Πριν από πέντε χρόνια, ο Μάριο Ντράγκι μιλούσε για τις μύγες που πετούν...

Η ομιλία του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στο Λονδίνο στις 26 Ιουλίου 2012 έγινε αμέσως διάσημη λόγω της δέσμευσής του να κάνει "ο,τιδήποτε χρειάζεται" για να σώσει το ευρώ. Αλλά προκειμένου να αναδείξει και να αποσαφηνίσει αυτή τη φράση, ξεκίνησε τις παρατηρήσεις του με έμμεσο τρόπο.

Έλεγε τότε: "Το ευρώ είναι σαν τη μέλισσα. Είναι ένα μυστήριο της φύσης γιατί δεν πρέπει να πετάξει, αλλά ωστόσο, πετάει. Έτσι το ευρώ ήταν

μια μέλισσα που πετούσε πολύ καλά για αρκετά χρόνια. Και τώρα (μάλιστα οι άνθρωποι ρωτούν "πώς έγινε κάτι τέτοιο;") πιθανότατα υπήρχε κάτι στην ατμόσφαιρα, στον αέρα, που έκανε τη μύγα να πετάξει. Τώρα κάτι πρέπει να έχει αλλάξει στον αέρα, και μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, γνωρίζουμε τι ήταν αυτό".

Την εποχή εκείνη, το κοινό νόμισμα κτυπήθηκε από τις αυξανόμενες αποδόσεις των ομολόγων στα περιφερειακά κράτη- μέλη, καθώς οι κερδοσκόποι στοιχημάτιζαν ότι οι θεμελιώδεις αδυναμίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα το έσπαζαν. Η απάντηση του Ντράγκι ήταν να δηλώσει κατηγορηματικά ότι η άμεση κρίση ανήκε στην ευθύνη της ΕΚΤ και ότι θα ασχοληθεί με αυτό.

"Η ΕΚΤ είναι έτοιμη να κάνει ό, τι χρειάζεται για τη διατήρηση του ευρώ. Και πιστέψτε με, θα είναι αρκετό".

Στη δέσμευση αυτή ακολούθησε ένα πρόγραμμα για την αγορά του χρέους των χωρών στις οποίες δόθηκε έμφαση, με αντάλλαγμα τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και από την άποψη αυτή μόνο οι λέξεις αποδείχθηκαν αρκετές. Τα περιθώρια απόδοσης υποχώρησαν, παρά το ότι το πρόγραμμα δεν σταμάτησε ούτε μειώθηκε.

Η αλληγορία της μύγας τείνει να ξεχαστεί, αλλά το θέμα του Ντράγκι ήταν το εξής: ακόμη κι αν υπάρχουη πολλές εθνικές κυβερνήσεις, ακόμα κι αν περισσότερες από δώδεκα διαφορετικές γλώσσες χωρίζουν το εργατικό δυναμικό της Ευρωζώνης, το ενιαίο νόμισμα μπορεί να πετάξει. Προχώρησε, μάλιστα, περαιτέρω, λέγοντας ότι θα «πετούσε» καλύτερα εάν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις επανεξέταζαν τις οικονομίες τους και συνεργάζονταν πιο στενά.

Σε αυτό το σημείο, η ΕΚΤ έχει λιγότερους λόγους να είναι ικανοποιημένη στα τελευταία πέντε χρόνια. Ο θεσμός (του νομίσματος) από τότε έχει καταστεί ο περιφερειακός τραπεζικός επόπτης, αλλά η ενσωμάτωση σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχει καθυστερήσει σε μεγάλο βαθμό και ο Ντάργκι έχει επανειλημμένα εκφράσει τη λύπη του για τον αργό ρυθμό των εθνικών οικονομικών μεταρρυθμίσεων.