Κρίστιαν Λίντνερ: Ο ηγέτης του FDP που κλονίζει την εξουσία της Μέρκελ

Ο πρόεδρος του Φιλελεύθερου Κόμματος της Γερμανίας (FDP) Κρίστιαν Λίντνερ υπεραμύνεται της απόφασής του να αποχωρήσει από τις διερευνητικές συζητήσεις για σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού Τζαμάικα και επιρρίπτει την ευθύνη στους Πράσινους (Die Gruenen), σε σημερινή συνέντευξή του στην «Frankfurter Allgemeine Zeitung» (FAZ):

«Υπάρχουν και όρια στη διάθεση συμβιβασμών, όταν πρόκειται για την ταπείνωση ενός εταίρου. Αυτά που βρίσκονταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έπρεπε δυστυχώς να εκληφθούν ως τέτοια» δήλωσε χαρακτηριστικά στη γερμανική εφημερίδα.

«Χωρίς

τους Πράσινους θα είχε αναμφίβολα συγκροτηθεί κυβέρνηση. Στο FDP όμως υπήρχε η αντίληψη ότι εμείς θα αποτελούσαμε τον πυρήνα της πλειοψηφίας ενός (κατ΄ουσίαν) χριστιανοδημοκρατικού-πράσινου συνασπισμού» πρόσθεσε ο κ. Λίντνερ.

Ο πρόεδρος των Γερμανών Φιλελευθέρων κατηγόρησε επίσης την καγκελάριο Μέρκελ ότι αδίκησε το κόμμα του: «Ενώ οι Πράσινοι δούλευαν εις βάρος του FDP, η κ. Μέρκελ δεν παρείχε καμιά υποστήριξη στις συμβιβαστικές μας προτάσεις. Η Τζαμάικα θα είχε τον χαρακτήρα της συνέχειας του μεγάλου συνασπισμού με πράσινες πινελιές και ορισμένους υπουργούς του FDP. Έτσι, όμως δεν επρόκειτο να υπάρξει μια σταθερή κυβέρνηση. Ένας νέος γύρος συνομιλιών για Τζαμάικα δεν έχει νόημα» συμπλήρωσε, για να καταλήξει ότι το κόμμα του «δεν φοβάται τις νέες εκλογές».

Ο επικεφαλής του κόμματος προσπάθησε να εξηγήσει τη στάση του, λέγοντας ότι οι Φιλελεύθεροι «δεν θα εγκαταλείψουν τους ψηφοφόρους τους, αποδεχόμενοι μια πολιτική με τον πυρήνα της οποίας διαφωνούν». Ο 38χρονος Λίντνερ έβγαλε το κόμμα από την ανυποληψία των προηγούμενων τεσσάρων ετών, πετυχαίνοντας ξανά ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα και ανακτώντας τη χαμένη αυτοπεποίθηση. Μέχρι όμως το 10,7% των εκλογών του Σεπτεμβρίου και την επάνοδο στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο ο δρόμος ήταν μακρύς και κακοτράχαλος.

Προμελετημένο αδιέξοδο;

Μετά το καταστροφικό 4,8% που άφησε το FDP εκτός Bundestag το 2013, ο Κρίστιαν Λίντνερ ως πρόεδρος και ο Βόλφγκανγκ Κουμπίκι ως αντιπρόεδρος ανέλαβαν τα ηνία του κόμματος. Οι δυο τους δεν ήθελαν να επαναλάβουν τα λάθη των προκατόχων τους. Το 2013 οι Φίλιπ Ρέσλερ και Ράινερ Μπρύντερλε είχαν χρησιμοποιήσει μεταξύ άλλων το μότο: «Όποιος θέλει να εξακολουθήσει να είναι η Άγκελα Μέρκελ καγκελάριος πρέπει να ψηφίσει το FDP». Ο Κρ. Λίντνερ γράφει στο νέο βιβλίο που εξέδωσε προσφάτως ότι «αυτό το θεώρησα λάθος». Οι αρχές που ισχύουν στο εξής για τον πρόεδρο του κόμματος είναι αυτονομία, ανεξαρτησία και όχι υποτακτική στάση. Αρχές που κατά τον ίδιο δεν επιδέχονται συμβιβασμό.

Παρατηρητές από τις τάξεις των δύο χριστιανικών κομμάτων και από τους Πράσινους σχεδόν ομόφωνα εκτίμησαν ότι προφανώς το FDP είχε σκοπό εξ αρχής να οδηγήσει τελικά σε αποτυχία τις συνομιλίες. Ακόμη και εκπρόσωποι των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας έδειξαν την ενόχλησή τους για το πόσο ασυμβίβαστη στάση υιοθέτησαν οι Φιλελεύθεροι απέναντι στο κόμμα των Πρασίνων, με τους οποίους φαίνεται ακόμη να τους χωρίζει βαθύ χάσμα.
Ποιο το σκεπτικό του FDP;

Ποιοι πολιτικοί υπολογισμοί μπορεί να κρύβονται όμως πίσω από την κίνηση του FDP; Προφανώς δεν ήθελε να απογοητεύσει και να απομακρύνει τους παραδοσιακούς του ψηφοφόρους, κάνοντας πίσω σε βασικές αρχές που είχε θέσει προεκλογικά. Τώρα όμως θα πρέπει να συμβιβαστεί με το ενδεχόμενο ότι ορισμένοι ψηφοφόροι μπορεί να τη δείχνουν με το δάκτυλο λέγοντας επικριτικά ότι απέτυχε να αναλάβει ενεργό ρόλο σε μια κυβέρνηση για να συνδιαμορφώσει την κυβερνητική πολιτική. Το αν θα κατορθώσουν σε περίπτωση επαναληπτικών εκλογών να αποσπάσουν ανάλογα μεγάλο ποσοστό είναι αβέβαιο.

Ένας φόβος των Φιλελευθέρων ήταν και το ενδεχόμενο να εξαναγκάζεται σε διαρκείς συμβιβασμούς στο πλαίσιο εντός τετρακομματικού συνασπισμού, καταπατώντας συνεχώς βασικές αρχές της πολιτικής τους φιλοσοφίας. Πάντως το FDP επέρριψε στην καγκελάριο Μέρκελ ότι οργάνωσε με χαοτικό τρόπο τις διερευνητικές. Πρωτόγνωρος τόνος από ένα κόμμα με μέγιστη αυτοπεποίθηση, το οποίο όμως ίσως με αυτόν τον τρόπο ενισχύει το ακροδεξιό AfD.

Από κόμμα που συνέβαλε στη δημιουργία κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών, από παραδοσιακό ρυθμιστή και πάντα αξιόπιστο εταίρο για την ανάληψη πολιτικής ευθύνης, με 45 χρόνια συμμετοχής σε κυβερνήσεις συνασπισμού, το FDP μετατράπηκε εν μία νυκτί σε ένα κόμμα ανταρτών. Αυτό είναι κάτι καινούργιο – και το μέλλον των καινούργιων Φιλελευθέρων μοιάζει αρκετά αβέβαιο.

Με πληροφορίες από FAZ, Deutsche Welle