Μα γιατί μας το κρύψατε ότι βγαίνουμε από την κρίση;

Οι οικονομικοί ταγοί της Ευρώπης που βρέθηκαν στην Αθήνα τις δυο προηγούμενες μέρες, μας είπαν σε όλους τους τόνους ότι βγαίνουμε από την κρίση και πως μπορούμε σταδιακά να χαλαρώσουμε τη λιτότητα υπό την προϋπόθεση ότι θα πετύχουμε και μεγαλύτερα πλεονάσματα. Οι απορίες επ' αυτών των διαπιστώσεων είναι εύλογες και απόλυτα κατανοητές. Κι αυτό γιατί οι περισσότεροι των πολιτών δεν έχουν αντιληφθεί αυτή την έξοδο από τη κρίση που φαίνεται να δείχνουν οι αριθμοί και οι δείκτες στους οποίους ομνύουν οι δανειστές. Οι πολίτες συνεχίζουν να σηκώνουν το δικό τους σταυρό με τους δικούς τους αριθμούς και λογαριασμούς. Οι περισσότεροι βλέπουν να διευρύνεται το προσωπικό τους ισοζύγιο εσόδων-υποχρεώσεων και επί του παρόντος, ουδείς υπόσχεται ελάφρυνση υποχρεώσεων. Ούτε ακόμα κι αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ που θα καταργούσε τα μνημόνια με ένα άρθρο και θα επανέφερε τα πράγματα στα προ κρίσης επίπεδα. Τεχνική λεπτομέρεια είναι η έκτακτη εισφορά που έγινε μόνιμη, κατά τον κ.Σταθάκη και η οποία δεν αποτελεί μείζον πρόβλημα του φορολογικού συστήματος. Σε επόμενη φάση είναι περίπου βέβαιο ότι θα μας πει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πως και το χαράτσι στα ακίνητα είναι άλλη μια τεχνική λεπτομέρεια όπως και ο φόρος στο πετρέλαιο. Όμως οκ, να δεχθούμε αυτό που μας λένε και πως όντως βγαίνουμε από την κρίση. Το θέμα όμως είναι σε τι κατάσταση βγαίνουμε ,συγκριτικά με αυτήν που μπήκαμε. Λένε τίποτα για τους δανειστές αλλά και την κυβέρνηση, κάποιες “λεπτομέρειες” που αφορούν στους Έλληνες; Έχει άραγε γι αυτούς κάποια σημασία, ότι 1,5 εκατ. συμπολίτες μας είναι μακροχρόνια άνεργοι; Ότι εξαφανίστηκε και φτωχοποιήθηκε η πάλαι ποτέ μεσαία τάξη; Ότι έγιναν στα τελευταία χρόνια 2.500 αυτοκτονίες; Ότι περίπου 20% των παιδιών σχολικής ηλικίας δεν τρέφονται επαρκώς; Ότι χιλιάδες συμπολίτες μας περιμένουν στωικά καθημερινά στις ουρές των συσσιτίων; Ότι χιλιάδες απόμαχοι της ζωής δεν έχουν καν τα φάρμακα τους; Ότι τα νοσοκομεία λειτουργούν σε συνθήκες τριτοκοσμικές; Ότι η νεανική ανεργία αγγίζει το 70%; Ότι κατά χιλιάδες εγκαταλείπουν τη χώρα οι νέοι επιστήμονες; Ότι γίνεται πόλεμος απελπισμένων για μια θέση εργασίας όταν αυτή προκύπτει για 580 ευρώ μικτά; Ότι δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο και οι οποίες δεν πρόκειται να ξανανοίξουν τώρα που... βγαίνουμε από την κρίση; Προφανώς όλα αυτά και πολλά άλλα, στους επί χάρτου σχεδιασμούς των τεχνοκρατών, αποτελούν παράπλευρες απώλειες στον πόλεμο κατά της χρεοκοπίας της χώρας. Και για να είμαστε ακριβείς, να μη χρεοκοπήσει στα χαρτιά, γιατί επί της ουσίας αυτή η ανομολόγητη χρεοκοπία μπορεί και να έφερε χειρότερες επιπτώσεις από μια κανονική. Είπε όμως αυτός σοφολογιότατος Ντάισελμπλουμ και το άλλο “ελπιδοφόρο” ! Να πετύχουμε μεγαλύτερο πλεόνασμα για να χαλαρώσουμε τη λιτότητα. Λες και δεν γνωρίζουμε όλοι τι σημαίνει μεγαλύτερο πλεόνασμα και πως προκύπτει αυτό. Περισσότεροι φόροι και λιγότερες δημόσιες δαπάνες. Αν όμως είναι να ενταθεί αυτή η πολιτική για όλους έτσι ώστε στο τέλος, να περισσέψουν κάποια 500άρικα για έκτακτα βοηθήματα-φιλοδωρήματα, καλύτερα όχι, να λείπει το βύσσινο. Blogger Βασίλης Στεφανακίδης