Σούπερ Μάριο εναντίον Άνγκελας;

Τι συμβαίνει στην ευρωζώνη; Κήρυξε επανάσταση ο Μάριο Ντράγκι κατά της Άνγκελας Μέρκελ; Γιατί αποφάσισε να κατεβάσει τα επιτόκια της ΕΚΤ ρίχοντας έτσι χαμηλότερα την ισοτιμία του ευρώ και ανεβάζοντας τον πληθωρισμό, κόντρα στη γραμμή της σιδηράς καγκελαρίου;
Σημαίνει αυτό ότι αλλάζει η ρότα της πολιτικής που εφαρμόζεται κατ’ επιταγήν των Γερμανών και καταστρέφει τους υπόλοιπους εταίρους;
Σίγουρα το βήμα του κ. Ντράγκι δεν είναι επανάσταση. Χρειάζονται αρκετά άλλα βήματα για να γίνουν ουσιαστικές αλλαγές. Αν π.χ

είχε αποφασίσει να αγοράσει μαζικά ομόλογα και να δώσει και άλλο γύρο μακροπρόθεσμων δανείων στις τράπεζες (LTRO) θα μπορούσαμε να σκεφτούμε κάτι τέτοιο.
Είναι ενδεικτικό, όμως, ότι όλοι έμειναν ευχαριστημένοι από τη χθεσινή ανακοίνωση της ΕΚΤ για μείωση του επιτοκίου στο 0,25%, εκτός από τις γερμανικές τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες.
Είναι λογικό: Η Γερμανία επιβάλλει εδώ και καιρό την πολιτική του σκληρού ευρώ γιατί εξυπηρετεί την ίδια, παρόλο που βλάπτει τους περισσότερους εταίρους της.
Τα χαμηλά επιτόκια ευνοούν τον πληθωρισμό ο οποίος είναι ο μεγάλος εχθρός του χρήματος, γιατί όσο ανεβαίνουν οι τιμές τόσο μειώνεται η αγοραστική δύναμη. Όσοι έχουν πλεονάσματα (όπως η Γερμανία) δεν θέλουν να χάνουν αγοραστική δύναμη λόγω του πληθωρισμού, γιαυτό τον αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι.
Αντίθετα, ο υψηλός πληθωρισμός ευνοεί όσους χρωστάνε, γιατί “εξατμίζει” ένα μέρος του πραγματικού χρέους.

Εάν ο πληθωρισμός στις χώρες του Βορρά έπαιρνε τα πάνω του, οι Νότιοι θα χρειάζονταν μικρότερη προσαρμογή.
Στην Ελλάδα, οι τιμές πέφτουν αντί να ανεβαίνουν (με -1,1% το Σεπτέμβριο έχουμε αποπληθωρισμό) ενώ πολύ χαμηλά είναι ο πληθωρισμός και στην Ισπανία (0,3%), στην Ιρλανδία (0%), την Πορτογαλία (0,3%) και την Κύπρο (0,3%).

Οι χώρες της περιφέρειας, με πρώτη την Ελλάδα, “ματώνουν” περισσότερο από την αντιπληθωριστική πολιτική της ΕΚΤ τα τελευταία χρόνια γιατί όσο ο πληθωρισμός δεν ανεβαίνει στη Γερμανία, αναγκάζονται να κόβουν μισθούς και τιμές για να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητά τους.
Υπό κανονικές συνθήκες, η ΕΚΤ θα έπρεπε να είχε δράσει εδώ και καιρό, αλλά δεν το έκανε λόγω των αντιρρήσεων των Γερμανών οι οποίοι θεωρούν ότι έχουν σχετικά υψηλό πληθωρισμό (1,2%), όπως και η Αυστρία (1,7%) και η Ολλανδία (1,2%).
Με λίγα λόγια, η νομισματική πολιτική στην ευρωζώνη “πνίγει” τις χώρες της περιφέρειας, για να κάνουν τη δουλειά τους οι Γερμανοί. Και παρά τις φωνές που ακούγονται το τελευταίο διάστημα για υποτίμηση του ευρώ, από ΗΠΑ, ΔΝΤ, αλλά και Γαλλία και Ιταλία κανένα βήμα δεν γινόταν, τουλάχιστον μέχρι χθές.
Ο Μάριο Ντράγκι κατάφερε να περάσει ένα βήμα χαλάρωσης μέσα από το μηχανισμό αποφάσεων της ΕΚΤ.
Είναι ένα βήμα στη σωστή κατεύθυνση, αλλά είναι πολύ μικρό για να είναι είναι αρκετό.

Blogger Γιώργος Χ. Παπαγεωργίου