ΣΕΒ: Και τώρα, πρώτος στόχος η καταπολέμηση της ανεργίας

Η καταπολέμηση της ανεργίας, μετά το κλείσιμο του κύκλου της ύφεσης, συνιστά τον πρώτο στόχο της Ελλάδας, σύμφωνα με την ανάλυση που εμπεριέχεται στο εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ. Εκεί, μεταξύ άλλων, επισημαίνεται: «Καθώς η χώρα βγαίνει από την μεγαλύτερη ύφεση στην ιστορία της σε καιρό ειρήνης, η ταχύτητα με την οποία μειώνεται η ανεργία είναι συνάρτηση αφενός της αναπτυξιακής δυναμικής που δημιουργείται και αφετέρου της ευελιξίας στην αγορά εργασίας,

σε συνδυασμό με την αναντιστοιχία της ζήτησης με την προσφορά εργασίας..».

Στη συνέχεια η έκθεση επισημαίνει ότι «στην περίπτωση της ελληνικής οικονομίας, η κατακλυσμική ύφεση της περιόδου 2009-2012 de facto κατήργησε πολλές από τις στρεβλώσεις στην αγορά εργασίας, καθώς οι επιχειρήσεις αντιμετώπιζαν πρόβλημα επιβίωσης. Για παράδειγμα, οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης για νέες προσλήψεις, από 79% το 2009, αρχίζουν να συρρικνώνονται πριν να εισέλθουν σε φάση σταθεροποίησης κοντά στο 45% το 2015-2016. Η περαιτέρω μείωση της ανεργίας δεν θα είναι εύκολη υπόθεση, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό των ανέργων είναι σήμερα μακροχρόνια άνεργοι...»

Η ανάλυση του Συνδέσμου, υπενθυμίζει ότι «όπως η οικονομία εισέρχεται σε ύφεση, η απασχόληση συρρικνώνεται και οι προοπτικές για απασχόληση εξασθενούν, οι κενές θέσεις εργασίας τείνουν να μειώνονται. Αντιθέτως, σε περιόδους μείωσης της ανεργίας, οι κενές θέσεις αυξάνουν, καθώς οι προσδοκίες για αύξηση της απασχόλησης ενισχύονται. Η ταχύτητα αυξομείωσης των κενών θέσεων εργασίας σε διαφορετικές φάσεις του οικονομικού κύκλου επηρεάζεται και από την γενικότερη δυσλειτουργία της αγοράς εργασίας».

Προειδοποιεί, ωστόσο ότι «είναι σημαντικό να μην διαταραχθεί η ισορροπία στην αγορά εργασίας καθώς η απορρόφηση των μακροχρόνιων ανέργων, που κινείται ήδη με πολύ αργούς ρυθμούς, μπορεί και να αναστραφεί καθώς οι εργοδότες θα στραφούν προς εργαζομένους νεότερων ηλικιών», ενώ προσθέτει ότι «οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις σε όλα τα επίπεδα πρέπει να εκκινούν από το επίπεδο του κατώτατου μισθού, όπως καθορίζεται από το κράτος, που θα πρέπει να είναι ο υπέρτατος θεματοφύλακας της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, μετά από στοχευμένες διαβουλεύσεις με τους κοινωνικούς εταίρους στη βάση αντικειμενικών παραμέτρων».