Τα Αγγλικά του κ. Τσίπρα και η εσωτερική Βαβέλ

Έχει γίνει τις τελευταίες μέρες μέγα θέμα συζήτησης, η μη συμμετοχή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιου Προέδρου της Κομισιόν κ. Αλέξη Τσίπρα, στο πρώτο debate που έγινε μεταξύ των διεκδικητών του ύψιστου αξιώματος στην ΕΕ. Πολλοί έσπευσαν να αποδώσουν τη μη συμμετοχή

Κατά την ταπεινή μου άποψη όμως, αυτό ελάχιστη σημασία έχει καθώς τόσο στο παρελθόν όσο και σήμερα, υπάρχουν αρκετοί πολιτικοί ηγέτες που δεν ομιλούν με επάρκεια ξένες γλώσσες κι όμως καταφέρνουν και εκπροσωπούν πληρέστατα και επάξια τη χώρα τους και τα συμφέροντα τους. Γνωρίζουν όμως σε βάθος τα θέματα που τους αφορούν, γνωρίζουν τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς, τις κρυφές και φανερές επιδιώξεις των άλλων χωρών και έχουν ξεκάθαρους στόχους και απόψεις για τα εθνικά τους συμφέροντα.

Πάνω απ' όλα δε, ξεχωρίζουν τα μικροκομματικά οφέλη από τα εθνικά. Παρακολουθώντας κανείς το debate που έγινε απόντος του κ. Τσίπρα, διαπίστωνε ότι τουλάχιστον όλοι οι άλλοι συνυποψήφιοι , έπαιζαν στα δάκτυλα όλα τα θέματα που απασχολούν σήμερα την Ευρώπη ακόμα και τα πιο εξειδικευμένα κι είχαν για όλα άποψη συγκεκριμένη. Θέματα που ελάχιστα έχουν απασχολήσει την εγχώρια πολιτική σκηνή σε σημείο να σκέφτεται κανείς πως πολύ καλά έκανε και δεν πήγε ο κ. Τσίπρας γιατί θα αντιμετώπιζε τον κίνδυνο να αποκαλυφθεί ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός. Το γλωσσικό θέμα, είναι συνεπώς αμελητέο και γι αυτό άλλωστε υπάρχουν οι διερμηνείς.

Αυτό όμως που κατά την άποψη μου είναι το μείζον και το ουσιαστικό, είναι η πολιτική γλωσσική Βαβέλ που επικρατεί μέσα στο ίδιο του το κόμμα που διεκδικεί δια της ψήφου μας ,να ανατρέψει τις ισχύουσες δομές λειτουργίας της Ευρώπης.

Όταν στην καρδιά της προεκλογικής περιόδου, δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμα μέσα στο κόμμα του, η επίσημη θέση για το νόμισμα της χώρας και κάθε τόσο πρωτοκλασάτα στελέχη όπως ο κ. Δραγασάκης ή ο κ. Μ. Γλέζος με δηλώσεις τους, μπερδεύουν το ακροατήριο τους για το τί τελικά επιδιώκουν, επαναφέροντας ουσιαστικά την παλιότερη δήλωση του ίδιου του κ. Τσίπρα που είχε πει ότι το ευρώ δεν είναι φετίχ, έ τότε φρονώ, πως αυτό είναι το πρόβλημα τους και ενδεχομένως το δικό μας εφόσον τους ανατεθεί από το λαό η τύχη της χώρας.

Όταν μέσα στο ίδιο τους το κόμμα, δεν έχουν ακόμα καταλήξει πως θα σκίσουν τα μνημόνια και ποιες εναλλακτικές χρηματοδότησης υπάρχουν αν όπως λένε κάνουν στάση πληρωμών ε, αυτό είναι σοβαρότερο από τη συμμετοχή ή μη σε ένα debate.

Αν δεν μπορούν να απαντήσουν τι θα γίνει στην περίπτωση που οι Ευρωπαίοι αρνηθούν να μπουν σε ένα εκβιαστικό διάλογο-διαπραγμάτευση για το χρέος, τότε μάλλον ο σχεδιασμός τους κάπου πάσχει σοβαρά.

Όταν στη μικροκομματική τους συνθηματολογία, εμπλέκουν την καγκελάριο της Γερμανίας που είναι και ο ισχυρότερος πόλος μέσα στην ΕΕ, αναρωτιέμαι με τι μούτρα αύριο θα συνεργαστούν μαζί της, προκειμένου να προβάλλουν τα συμφέροντα της χώρας. Εκτός κι αν νομίζουν ότι τα προσωπικά δεν παίζουν κανένα ρόλο στις διεθνείς και διαπροσωπικές σχέσεις.
Καλός ο καταγγελτικός λόγος, οι διαμαρτυρίες και οι αγώνες στους δρόμους που εκφράζουν το κοινό αίσθημα το οποίο έχει πληγεί βαρύτατα από εγχώριες και ευρωπαϊκές πολιτικές, όμως όταν ένα κόμμα διεκδικεί την εξουσία πρέπει να εκπέμπει ενιαίες θέσεις και ρεαλισμό αν θέλει να είναι αξιόπιστος συνομιλητής.

Διαφορετικά η πανσπερμία θέσεων και απόψεων στα πλαίσια του πλουραλισμού και της εσωτερικής δημοκρατίας, μπορούν απλά να δημιουργήσουν ένα γοητευτικό και πολυσυλλεκτικό κομματικό μηχανισμό που θα διαμαρτύρεται για όλους και για όλα από τα έδρανα ...της αντιπολίτευσης!