Ντε Γκίντος: «Θα υπερασπιστώ την ανεξαρτησία της ΕΚΤ»

Την παραίτησή του από υπουργός Οικονομικών της ισπανικής κυβέρνησης αναμένεται να ανακοινώσει τις επόμενες μέρες ο Λουίς ντε Γκίντος, καθώς ετοιμάζεται να αναλάβει τη θέση του αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Τυπικά η απόφαση θα παρθεί από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 22-23 Μαρτίου, ωστόσο, μετά και την απόσυρση της υποψηφιότητας του Ιρλανδού κεντρικού τραπεζίτη, Φίλιπ Λέιν, και την στήριξη από το

Eurogroup, o Ισπανός πολιτικός έχει εξασφαλίσει τη θέση του Νο 2 στην ΕΚΤ.

Σε δηλώσεις του μετά τη συνεδρίαση του Eurogroup ο Ντε Γκίντος απάντησε στην κριτική που του ασκείται για το γεγονός ότι προέρχεται από την πολιτική και δεν έχει τραπεζική εμπειρία, λέγοντας ότι «μπορεί να είναι πολιτικός αλλά θα υπερασπιστεί την ανεξαρτησία της ΕΚΤ».

«Είναι πολύ αργά να μάθεις τη δουλειά όταν έχεις ήδη διοριστεί στο εκτελεστικό συμβούλιο της ΕΚΤ. Δεν έχει καθόλου εμπειρία από κεντρικές τράπεζες» σχολιάζει στη Wall Street Journal ο Στέφαν Γκέρλαχ, πρώην αναπληρωτής διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Ιρλανδίας και νυν επικεφαλής οικονομολόγος στην EFG Bank στη Ζυρίχη.

Ερωτηθείς για το αν η απόφαση αυτή ανοίγει τον δρόμο για την εκλογή ενός Γερμανού, συγκεκριμένα του κεντρικού τραπεζίτη, Γενς Βάιντμαν, στο «τιμόνι» της ΕΚΤ, ο Ντε Γκίντος, δήλωσε πως ο διορισμός του δεν έγινε με βάση καμία τέτοια προϋπόθεση.

Αναλυτές πάντως εκτιμούν πως η εκλογή ενός Νοτιοευρωπαίου στην αντιπροεδρία της ΕΚΤ θα λειτουργήσει ως αντιστάθμισμα για την εκλογή ενός Βορειοευρωπαίου στην προεδρία της κεντρικής τράπεζας, όταν λήξει η θητεία του Μάριο Ντράγκι, τον Οκτώβριο του 2019.

Ο Ισπανός πολιτικός θεωρούνταν φαβορί για την θέση, «δεδομένου του άγραφου κανόνα που υπάρχει, ότι οι τέσσερις μεγαλύτερες χώρες της Ευρωζώνης πρέπει να εκπροσωπούνται στο εκτελεστικό συμβούλιο της ΕΚΤ» όπως σχολιάζει ο οικονομολόγος της ING, Κάρστεν Μπρζέσκι.

Ο διορισμός του Ντε Γκίντος την 1η Ιουνίου αποτελεί το πρώτο βήμα αλλαγής των ανώτατων στελεχών της ΕΚΤ, οι οποίοι θα επιφορτιστούν με το έργο της αναστροφής της χαλαρής νομισματικής πολιτικής και της αύξησης των επιτοκίων, μετά τα ιστορικά χαμηλά όπου βρέθηκαν τα τελευταία χρόνια.