Ποιος λέει την αλήθεια;

Η τελική ευθεία των ευρωεκλογών αρχίζει να φορτίζει με τα γνωστά οικονομικά διλήμματα το πολιτικό τοπίο, παρά το γεγονός ότι οι αγορές δεν δίνουν σημασία στο τι λένε οι Ελληνες πολιτικοί. Ο ΣΥΡΙΖΑ σηκώνει πάλι τη σημαία της ανατροπής απέναντι στη γερμανική πλευρά, αφήνοντας την κοινωνική βάση να αποτιμήσει τις θέσεις του.

Οι δηλώσεις Δραγασάκη -και πολύ περισσότερο οι διευκρινίσεις

του- έχουν μεγαλύτερη σημασία ακόμα και από αυτές του Αλέξη Τσίπρα. Ο Γιάννης Δραγασάκης δεν είναι χθεσινός. Οι παλιότεροι θυμούνται τις τηλεοπτικές εμφανίσεις του από την εποχή που το ΚΚΕ εκπροσωπούσε στα τηλεοπτικά πάνελ ο αείμνηστος Αντώνης Αμπατιέλος, την περίοδο του 1983. Η εμπειρία από τον κύκλο ανάπτυξης, μετασχηματισμού και τελικά χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας έχει δώσει ένα βαρύ φορτίο στον αντιπρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η αγορά προσδοκά από αυτόν ότι ξέρει και καταλαβαίνει και ότι δεν θέλει να τινάξει τη χώρα στον αέρα.

Ουδείς όμως κατάλαβε τι ακριβώς σημαίνει το περίφημο «whatever it takes», καθόσον ο ίδιος διέψευσε τα περί δημοψηφίσματος. Το προφανές, όμως, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ότι θα δοκιμάσει τα νεύρα των Γερμανών. Σε ορισμένους τομείς η αντιπολίτευση έχει δίκιο. Ως προς τι; Ως προς το ότι η σημερινή ανεργία και η αναξιοπαθούσα κοινωνία είναι αποτέλεσμα μιας γερμανικής συνταγής με πολύ αμφίβολα μελλοντικά αποτελέσματα.

Πολύ περισσότερο στη μείωση των κατώτατων μισθών που πήραν μαζί τους στην ύφεση την εσωστρεφή ελληνική οικονομία, φτωχοποιώντας κοινωνικά στρώματα και οδηγώντας σε απώλεια πελατείας για τις επιχειρήσεις. Από την άλλη πλευρά, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ότι σφίγγει καλά τη σκυτάλη του παλαιού ΠΑΣΟΚ για το αμαρτωλό Δημόσιο, εμφανίζεται προκατειλημμένος για τη σχέση της οικονομίας με τις αγορές και δαιμονοποιεί τις τράπεζες ως τον εχθρό του λαού.

Οι Γερμανοί σίγουρα ούτε φίλοι μας είναι, ούτε θα μας σώσουν. Ομως δεν αστειεύονται και ο χαρακτήρας της σημερινής ευρωζώνης δείχνει ότι τα κράτη-μέλη έχουν υποταχθεί στα κελεύσματά τους. Το πώς θα διαπραγματευτεί μαζί τους ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δική του ευθύνη και δεν σηκώνει πολιτική σπέκουλα.

Ομως οι Γερμανοί δεν είναι ανίκητοι και κάποιος από την ελληνική πλευρά θα πρέπει να τους κερδίσει. Αυτή είναι και η μεγάλη πρόκληση. Η ανατροπή της αδιέξοδης συνταγής τους με μια οικονομική πολιτική πιο τολμηρή και πιο αποτελεσματική. Στην ελληνική οικονομία δεν έχουν γίνει πολλές διαρθρωτικές αλλαγές. Η βασική λογική ήταν μέχρι τώρα αύξηση φορολογίας και γενικώς μειώσεις μισθών. Νέες ιδέες, ουσιώδη κίνητρα για επενδύσεις και ενίσχυση της ρευστότητας στην αγορά ακόμα δεν έχουμε δει.

Μιλάμε για ανάκαμψη, την ώρα που η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδος μάς ανακοίνωσε την εβδομάδα που πέρασε ότι ο ρυθμός μείωσης της χρηματοδότησης του ιδιωτικού τομέα έφτασε στο 4,1% τον Μάρτιο έναντι 4% τον Φεβρουάριο. Δηλαδή η λεγόμενη βίαιη απομόχλευση συνεχίζεται, με αποτέλεσμα η έκθεση των τραπεζών να μειώνεται, αλλά η αγορά να μην αποκτά ρευστότητα. Ολα αυτά δείχνουν μια ασφυκτική πίεση στον πολιτικό χρόνο και η γερμανική πλευρά που με τόσο ζήλο την εκβίασε δεν αντιλαμβάνεται το βάρος με το οποίο φόρτωσε τη χώρα.

Η ελληνική πλευρά θα πρέπει να κοιτάξει μπροστά και να μη γυρίσει πίσω. Κορόνες του τύπου «δεν θα πληρώσουμε τα ομόλογα στις διαπραγματεύσεις» και άλλα τέτοια «ανδραγαθήματα» που επιφανείς Συριζαίοι διακηρύττουν μάλλον θα προκαλούν την αγανάκτηση όσων έκαναν παξιμάδι το υστέρημά τους για να πληρώσουν τους φόρους τους την τελευταία τετραετία. Από την άλλη πλευρά, οι βοήθειες με τα φραγκοδίφραγκα του Ελληνικού Επενδυτικού Ταμείου είναι μια αστεία υπόθεση.

Ενας δρόμος είναι η επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών στο σύνολό τους και η ανάκτηση της πλήρους πρόσβασης στις αγορές. Παράλληλα ο ανασχεδιασμός του Δημοσίου σε όλους τους τομείς με πολιτική συναίνεση και τεχνοκρατικά κριτήρια.

Το παραμύθι με τους μειωμένους μισθούς θα πρέπει επίσης να τελειώσει, όπως και αυτό με την υποχρεωτική ασφάλιση στον ΟΑΕΕ με το ιλιγγιώδες ποσό να ξεκινά από 225 ευρώ τον μήνα για τις κατώτατες αμοιβές. Σε όλα αυτά τι έχουν να μας πουν όσοι έχουν τις καταθέσεις των 60-70 δισ. ευρώ στο εξωτερικό και δεν τους νοιάζει τι καιρό θα κάνει αύριο; Η υποκρισία για την ελληνική οικονομία έχει αποκαλυφθεί από καιρό και κάστανα δεν πρόκειται να χαρίσει κανένας σε κανέναν.

Blogger Παναγιώτης Μπουσμπουρέλης