Όταν έκλαψε ο... Γιώργος

Σαν σήμερα πριν από έξι χρόνια αυτή η χώρα έζησε μία ιδιαίτερα τιμημένη επέτειο. Πιθανώς να μην το καταλάβατε. Ε, είχαν απεργία και τα ΜΜΕ, οπότε ποιος να σας το θυμίσει, σωστά;

Στις 23 Απριλίου του 2010, ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, με σπασμένη φωνή, σχεδόν δακρυσμένα μάτια και με φόντο το γαλάζιο του Αιγαίου, μας πληροφόρησε

ότι «οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε» και καλό θα είναι να προετοιμαστούμε.

Η αλήθεια είναι ότι οι «Μήδοι» και πλήθος άλλων για να λέμε και τη μαύρη αλήθεια, ήρθαν, ξαναήρθαν, εδώ είναι ακόμη δηλαδή, αλλά εμείς προκοπή δεν βλέπουμε.

Υπογράψαμε ένα Μνημόνιο, υπογράψαμε και δεύτερο, μετά υπογράψαμε και ένα τρίτο (με το αριστερό χέρι) και οσονούπω φθάνει και ένα τέταρτο, καθώς ως έθνος μάλλον το αγαπημένος μας τραγούδι είναι το «Τα Παιδιά του Πειραιά», μόνο που αντικαταστήσαμε τα «Παιδιά» με τα «Μνημόνια», για να το κάνουμε πιο σύγχρονο.

Το εντυπωσιακότερο, όλων, είναι πάντως να εξετάσει κάποιος - εάν φυσικά έχει το κουράγιο να διαβάσει τα Μνημόνια που έχουν υπογράψει οι κυβερνήσεις που εμείς με τα χεράκια μας εκλέξαμε τα τελευταία έξι χρόνια, της παρούσης συμπεριλαμβανομένης -, τους στόχους που είχαν όλα όσα υπογράψαμε. Και κυρίως να διαβάσει τους στόχους που είχαν τεθεί σε εκείνο, το πρώτο-πρώτο Μνημόνιο, του συγκινημένου και έχοντα πράξει το «πατριωτικό του καθήκον», Γ. Παπανδρέου.

Σύμφωνα με αυτό το πρώτο και πολυαγαπημένο Μνημόνιο -κάτι σαν την πρώτη αγάπη ένα πράγμα - το 2014 και αφού τα είχαμε εφαρμόσει όλα (όχι τις «εύκολες» περικοπές αλλά τις «δύσκολες» μεταρρυθμίσεις) η οικονομία θα «έτρεχε» με ρυθμό 2,1%. Η ανεργία θα είχε υποχωρήσει στο 14,6%, το χρέος στο 148,4% του ΑΕΠ και... (βαθιά ανάσα σας παρακαλώ) το πρωτογενές πλεόνασμα θα είχε αγγίξει το 5,9% του ΑΕΠ!!!!

Όπως πιθανώς γνωρίζεται η οικονομία είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας - έχοντας υποστεί ένα-δυο ακόμη μνημόνια στο ενδιάμεσο -, η ανεργία σπάει το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ και προσφάτως (πριν μας έρθει η λυπητερή από το Eurogroup που έλαβε χώρα στο Άμστερνταμ) πανηγυρίζαμε, έμπλεοι υπερηφάνειας που το πρωτογενές πλεόνασμα έφθασε στο 0,7% του ΑΕΠ το 2015, γιατί το 2014 είχαμε επιτύχει ένα όμορφο και περιποιημένο πρωτογενές πλεόνασμα στο 0,3% του ΑΕΠ.

Με τις υγείες μας, λοιπόν και εύχομαι από βάθος καρδιάς να μην συζητάμε ακριβώς τα ίδια - ο Θεός δηλαδή να μας έχει καλά έως τότε - το 2018 που θεωρητικά «λήγει» το τρέχον Μνημόνιο....