Ποιες ολιγωρίες και ποια λάθη οδηγούν την τρόικα να μας κολλήσει και πάλι στον τοίχο

Οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα ανοίγουν για μία ακόμη φορά κοινωνικά και ευαίσθητα ζητήματα γιατί όπως όλα δείχνουν οι συντάξεις των ειδικών ταμείων και ειδικά εκείνες που είναι πάνω από το μέσο όρο περνάνε στο επίκεντρο των περικοπών. Σε μία περίοδο όπου έχει χαθεί το μέτρο της λιτότητας και η νεοφτώχεια αποτελεί χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας.

Την ίδια ώρα φαίνεται ότι η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να κλείσει τις αμυντικές βιομηχανίες οι οποίες αποτελούν ασήμαντα χρεοκοπημένα πρώην επιχειρηματικά κελύφη, απασχολούν

όμως εργαζόμενους. Και δυστυχώς δικαιωθήκαμε σ' αυτό που λέγαμε ότι η καθυστέρηση και η ολιγωρία στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και στην αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέα χτυπήματα στην κοινωνία.

Όσο η ελληνική κυβέρνηση καθυστερεί να αντιληφθεί και να εφαρμόσει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις ουσίας τόσο οι πιέσεις θα γίνονται αμείλικτες όπως άλλωστε συμβαίνει και με την υπερφορολόγηση της αγοράς ακινήτων και το νέο πλαίσιο που αφορά τον ειδικό φόρο των ακινήτων. Μία οικονομία που αντιμετωπίζεται με διαρκείς περικοπές και φορολογικές επιβαρύνσεις κατά ένα λογιστικό τρόπο μπορεί να επιτυγχάνει μία ονομαστική σύγκλιση στα δημοσιονομικά μεγέθη όμως εξαντλεί τα περιθώρια και τις αντοχές της κοινωνικής βάσης.

Αν η κυβέρνηση όμως είχε λειτουργήσει αποτελεσματικότερα όσον αφορά την αναδιάρθρωση με ιδιωτικοποιήσεις του ενεργειακού τομέα, τότε και επενδύσεις θα προχωρούσαν αλλά και δε θα είχε αποκλίσεις στα νούμερα για να την πληρώνουν οι αδύναμοι. Όλα αυτά δείχνουν ότι η σημερινή πορεία είναι πορεία χωρίς επιστροφή. Οι αγορές μπορείς να επευφημούν και το χρηματιστήριο να ανεβαίνει όμως το ζητούμενο είναι να υπάρξει πραγματικό αντίκρισμα για να θεμελιωθεί η σταθεροποίηση μιας οικονομίας το διαθέσιμο εισόδημα της οποία μειώνεται εκθετικά.

Μόνον έτσι η τρόικα θα πάει για πάντα σπίτι της και η αυταρχική στάση της δεν θα είχε αντίκρισμα. Γιατί αλήθεια είναι προς πέραν της δημοσιονομικής προσαρμογής στην οικονομία δεν έχουν γίνει αυτά που έπρεπε να γίνουν και η υπόθεση του ΤΑΙΠΕΔ εξελίσσεται σ' ένα φιάσκο με απρόβλεπτες συνέπειες. Γιατί δεν προτείνουν λοιπόν στην τρόικα να μπουν αμερικάνικα funds στις κρατικές επιχειρήσεις, που αυτά το επιζητούν και το θέλουν; Τι διαθέτει η κυβέρνηση; Έλλειψη φαντασίας ή φοβάται να προωθήσει εναλλακτικές προτάσεις απέναντι στον τυφλοσούρτη των Γερμανών;

Blogger Παναγιώτης Μπουσμπουρέλης