Οι «δράκοι» και η ανεργία

Αφορμή για το κείμενο στο blog είναι το θέμα μιας εκδήλωσης και το περιεχόμενο – για την ακρίβεια του πράγματος, οι προτάσεις- μιας μελέτης.

Ας ξεκινήσω από τον τίτλο της εκδήλωσης που διοργανώνει την ερχόμενη Τρίτη στην Αθήνα οι φορείς και τα μέλη του Δικτύου Διαγενεακής Δικαιοσύνης. Ο τίτλος τα «λέει όλα»: Άνεργοι Νέοι και Νέοι Άνεργοι; Το παρόν και το μέλλον της εργασίας στην Ελλάδα.

Τα

τελευταία χρόνια με την έκρηξη της ανεργίας λόγω της παρατεταμένης παραγωγικής ανομβρίας αλλά και την φυγή του αξιόλογου διανοητικού κεφαλαίου της χώρας στο εξωτερικό ο δημόσιος διάλογος για την εργασία στην Ελλάδα έχει υποχωρήσει και υποβαθμιστεί σε μια τηλεοπτικού τύπου συζήτηση για τις επιδοματικές πολιτικές.

Αλλά, η ανεργία (και οι πολιτικές για την αντιμετώπιση της) πάει χέρι χέρι με την παραγωγική ανάταση της χώρας αλλά και με την ανταπόκριση του παραγωγικού δυναμικού της στις προκλήσεις του ψηφιακού μετασχηματισμού και της διεθνοποίησης δίχως σύνορα… Σε αυτό το κρίσιμο στοιχείο της έρχεται να δώσει την δική της απάντηση μια μελέτη του Οργανισμού διαΝΕΟσις για τους "πέντε δράκους" που κρατούν φυλακισμένη την ελληνική οικονομία και εμποδίζουν την ανάπτυξη. Το ποιοι είναι οι "πέντε δράκοι" δεν χρειάζονται και πολλές εξηγήσεις και διευκρινίσεις. Είναι «το δυσβάσταχτο χρέος, το προβληματικό ασφαλιστικό σύστημα, το αναποτελεσματικό φορολογικό σύστημα, η καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης και το διπλό πρόβλημα της πολυνομίας/κακονομίας».

Ο καθηγητής Οικονομικής Ανάλυσης στο ΟΠΑ και πρώην Υπουργός Νίκος Χριστοδουλάκης, ο καθηγητής ασφαλιστικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς Μιλτιάδης Νεκτάριος και ο ανεξάρτητος βουλευτής και πρώην ΓΓΠΣ και ΓΓΔΕ Χάρης Θεοχάρης, μαζί με τους Χρήστο Αξιόγλου, Παύλο Κουρή και Γιώργο Συμεωνίδη ετοίμασαν μια κοινή μελέτη για την αντιμετώπιση του χρέους, τον εξορθολογισμό του ασφαλιστικού συστήματος και τον επανασχεδιασμό του φορολογικού συστήματος.

Όπως διαβάζω σε σχετικό ενημερωτικό σημείωμα της διαΝΕΟσις στο site του οργανισμού: «Η μελέτη, που προέκυψε από τη δουλειά των τριών συγγραφέων τα τελευταία δύο χρόνια, συνθέτει μια συνολική πρόταση οικονομικής πολιτικής η οποία περιλαμβάνει τρεις άξονες:

-Την επίτευξη ενός νέου συμβιβασμού για τα πρωτογενή πλεονάσματα για τα οποία η χώρα μας έχει δεσμευτεί κατά την περίοδο 2019-2022. Σύμφωνα με την πρόταση, η χώρα θα πρέπει να διεκδικήσει τη δυνατότητα ένα 2% του ΑΕΠ να κατευθύνεται στη χρηματοδότηση παραγωγικών επενδύσεων και υποδομών κάθε χρόνο, τουλάχιστο μέχρι το 2029.

-Τη ριζική μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος με μείωση των συνολικών εισφορών (από 27% σε 19%) και με χρήση των επικουρικών επικουρικών εισφορών για τη δημιουργία ενός κεφαλαιοποιητικού συστήματος. Προβλέπεται ότι η μεταρρύθμιση θα οδηγήσει σταδιακά στη δημιουργία 350.000 θέσεων εργασίας μέχρι το 2030 και τη μείωση της ανεργίας στο 7,1% μέσα σε 10 χρόνια.

- Την απλοποίηση της φορολογίας με ενοποίηση και μείωση συντελεστών. Μεταξύ άλλων, η πρόταση προβλέπει συντελεστή 20% στα καθαρά κέρδη των επιχειρήσεων, φορολογία εισοδήματος από 20% ως 30% για τα φυσικά πρόσωπα και επί των καθαρών κερδών των αυτοαπασχολούμενων και των ατομικών επιχειρήσεων, ενιαίο ΦΠΑ 20% (και χαμηλό συντελεστή 10%), αλλά και μια σειρά από θεσμικές αλλαγές που θα αυξήσουν την εισπραξιμότητα και θα βοηθήσουν στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής».

Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτά τα συνδυασμένα μέτρα θα επιτρέψουν στη χώρα να μειώσει το χρέος της κάτω από το 100% του ΑΕΠ μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2020, να ενθαρρύνει νέες επενδύσεις και νέες εξαγωγικές δραστηριότητες για τις επιχειρήσεις, να ενισχύει τη ρευστότητα της αγοράς, την αύξηση της απασχόλησης και την αύξηση των εισοδημάτων των πολιτών. Για όλα αυτά, όμως, πέραν του πατριωτισμού των Ελλήνων (για να θυμηθούμε και τους αγώνες της δεκαετίας του΄60) απαιτούν πολιτικούς με πολιτικές που να έχουν προοπτική 20 χρόνων συνδεδεμένη με τις διεθνείς εξελίξεις και επιταγές. Όλα τα άλλα είναι για τους «φαρμακοτρίφτες» κάθε είδους και χρώματος…

Για περισσότερα πατήστε ΕΔΩ και ΕΔΩ