Οι εμβολιασμοί δεν προσφέρονται για μικροκομματικά οφέλη

Θα συμφωνήσω πως η πειθώ προς τους ανεμβολίαστους, να το πράξουν, θα ήταν η ιδανικότερη λύση και πως η υποχρεωτικότητα δημιουργεί πολλές φορές ισχυρές αντιδράσεις με αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα.

Όμως, αναρωτιέμαι αν υπάρχουν πλέον κι άλλα επιχειρήματα ή τρόποι να πεισθούν αυτοί οι συμπολίτες μας που διστάζουν ή αρνούνται τον εμβολιασμό, από τη στιγμή μάλιστα που η επαγγελματική τους δραστηριότητα, βάζει σε κίνδυνο ανήμπορους και ευπαθείς συμπολίτες μας που έχουν ανάγκη των υπηρεσιών τους.

Έχει γίνει κάτι

άλλο, με καλύτερα αποτελέσματα σε άλλες χώρες που δεν έγινε εδώ; Μια άλλη καμπάνια ενημέρωσης, ένας άλλος επιστημονικός τρόπος πειθούς των αρνητών που εμείς δεν τον έχουμε λάβει υπόψη; Προφανώς όχι και γι αυτό άλλωστε όλες οι χώρες η μία μετά την άλλη καταφεύγουν στην υποχρεωτικότητα των εμβολίων για κάποιες συγκεκριμένες ομάδες πολιτών τους που είτε εργάζονται σε νοσοκομεία είτε στα γηροκομεία και τα ιδρύματα με άτομα ειδικών αναγκών αλλά ακόμα και στο χώρο της εκπαίδευσης.

Επομένως, δεν μοιάζει ακατανόητη η παντιέρα που σηκώνει η αξιωματική αντιπολίτευση κατά της υποχρεωτικότητας και υπέρ της πειθούς και μόνο;

Κι αν όντως πιστεύει πως με την πειθώ και τον διάλογο με επιχειρήματα θα εμβολιαστούν τελικά οι εργαζόμενοι στις δομές υγείας γιατί δεν ξεκινά και η ίδια μια καμπάνια πειθούς για να ακούσουμε κι εμείς τα δικά τους επιχειρήματα που προφανώς είναι διαφορετικά από αυτά της επιστημονικής επιτροπής των λοιμωξιολόγων και των κυβερνητικών οργάνων;

Κι αν όντως είναι τόσο πειστικά τα δικά της επιχειρήματα γιατί να μην τα μάθουμε όλοι και να συμβάλλουμε ο καθένας με τις δυνάμεις του, στο χτίσιμο της ανοσίας της κοινότητας; Είναι μήπως απόρρητα και μυστικά;

Αυτό θα ήταν όντως μια πράξη ευθύνης απέναντι στην κοινωνία και τη χώρα αν όντως είναι υπέρ του καθολικού εμβολιασμού όπως διατείνονται (όχι όλοι βέβαια, γιατί τις απόψεις Πολλάκη δεν τις έχουν καταδικάσει ρητά και επισήμως) ή απλά ψαρεύουν στα θολά νερά των αρνητών.

Διότι το να κατακεραυνώνουν την κυβέρνηση και να την καταγγέλλουν ότι απέτυχε παταγωδώς στην αντιμετώπιση της πανδημίας, να τη λοιδορούν για το bonus των 150 ευρώ στους νέους και να τη χλευάζουν για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των νοσοκομειακών, απαιτεί με βάση την απλή λογική, μια άλλη πρόταση την οποία, όμως, δεν ακούμε ούτε βλέπουμε.

Δεν μας λένε τι παραπάνω θα έκαναν αυτοί αν είχαν την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας παρά μόνο, ένα στείρο όχι, σε ό,τι κι αν κάνει η κυβέρνηση.

Και φυσικά με ένα τέτοιο τρόπο αντιπολίτευσης όχι μόνο δεν συμβάλλουν στο να πειστούν όσο το δυνατόν περισσότεροι ανεμβολίαστοι αλλά πετυχαίνουν το ακριβώς αντίθετο.
Δίνουν κίνητρα στους αρνητές να αντιδράσουν στην υποχρεωτικότητα και να φουντώσει το αντιεμβολιαστικό κίνημα.

Και μπορεί οι της αξιωματικής αντιπολίτευσης να διατείνονται πως επειδή εμβολιάστηκαν οι ίδιοι έστειλαν μήνυμα υπέρ των εμβολιασμών αλλά αυτό προφανώς δεν είναι αρκετό και η τωρινή στάση τους με την υποχρεωτικότητα, ελάχιστα τους ξεχωρίζει από τις θεωρίες του Βελλόπουλου.

Από τη στιγμή μάλιστα που δεν αμφισβητείται η Συνταγματικότητα της απόφασης των υποχρεωτικών εμβολιασμών για μια κατηγορία επαγγελματιών, προς τι όλη αυτή η αντιπολιτευτική καμπάνια για τα δικαιώματα και την ελεύθερη βούληση των αντιεμβολιαστών νοσοκομειακών;

Δεν έχει γίνει άραγε ακόμα κατανοητό πως η πανδημία δεν προσφέρεται για προσπορισμό κομματικών οφελών και πως αυτό που έχει ανάγκη ο τόπος τούτες τις δύσκολες στιγμές, είναι η συμπόρευση όλων προς τον κοινό σκοπό που δεν είναι άλλος από την προστασία της δημόσιας υγείας;

Υπάρχουν άλλωστε χιλιάδες άλλα θέματα που μπορεί να αναδιπλωθεί ο αντιπολιτευτικός λόγος και η ανάδειξη των διαφορετικών θέσεων. Όχι όμως τα εμβόλια.