Ποιοι τρέμουν την αξιολόγηση και γιατί;

Χρόνια τώρα και πάντως πολύ πριν από την οικονομική κρίση και τα μνημόνια, ετίθετο από διάφορους “αιθεροβάμονες” ως αδήριτη ανάγκη, η διαρκής αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, προκειμένου κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ένα αξιόλογο δυναμικό που θα ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των καιρών.

Το όλο θέμα έμενε πάντα στα στενά πλαίσια διαφόρων συνεδρίων και οψέποτε κάποιος τολμούσε να ψελλίσει κάτι τέτοιο σε ευρύτερο κοινό, έσπευδαν να τον “γειώσουν”, από τη μια οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι δια των συνδικαλιστικών τους

οργάνων και από την άλλη το πολιτικό σύστημα που δεν ήθελε συγκρούσεις που θα είχαν πολιτικό κόστος.

Τώρα που το πολιτικό σύστημα που εκπροσωπείται στην κυβέρνηση, είναι αναγκασμένο εκ των πραγμάτων και κυρίως εκ των μνημονίων, να κάνει την αξιολόγηση πράξη και με δεδομένο ότι το πολιτικό κόστος, τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) το έχουν πληρώσει και μάλιστα πολύ ακριβά, ελπίζουμε να προχωρήσει και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ανανέωσης του προσωπικού.

Υπό την αίρεση βέβαια ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης με προεξάρχουσα την αξιωματική δεν θα τορπιλίσουν τη διαδικασία.

Και τούτο γιατί αν κρίνει κανείς από τις μέχρι τώρα τοποθετήσεις τους, όχι απλά δεν τη ν θέλουν καθώς η κομματική πελατεία που έφυγε από τα δύο άλλα κόμματα αθροίστηκε στο δικό τους μαγαζί, αλλά επιπρόσθετα διατυμπανίζουν πως όποιες απολύσεις μέλλει συμβούν για τους αποτυχόντες της αξιολόγησης και οι οποίες κρίνονται εκ των προτέρων αντισυνταγματικές, θα μεριμνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ για την επαναπρόσληψη τους.

Θα περίμενε κανείς από ένα κόμμα που προσπαθεί να μας πείσει ότι, φέρνει το καινούργιο στα πολιτικά πράγματα και αφήνει πίσω τις αγκυλώσεις των παλαιών κομμάτων που μα έφεραν ίσαμε εδώ, ότι η διαρκής αξιολόγηση θα ήταν η προμετωπίδα τους και δεν μετέρχονταν τις ίδιες και χειρότερες μεθόδους με το παλαιοκομματικό σύστημα.

Φευ όμως, η άγρα ψηφοφόρων που είναι αναγκαίοι στον σκοπό της κατάκτησης της εξουσίας, τους συμβίβασε και τους αλλοτρίωσε πολύ πριν πετύχουν το στόχο τους.

Άβουλοι ακολουθούν την πεπατημένη και ήδη έχουν γεμίσει ένα μακρύ κατάλογο υποσχέσεων επιστροφής στις παλιές καλές μέρες που ζούσαμε όλοι στη νιρβάνα της ασφάλειας, της αντιπαραγωγικότητας, του βολέματος και του δε βαριέσαι.

Με τα δανεικά(και αγύριστα όπως πίστευαν κάποιοι) ζήσαμε καλά για πολλά χρόνια. Δυστυχώς για όλους μας, αυτό το παραμύθι δεν είχε happy end.

Αντί όμως να διδαχθούμε όλοι και κυρίως τα κόμματα απ΄ αυτή την οδυνηρή εξέλιξη, κάποιοι συνεχίζουν να σπεκουλάρουν. Τους είναι αδιανόητο ,οι δάσκαλοι και οι καθηγητές να αξιολογούνται συνεχώς από ένα ανεξάρτητο όργανο για να διαπιστώνεται αν κάνουν γι αυτή την υπεύθυνη για το μέλλον των παιδιών μας δουλειά. Θεωρούν κακό αν κάποιος δεν κάνει για δάσκαλος να σταματήσει να κάνει τον δάσκαλο ή αν κάποιος υπάλληλος του δημοσίου δεν κάνει γι αυτό το αντικείμενο γιατί δεν φρόντισε να μάθει τις νέες τεχνολογίες, να πάει στο σπίτι του.

Πρέπει σώνει και καλά ο ΄Ελληνας φορολογούμενος, να συνεχίσει να τους πληρώνει και να κρατούν θέσεις σε κρίσιμους τομείς, αφήνοντας έξω πολύ ικανότερους και προσοντούχους, απλά και μόνο επειδή κάποια στιγμή διορίστηκαν στο δημόσιο ! Και αφήνω ασχολίαστο τον τρόπο πρόσληψης που σηκώνει πάντα πολύ συζήτηση.

Με τέτοιες αντιλήψεις όμως και τέτοια παλαιολιθικά μυαλά από νέους πολιτικούς που διεκδικούν της εξουσία, δεν είναι λίγοι αυτοί που προσχωρούν στην άποψη ότι καλύτερα με τους φταίχτες που κατάλαβαν τα λάθη τους και προσπαθούν να τα διορθώσουν, παρά με τους επικίνδυνους πειραματισμούς, που έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι απέτυχαν.

Blogger Βασίλης Στεφανακίδης