινό έδαφος με τους εκπροσώπους των διαδηλωτών, ώστε να ακυρωθούν οι προγραμματισμένες διαμαρτυρίες και εκδηλώσεις του ερχόμενου Σαββάτου.

Η «ακτινογραφία» των Κίτρινων Γιλέκων

Επιχειρώντας να ακτινογραφήσει κανείς τα γεγονότα στο Παρίσι, δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει το αμετάκλητο, όπως φαίνεται, διαζύγιο που έχει πάρει η γαλλική πολιτική ελίτ από την κοινωνία. Κάτι που, άλλωστε, ισχύει και για την υπόλοιπη Ευρώπη. Μετά από ενάμιση χρόνο στην εξουσία, η πενταετής θητεία του Εμανουέλ Μακρόν μοιάζει να έχει φτάσει στο σημείο καμπής της. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η αύξηση της φορολογίας των καυσίμων, ένα μέτρο το οποίο επέβαλε η κυβέρνηση σε μία προσπάθεια να ωθήσει τους Γάλλους σε πιο «καθαρά» μέσα μεταφοράς.

Είχε, όμως, προηγηθεί μία πολιτική που έφερε την κυβέρνηση Μακρόν αντιμέτωπη με τμήματα της κοινωνίας. Σ’ αυτό πρέπει να προσθέσει κανείς την προσωπικότητα του Γάλλου προέδρου, ο οποίος μοιάζει να χάνει τα πολιτικά αντανακλαστικά του. Πολλές φορές παραμένει προσηλωμένος στην δική του πολιτικά αυτιστική πραγματικότητα. Οι μικρομεσαίες τάξεις ολοένα και περισσότερο συμπιέζονται, με αποτέλεσμα ολοένα και περισσότερο να μεγεθύνεται ο αριθμός των νοικοκυριών που δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα. Λόγω και της εξεγερσιακής παράδοσης που χαρακτηρίζει τη γαλλική κοινωνία, η τωρινή ανάφλεξη δεν αποτελεί έκπληξη. Στη φωτιά δεν είναι φρόνιμο να ρίχνει κανείς λάδι. Η γαλλική πολιτική ελίτ, όμως, αποδεικνύεται πως δυσκολεύεται να κατανοήσει το τί ακριβώς συμβαίνει στην κοινωνία.

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, πολλοί είναι εκείνοι που επιχειρούν να αποκωδικοποιήσουν το ιδεολογικοπολιτικό στίγμα του κινήματος των «κίτρινων γιλέκων», να κατανοήσουν τον πυρήνα και τη δυναμική του κινήματος, να προβληματιστούν για τα ζητήματα που θέτει. Αναρωτιούνται αν κατά βάση πρόκειται για αντισυστημική δυναμική, για ραφιναρισμένη ακροδεξιά αντίδραση ή για κίνημα κατά βάση με αριστερό πρόσημο. Κρύβονται σκοπιμότητες πίσω από αυτό το κίνημα, το χειραγωγούν δυνάμεις του παρασκηνίου, ή απλώς κάποιες δυνάμεις σπεύδουν να εκμεταλλευτούν για λογαριασμό τους την κατάσταση που δημιουργείται;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» δεν έχει ενιαίο ιδεολογικό στίγμα. Συγκροτείται από ένα συνονθύλευμα πολιτών, οι οποίοι υποκινήθηκαν από την ανάγκη τους να διαμαρτυρηθούν. Είναι κυρίως άνθρωποι της διπλανής πόρτας που πραγματικά δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Από εκεί και πέρα πιθανότατα στο κίνημα συμμετέχουν και διαδηλωτές με συγκεκριμένη πολιτική ατζέντα, χωρίς, ωστόσο, να μπορούν να το επηρεάσουν καθοριστικά και να το κατευθύνουν.