Προσδοκίες

Εάν κάτι αποτελεί κοινή παραδοχή, είναι ότι η νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη τάραξε τα πολιτικά νερά και δημιούργησε προσδοκίες.

Κατ' αρχήν ότι ο Αλέξης Τσίπρα δεν παίζει μόνος του στο γήπεδο, όπως γινόταν όσο είχε αντίπαλο τον Αντώνη Σαμαρά και εν συνεχεία τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Ο πρωθυπουργός δεν είναι πλέον ο μόνος συνομιλητής που έχουν οι εταίροι και δανειστές. Σε περίπτωση που η κυβέρνησή του σκοντάψει θα υπάρχει εναλλακτική

λύση και η ΝΔ δεν θα σπεύσει να τον στηρίξει σε ένα συναινετικό πλαίσιο που είχαν αρχίσει να διαμορφώνουν Καραμανλής, Μεϊμαράκης και Παυλόπουλος.

Η διαμόρφωση ενός συμπαγούς κεντροδεξιού αντιπολιτευτικού πόλου θα ωθήσει και την κυβέρνηση αφενός να σοβαρευτεί και αφετέρου να προσδιοριστεί αντιστικτικά ως ο κεντροαριστερός πόλος στην προοπτική της διαμόρφωσης του νέου δικομματισμού. Τα ενδιάμεσα μικρά κομμάτα, Ποτάμι και Δημοκρατική Συμπαράταξη θα προσκοληθούν ή θα συντριβούν, ας πρόσεχαν.

Το ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα διαμορφώσει τη νέα κεντροδεξιά με αξιώσεις εξουσίας, είναι προς το παρόν ζητούμενο αλλά όχι δεδομένο. Θα πρέπει να αποδείξει ότι διαθέτει τα ηγετικά χαρακτηριστικά και να επαναπροσδιορίσει την ταλαιπωρημένη από τις εκλογές του 2015 και μετά ΝΔ. Κυρίως όμως να αποφύγει τις κακοτοπιές και τον εναγκαλισμό όλων εκείνων που έσπευσαν να πιάσουν σειρά στην καινούργια κατάσταση στη ΝΔ.

Το ότι στο κάδρο της νέας ηγετικής ομάδας που ανακοίνωσε δεν είναι ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Μάκης Βορίδης έχει την σημασία του. Μία θέση στην φωτογραφία των δύο γνωστών για τις υπερδεξιές τους απόψεις βουλευτών, θα χάλαγε την εντύπωση της κεντροδεξιάς στροφής που θέλει να δώσει ο κ. Μητσοτάκης. Βέβαια και οι δύο είναι χρήσιμοι, αφενός για να διατηρούν και το δεξιό κοινό στη ΝΔ και αφετέρου ο Άδωνις για να κάνει ενίοτε την βρώμικη δουλειά στα τηλεοπτικά παράθυρα, όπως το ένιωσε προχθες ο Βασίλης Λεβέντης.

Μένει να φανεί τί θέση στο νέο οργανόγραμμα θα έχουν οι δύο βουλευτές.

Από τις πρώτες επαφές του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως και από τη νέα ηγετική ομάδα δεν έλλειψαν πρόσωπα που θεωρούνται φθαρμένα και μάλλον δεν έχουν να προσφέρουν κάτι θετικό.

Εάν στο ένα άκρο της παράταξης, είναι οι υπερδεξιοί στο δεύτερο είναι οι νεοφιλελεύθεροι όπως ο Θεόδωρος Σκυλακάκης, ο Θάνος Τζήμερος αλλά και οι ποταμίσιοι που έσπευσαν να χαιρετήσουν την ανάδειξη του κ. Μητσοτάκη που θεωρούν ομοϊδεάτη τους. Μόνο που όποτε καθαρά νεοφιλελεύθερα σχήματα κατέβηκαν σε εκλογές έμειναν εκτός Βουλής. Ο εναγκαλισμός μαζί τους φυσικά δεν θα εξαϋλώσει τη ΝΔ, ωστόσο δύσκολα θα της επιτρέψουν να γίνει πλεοψηφικό ρεύμα, ενώ θα δικαιώσει και την εκ προοιμίου πολεμική του ΣΥΡΙΖΑ για νεοφιλελεύθερη ταυτότητα της ΝΔ.

Το ότι παράγοντες του ευρύτερου πολιτικού-οικονομικού και μιντιακού συστήματος έσπευσαν να τον αγκαλιάσουν επίσης δεν είναι ότι καλύτερο για τον νέο αρχηγό της ΝΔ. Ένιοι εξ αυτών είναι σαρξ εκ της σαρκός και έχουν συνδεθεί με τις χειρότερες στιγμές του παλαιού συστήματος και της διαπλοκής από το οποίο θεωρητικά τουλάχιστον θέλει να απαλλάξει την χώρα ο νέος αρχηγός. Θα πρέπει να βρει έναν τρόπο για να ξεφύγει από την αγάπη τους...