Ναι στη φορολόγηση ακινήτων, όχι στον άδικο και ισοπεδωτικό φόρο που σχεδιάζεται

Και στο θέμα της φορολογίας η κυβέρνηση Σαμαρά αποδεικνύει ότι κινείται στις παραδοσιακές συντηρητικές κατευθύνσεις, με μέτρα υπέρ των “εχόντων και κατεχόντων”.

Η διάσταση αυτή συνήθως περνάει σε δεύτερο πλάνο, καθώς καλύπτεται από το προπέτασμα των πιέσεων της τρόικας για έσοδα και από το γενικευμένο χαρακτήρα των φορολογικών επιθέσεων.

Πράγματι, η κυβέρνηση φορολογεί "τους πάντες και τα πάντα".

Όχι όμως όλους με την ίδια ένταση.

Με τον τρόπο αυτό παραβιάζεται η αρχή της αναλογικότητας, η οποία

πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε φορολογική επιβάρυνση.

Η φορολογία των ακινήτων επί της αρχής είναι ένα ορθό μέτρο πολιτικής, αρκεί να εφαρμόζεται με ορισμένους όρους και προϋποθεσεις, οι οποίοι θα διασφαλίζουν τη φορολογική δικαιοσύνη, τη δημοσιονομική αποτελεσματικότητα ενώ θα ενισχύουν την αναπτυξιακή διαδικασία.

Όμως ο νέος Ενιαίος Φόρος Ακινήτων προωθείται με λάθος τρόπο και με αρκετές στρεβλώσεις, δημιουργώντας έτσι το ρίσκο να αυτο-υπονομευθεί ένα μέτρο που θα μπορούσε να είναι σε σωστή κατεύθυνση.

Μια από τις στρεβλώσεις του νέου Ενιαίου Φόρου Ακινήτων, είναι ότι στην ουσία ελαφρύνονται όσοι έχουν μεγάλη ακίνητη περιουσία.

Και τούτο διότι θα απαλλαγούν από το Φόρο Ακίνητης Περιουσίας (ΦΑΠ) και θα υπαχθούν στο νέο φόρο. Ο ΦΑΠ, όμως, υπολογίζεται επί της συνολικής αξίας της ακίνητης περιουσίας για κάθε φορολογούμενο, με συντελεστές που κλιμακώνονται και φτάνουν μέχρι και το 2%, ενώ ο νέος Ενιαίος Φόρος Ακινήτων (ΕΦΑ) υπολογίζεται για κάθε ακίνητο ξεχωριστά, με χαμηλότερους συντελεστές.

Έτσι, όσοι είχαν μεγάλη ακίνητη περιουσία αξίας εκατομμυρίων ευρώ θα ελαφρυνθούν και μάλιστα σημαντικά.

Την ίδια στιγμή το βάρος πέφτει σε ένα μεγάλο τμήμα της “μεσαίας τάξης”, καθώς θα φορολογούνται πλέον όλα τα οικόπεδα και αγροτεμάχια, είτε είναι παραγωγικά είτε όχι.

Επίσης, ελαφρύνονται όσοι έχουν μόνο διαμερίσματα (και όχι μονοκατοικία σε οικόπεδο), καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις θα πληρώνουν λιγότερα σε σχέση με το “χαράτσι” της ΔΕΗ.

Ο νέος αυτός μηχανισμός φορολόγησης των ακινήτων, με τις στρεβλώσεις και τις αδικίες που δημιουργεί, έρχεται σε μια περίοδο μεγάλης συμπίεσης των εισοδημάτων.

Υπάρχουν, στην πραγματικότητα, χιλιάδες Έλληνες που έχουν ιδιόκτητο ακίνητο, αλλά στην πράξη βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας, έστω και εάν τυπικά δεν καλύπτουν τα σχετικά κριτήρια για να τύχουν απαλλαγών και διευκολύνσεων.

Επιπλέον, για άλλη μια φορά δεν γίνεται διάκριση ανάμεσα στους φορολογούμενους που απέκτησαν τα ακίνητά τους με εισοδήματα που είχαν δηλωθεί και φορολογηθεί και σε εκείνους που τοποθέτησαν σε ακίνητα το προϊόν φοροκλοπής.

Ο νέος φόρος για τα ακίνητα είναι ταξικός, άδικος και ισοπεδωτικός.

Θα πρέπει η φορολόγηση των ακινήτων να προχωρήσει, αλλά με τρόπο που θα διασφαλίζει όχι μόνο την αναλογικότητα και τη δικαιοσύνη ανάμεσα στους πολίτες, αλλά και τη δυνατότητα των πολιτών να αποπληρώσουν τα νέα βάρη που διαρκώς προστίθενται στην πλάτη τους.

Blogger Γιώργος Χ. Παπαγεωργίου