Όλα δείχνουν ότι η επόμενη κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας θα προέλθει από τα ακίνητα

του Διαμαντή Σεϊτανίδη

Οι πολιτικοί δεν έχουν αντιληφθεί τις τάσεις της παγκόσμιας οικονομίας και ως εκ τούτου δημιουργούν μια από τις χειρότερες οικονομικές καταστροφές στην ιστορία, επισημαίνει ένας "γκουρού" των εξελίξεων στην παγκόσμια οικονομία, Μάρτιν Άρμστρονγκ. Έχει εξηγήσει αρκετές φορές ότι ο όγκος του επενδυτικού κεφαλαίου συνδέεται με δύο βασικά μεγέθη: Πρώτον τα κρατικά ομόλογα και δεύτερον τα ακίνητα. Λόγω των φόρων εισοδήματος, τα ακίνητα έχουν προσφέρει μια διέξοδο για όσους θέλουν να κερδίσουν χρήματα.

Σημαντικά κεφάλαια έχουν επενδυθεί σε ακίνητα σε όλο τον κόσμο

για πολλούς και διάφορους λόγους, τους οποίους προσέφεραν οι διάφορες κυβερνήσεις, βλέποντας την ευκαιρία: Για παράδειγμα, στην Ιταλία είναι η απαλλαγή από τους φόρους κληρονομιάς. Το Βανκούβερ αποφάσισε να επωφεληθεί, ωθώντας στην επένδυση σε ακίνητα, εύπορους που εγκαταλείπουν το Χονγκ Κονγκ. Στην Αυστραλία, υπήρχε το Super Annuation Fund, που επέτρεψε στε αρκετούς ανθρώπους να χρησιμοποιούν συνταξιοδοτικά κεφάλαια για να επενδύουν σε ακίνητα. Στη Νέα Ζηλανδία, η νέα κυβέρνηση θέλησε να δηλώσει ότι οι ξένες επενδύσεις ήταν απλώς παράνομες και στην Αυστραλία, θεώρησαν εγκληματική πράξη για έναν ξένο την ιδιοκτησία εαν αυτός δεν ενημέρωνε τις Αρχές ότι ήταν αλλοδαπός. Από την άλλη στο Λονδίνο, επέβαλαν φόρους επί της περιουσίας που δημιούργησαν συνθήκες κατάρρευσης της αγοράς ακινήτων.

Οι άνθρωποι δαπανούν περισσότερο όταν πιστεύουν ότι έχουν οφέλη στην ακίνητη περιουσία τους. Η ύφεση του 2007-2010 ήταν τόσο άσχημη που κατέγραψε τη χειρότερη από όλες τις μειώσεις στα εισοδήματα, από τη Μεγάλη Ύφεση (1929), διότι οι τιμές των ακινήτων, υπονομεύτηκαν. Οι άνθρωποι ξόδευαν τότε λιγότερο επειδή είδαν το ακίνητο τους να μειώνεται σε αξία. Καθώς οι φόροι αυξάνονται και η μέση οικιακή αξία καταρρέει, ο ρυθμός με τον οποίο οι καταναλωτές ξοδεύουν χρήμα, συνεχίζει να μειώνεται. Ειδικά καθώς οι τιμές των ακινήτων μειώθηκαν και οι τόκοι των λογαριασμών αποταμίευσης εξαφανίστηκαν, πλήττοντας τους ηλικιωμένους που κρατούσαν μερικά χρήματα για την εποχή που θα έχουν βγει στη σύνταξη και ανακάλυψαν ότι οι αποταμιεύσεις τους παρήγαγαν λιγότερα έσοδα, ο ρυθμός διακίνησσης του χρήματος και πάλι έπεσε. Η επιτάχυνση του ρυθμού που οι καταναλωτές ξοδεύουν, υποστηρίζει ο Άρμστρονγκ, άρχισε να εμφανίζεται και πάλι στις ΗΠΑ πότε; Μόνον όταν τα επιτόκια άρχισαν και πάλι να αυξάνονται. Οι συνταξιούχοι με αυτές τις συνθήκες θα μπορούσαν και πάλι να μεριμνούν για την αποταμίευση, βλέποντας μακροχρόνιες προοπτικές. Αυτό είναι κάτι που η ΕΚΤ δεν έχει ακόμη καταλάβει στην Ευρώπη, καθώς έχει εξαλείψει τόσο τις αποταμιεύσεις των ηλικιωμένων, όσο και τα συνταξιοδοτικά ταμεία.

Οι ΗΠΑ στόχευσαν μόνο τη Νέα Υόρκη και το Μαϊάμι όπου απαιτούσαν οι εταιρίες να έχουν τίτλους οι οποίοι διαπερνούν τα εταιρικά στεγανά για να ανακαλύψουν ποιος ήταν πραγματικά πίσω από το κάθε ακίνητο. Δεν επιβάλλουν φόρους μόνο στους αλλοδαπούς ούτε απαγορεύουν την κυριότητα επί ακινήτων για αλλοδαπούς. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η σημαντική αυτή αγορά ανακάμπτει. Παρόλα αυτά, οι πολιτικοί έχουν καταφέρει να επιβάλουν κάθε είδους κανονιστικές ρυθμίσεις, καθιστώντας περίπου εγκληματική πράξη για έναν αλλοδαπό την αγορά ενός ακινήτου. Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται είναι ότι υπονομεύουν την αγορά ακινήτων βλέποντας τους ξένους αγοραστές ως κάτι κακό, κι αυτή η συμπεριφορά ορισμένων πολιτικών που ασκούν κυβερνητική εξουσία, υπονομεύει την ακίνητη περιουσία στο σύνολό της και αυτό με τη σειρά του, δημιουργεί τη χειρότερη οικονομική παρακμή στην ιστορία. Η πολιτική αυτή υπονομεύει το τραπεζικό σύστημα που έχει χρησιμοποιήσει την ακίνητη περιουσία ως εγγύηση για υποθήκες και επίσης υπονομεύει τις καταναλωτικές δαπάνες επειδή οι άνθρωποι ξοδεύουν λιγότερα, όταν η περιουσία τους μειώνεται.

Οι πολιτικοί δημιουργούν στην πραγματικότητα το χειρότερο δυνατό σενάριο για την οικονομία, υποστηρίζει ο Μάρτιν Άρμστρονγκ. Οι κυβερνήσεις δανείζονται κάθε χρόνο χωρίς να κατανοούν πόσο κακό κάνουν σε ολόκληρη την οικονομία και πώς προκαλούν την αύξηση της ανεργίας με όλο και περισσότερους φόρους και περισσότερους δανεισμούς.

Στη συνέχεια, η κοινωνία εκλέγει για κυβερνήτες άτομα με απολύτως μηδενική επιχειρηματική εμπειρία που με τη σειρά τους διορίζουν ακαδημαϊκούς που έχουν υπέροχες θεωρίες οι οποίες ποτέ δεν έχουν αποδειχθεί ότι έχουν επιβεβαιωθεί έστω μία φορά!

Αν αυτό το "σπιράλ θανάτου της οικονομίας" δεν αλλάξει γρήγορα, τότε θα φτάσουμε σε σημείο να φαίνεται ακόμα κι αυτό που έκανε η Goldman Sachs το 2007, όταν κέρδισε σταδιακά δισεκατομμύρια δολάρια εις βάρος των πελατών της κατά τη διάρκεια της κατάρρευσης της αγοράς ακινήτων, ως ένα παιδικό παιγνίδι...