Ο ταλαντούχος κ. Θεοχάρης

Ο γενικός γραμματέας Δημοσίων Εσόδων κ. Χάρης Θεοχάρης έχει ένα σπάνιο προνόμιο στην ελληνική διοίκηση. Έχει τοποθετηθεί στη θέση του για πέντε χρόνια και η θητεία του δεν εξαρτάται από την ενδεχόμενη εναλλαγή κυβερνήσεων.
Επιπρόσθετα, ο κ. Θεοχάρης έχει στις πλάτες του τη ευθύνη να αναβαθμίσει και να εξυγιάνει το μηχανισμό των δημοσίων εσόδων και να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή, δηλαδή έχει φορτωθεί το σοβαρότερο ίσως πρόβλημα της χώρας.
Επιπλέον, σύμφωνα με το βιογραφικό του, είναι υπερεπαρκής σε θέματα ψηφιακής τεχνολογίας, η οποία είναι το

βασικό εργαλείο για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και την απλούστευση των διοικητικών μηχανισμών παγκοσμίως.
Όπως όλα δείχνουν, όμως, έχει μπλέξει σε ένα κυκεώνα προβλημάτων.
Είναι λογικό και αναμενόμενο: Τέτοιες “επαναστάσεις” δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη, ούτε μπορεί να περιμένει κάποιος ότι οι όποιες αλλαγές θα περάσουν χωρίς να υπάρξουν -εμφανείς ή αφανείς- αντιδράσεις από τους μηχανισμούς που συνδέονται με τη φοροδιαφυγή.

Όμως, από ότι φαίνεται, ο γενικός γραμματέας Δημοσίων Εσόδων κινδυνεύει να πνιγεί σε μια κουταλιά νερό.

Και όχι στις μεγάλες μάχες εναντίον των σκοτεινών δυνάμεων που θάλπουν τη φοροδιαφυγή και τους σκοτεινούς μηχανισμούς που την υπερασπίζονται.

Το τελευταίο διάστημα οι Έλληνες φορολογούμενοι βλέπουν να προστίθεται στο τεράστιο άχθος των αλλεπάλληλων φόρων και η γραφειοκρατική ταλαιπωρία των λαθώς και των πιεστικών χρονοδιαγραμμάτων.
Τα προβλήματα αυτά, μάλιστα, εμφανίζονται αμέσως μετά τον παραλογισμό των ρυθμίσεων για τα χρέη προς το Δημόσιο, οι οποίες τελικά έγιναν με τόσο αυστηρό και άδικο τρόπο που τελικά μεγεθύνουν το πρόβλημα, αντί να το ελαφρύνουν.
Για τις δηλώσεις, ήταν αναμενόμενο, ασφαλώς, ότι θα υπήρχαν προβλήματα στη μεταφορά των τόκων των καταθέσεων στις μερίδες των φορολογουμένων στο TAXIS ή στην υποβολή όλων των δηλώσεων ηλεκτρονικώς.

Πρώτη φορά είναι, λάθη ίσως γίνουν.

Γιατί όμως πρέπει να μπει το μαχαίρι στο λαιμό των πολιτών με ασφυκτικές προθεσμίες μέσα στο κατακαλόκαιρο και να επιδεικνύεται τέτοια αδιαλλαξία από την πλευρά της διοίκησης, απέναντι στο ενδεχόμενο παράτασης;

Πολύ δε περισσότερο, που είναι εξωφρενικό να μαθαίνουμε (από τα tweets του κ. Θεοχάρη) ότι η παράταση των προθεσμιών πρέπει να εγκριθεί -άκουσον, άκουσον- από την τρόικα.

Ο κ. Θεοχάρης δεν τοποθετήθηκε στη θέση του για να υπηρετεί την τρόικα, αλλά τον ελληνικό λαό.
Είναι δε θεσμικά ανεξάρτητος και από την κυβέρνηση αλλά και από την τρόικα.
Στο χέρι του είναι να αποφασίσει αν θέλει να ασκήσει τα προνόμια της ανεξαρτησίας του και να λάβει αποφάσεις που θα προωθήσουν το έργο του και τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών.
Εκεί θα βρει στήριξη και συμπαραστάση από όλους όσοι ενδιαφέρονται να πάει η χώρα ένα βήμα μπροστά.
Διαφορετικά, η θεσμική ανεξαρτησία θα μείνει απλώς ένα κενό γράμμα, ένα πρόσχημα -ανάμεσα σε πολλά άλλα- για να διοικείται η Ελλάδα ως αποικία από τις δυνάμεις της “μητρόπολης”.

Blogger Γιώργος Χ. Παπαγεωργίου