Ποιος είναι ο καταλληλότερος διάδοχος του Μάριο Ντράγκι;

Στα τέλη Οκτωβρίου, ο Mario Draghi θα παραιτηθεί από την προεδρία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Το «πιστόλι του αφέτη» εκπυρσοκρότησε, προκειμένου να ξεκινήσει ο αγώνας για τον αντικαταστάτη του, με τους ηγέτες της Ευρώπης να συζητούν τα πλεονεκτήματα των υποψηφίων, από τον πρόεδρο της Bundesbank Jens Weidmann μέχρι τον Olli Rehn, τον κεντρικό διοικητή της τράπεζας

Ωστόσο, ένα άτομο δεν εμφανίστηκε στον κατάλογο πιθανών διαδόχων, παρά τα... διαστημικά του προσόντα: Ο Olivier Blanchard. Ο Γάλλος είναι συνεργάτης στο Ινστιτούτο Διεθνών Οικονομικών Peterson και πρώην επικεφαλής οικονομολόγος στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Είχε σίγουρα ό, τι χρειάζεται για να διαδεχθεί τον Draghi.

Ως ένας από τους πιο γνωστούς μακροοικονομικούς αναλυτές του κόσμου, ο Blanchard κατέχει τις πνευματικές προϋποθέσεις και τη δημιουργικότητα που απαιτούνται για να ηγηθεί της ΕΚΤ σε μια δύσκολη συγκυρία. Η κεντρική τράπεζα πασχίζει να επιτύχει τον στόχο της, να είναι ο πληθωρισμός κάτω, αλλά κοντά στο 2%, την ώρα που οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό μειώθηκαν ακόμη περισσότερο από την εποχή που η ΕΚΤ ξεκίνησε το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.

Ο σκεπτικισμός κυριαρχεί, ως προς την ικανότητα της κεντρικής τράπεζας να παρέχει αποτελεσματικά κίνητρα, καθώς τα επιτόκια είναι ήδη πολύ χαμηλά ή και αρνητικά και το QE μπορεί να είναι λιγότερο χρήσιμο από όσο ήταν στο παρελθόν. Αν η ευρωζώνη εισέλθει σε μια νέα κρίση, θα χρειαζόταν μακροπρόθεσμα ένας εγκέφαλος όπως ο Blanchard.

Θα προσέφερε επίσης συνοχή και συνέχεια. Υπάρχουν βάσιμες ανησυχίες ότι ο επόμενος πρόεδρος της ΕΚΤ θα μπορούσε να ανακαλέσει ορισμένες βασικές πολιτικές του Draghi, συμπεριλαμβανομένης της δέσμευσης για αγορά απεριόριστων ποσοτήτων βραχυπρόθεσμων ομολόγων από χώρες που βρίσκονται σε κρίση (υπό την προϋπόθεση ότι υποβάλλουν αίτηση για πρόγραμμα διάσωσης). Ο Blanchard υποστήριξε σθεναρά την προσπάθεια της ΕΚΤ να τερματίσει την κρίση χρέους στην ευρωζώνη και να σώσει τη νομισματική ένωση από τον αποπληθωρισμό.

Φυσικά, είναι ασαφές αν θα διαθέτει τις πολιτικές ικανότητες που επέτρεψαν στον Draghi να εισαγάγει τις ανορθόδοξες πολιτικές του παρά τις αρχικές αμφιβολίες του Βερολίνου. Ωστόσο, η επταετής θητεία του στο ΔΝΤ του έδωσε αρκετή εμπειρία στη διαμεσολάβηση των ευαισθησιών, μεταξύ των διαφόρων εθνικών φορέων.

Επιπλέον, έχει πάρει μέρος στη συζήτηση για τη μεταρρύθμιση της ευρωζώνης. Για παράδειγμα, θέλει να αλλάξει τους φορολογικούς κανόνες της ΕΕ, οι οποίοι πιστεύει ότι δεν είναι πλέον κατάλληλοι για το σκοπό αυτό. Και πάλι θα μπορούσε να συνεχίσει το έργο του Draghi για να πιέσει για μεταρρυθμίσεις, αν και δεν έχουν ληφθεί υπόψη όλες οι εκκλήσεις του τωρινού επικεφαλής της ΕΚΤ, συμπεριλαμβανομένης της κατάρτισης προϋπολογισμού για τη ζώνη του ευρώ.